Ліга Нацый (англ.: League of Nations, фр.: Société des Nations, ісп.: Sociedad de Naciones) — міжнародная арганізацыя, заснаваная ў выніку Версальскага пагаднення ў 1919-1920 гадах як аснова Версальска-Вашынгтонскай сістэмы. У перыяд з 28 верасня 1934 да 23 лютага 1935 года ў Лігу Нацый ўваходзіла 58 дзяржаў-удзельнікаў. Мэты Лігі Нацый ўключалі ў сябе: раззбраенне, прадухіленне ваенных дзеянняў, забеспячэнне калектыўнай бяспекі, урэгуляванне спрэчак паміж краінамі шляхам дыпламатычных перамоў, а таксама паляпшэнне якасці жыцця на планеце. Спыніла сваё існаванне ў 1946 годзе.
Асноўныя прынцыпы мірнай супольнасці нацый былі закладзены ў 1795 годзе Імануілам Кантам, які ў сваім паліталагічным трактаце “Да вечнага міру” упершыню апісаў культурныя і філасофскія асновы будучага аб’яднання Еўропы і тым самым выказаў ідэю Лігі Нацый, якая магла б ажыццяўляць кантроль канфліктных сітуацый і прыкладала б намаганні да захавання і ўмацаванню міру паміж дзяржавамі.
Афіцыйнымі мовамі Лігі Нацый былі: французская, англійская і іспанская (з 1920). Лігай таксама сур’ёзна разглядалася пытанне ўстанаўленне ў якасці рабочай мовы эсперанта.
Ліга Нацый не мела ні афіцыйнага сцягу, ні лагатыпа. Прапановы па прыняцці афіцыйнага сімвала з’яўляліся пачынаючы з 1920 года, аднак дзяржавы-члены так і не дасягнулі пагаднення.