У прыведзеным спісе прадстаўлены ўсё тэрыторыі свету, якія калі-небудзь знаходзіліся ў каланіяльнай ці іншай форме залежнасці ад Англіі, Вялікабрытаніі або асабістай залежнасці ад англійскага (брытанскага) манарха. Гістарычна гэтыя тэрыторыі адносіліся да Брытанскай імперыі.
C 1876 па 1947 год манарх Вялікабрытаніі таксама меў тытул Імператара (Імператрыцы) Індыі. У наш час каралева Елізавета II з’яўляецца манархам 16 дзяржаў (гл. Каралеўствы Садружнасці).
Арганізацыя кіравання калоніямі змянялася ў часе і прасторы, але па стане на 1920-я гады (час найбольшага пашырэння) можа быць класіфікавана па наступных катэгорыях:
Асноўны артыкул: Каронныя землі Каронныя землі з’яўляюцца тэрыторыямі з самастойнай выканаўчай уладай і ўласнай прававой сістэмай. Яны таксама не з’яўляюцца і ніколі не з’яўляліся калоніямі, заморскімі тэрыторыямі (англ.: overseas territories, раней «залежныя тэрыторыі» — англ.: dependent territory) з пункту гледжання брытанскага заканадаўства[1], аднак пытанні абароны і знешняй палітыкі (за выключэннем мытных і іміграцыйных) дэлегаваны ўраду Вялікабрытаніі[2]. Законы, якія выдаюцца парламентам Вялікабрытаніі, могуць дзейнічаць і на тэрыторыі астравоў у выпадку адпаведнага рашэння Тайнага савета кароны[3].
Месапатамія, будучыня Каралеўства Ірак, сучасны Ірак
Брытанскі мандат у Палесціне, уключаючы Трансіарданію (цяпер Іарданія) і Палесціну
Дамоўны Аман (цяпер ААЭ)
астравы Кука (пратэктарат Вялікабрытаніі ў 1888—1901 гадах, у 1901—1965 — у складзе Новай Зеландыі цяпер свабодна асацыяваная дзяржава з Новай Зеландыяй)
астравы Гілберта і Эліс (цяпер Тувалу і частка Кірыбаці)
Новыя Гебрыды (саўладанне з Францыяй, цяпер Вануату)
Тонга — пратэктарат Вялікабрытаніі пры захаванні ўласнай манархіі ў 1900—1970 гадах.
Брытанская Антарктычная тэрыторыя (уключаючы Паўднёвыя Шэтландскія астравы і Паўднёвыя Аркнейскія астравы) — не прызнана міжнароднай супольнасцю