У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Грушэцкі.
Алег Леанідавіч Грушэцкі (8 мая 1974, Мінск) — беларускі пісьменнік, публіцыст, перакладчык, грамадскі дзеяч. Адраджэнец скаўтынгу на Беларусі, адзін з заснавальнікаў «Аб’яднання беларускіх скаўтаў»[1][2]. Аўтар літаратуразнаўчых і гістарычных артыкулаў як у беларускіх, так і ў замежных навуковых выданнях. Лаўрэат шэрагу творчых прэмій[3].
Нарадзіўся 8 мая 1974 г. ў Мінску. Навучаўся ў СШ № 20 (сёння гімназія № 8). У юнацтве і маладосці шмат займаўся рознымі відамі спорту[2]. Працоўную дзейнасць пачаў са старэйшага завадатара ў СШ № 140 (1992 г.).
У 1996 г. прайшоў навучанне ў РІПА (Рэспубліканскі інстытут прафесійнай адукацыі) па навучальным плане «Кіраванне прадпрыемствам ва ўмовах рыначнай эканомікі» з прысваеннем кваліфікацыі «Менеджар-прадпрымальнік»[4]. Скончыў на выдатна. Пасля працаваў на заводзе сродкаў комплекснай аўтаматызацыі НВА «Гранат» менеджарам аддзела маркетынгу[2].
У 2019 г. паспяхова скончыў навучанне ў Інстытуце Польскім, сярод лепшых выпускнікоў[5][6].
Бацька траіх дзяцей[7][8]. Дачка — выхаванка мінскага беларускамоўнага садка[9].
З 1987 г. — актыўны удзельнік таварыства «Талака», якое займалася адраджэннем беларускай культуры. У 1989 г. вылучаўся на Сойме Талакі ў сябры Рады.
Напачатку 1989 г. стаў маладзёжным кіраўніком «Беларускага Вучнёўскага Саюза» («БВС»)[2].
У жніўні 1989 г. сабраў першы скаўцкi звяз (атрад), у склад якога ўвайшлi ў асноўным вучні школы № 20, а таксама сябры «БВС»[2]. Створаны атрад (які складаўся пераважна з хлопцаў і некалькіх дзяўчат) узяў назву «Касінеры», у гонар касінераў Кастуся Каліноўскага. Гэта была першая спроба адраджэння беларускага скаўтынгу.
У жніўні 1990 г. прымаў удзел у адкрыцці першага заезду першага беларускамоўнага дзіцячага летніка «Грунвальд» — урачыста ўздымаў сцяг на цырымоніі адкрыцця[10].
Напачатку 1991 г. Алегам Грушэцкім было надрукавана першае сучаснае беларускае скаўцкае выданне — газета «Скаўт Беларусі»[11].
У 1991 г. прадстаўляў Беларусь на XVII Сусветным скаўцкім Джамбары (скаўцкі злёт), які праходзіў з 8 па 16 жніўня 1991 г. ў Паўднёвай Карэі. Грушэцкі быў першым (і на той час адзіным) беларускім скаўтам, які прадстаўляў Беларусь на сусветным Джамбары (па запрашэнні Сусветнага скаўцага кіраўніцтва)[1].
У 1992 г. стаў адным з арганізатараў Устаноўчага Сойма «Аб’яднання беларускіх скаўтаў». 21 сакавіка 1992 г., падчас Устаноўчага Сойму, Алег Грушэцкі абраны сябрам Рады «АБС». 14 жніўня 1992 году ў Рэспубліканскім скаўцкім летніку «Лясун» здаў іспыты з прысваеннем кваліфікацыі Скаўт-майстра. 15 лістапада 1992 г. на сходзе па ўтварэнні Мінскай харугвы імя Вітаўта быў абраны сябрам Рады мінскай харугвы.
У ліпені 1993 г. адкрываў першы Джамбары «АБС» — запальваў Вялікае Джамбарыйскае вогнішча.
У юнацтве навучаўся маляванню ў беларускага скульптара Гэніка Лойкі.
У 1992 г. пачаў пісаць бардаўскія ды скаўцкія песні. У 1993 г. выступіў на «III Беларускім фестывалі бардаўскай песні»[12] (28—29 жніўня; прысвечаны Аршанскай бітве). Выканаў некалькі песень у музычным жанры блюз-рок на свае вершы і адну на верш Анатоля Сыса, пасля чаго атрымаў добрыя водгукі музычных крытыкаў[13] і быў запрошаны запісаць свае песні на «Белрадыё». Яго песні, як вершы, упершыню былі надрукаваныя ў часопісе «Першацвет» (№ 3, 1994)[14].
Некаторыя вершы Грушэцкага пакладзены на музыку[15]. Таксама ён удала спалучае ў сваёй паэзіі міжжанравы сінтэз (напрыкалад, японскі танка і акраверш), абнаўлючы такім чынам некаторыя паэтычныя формы[16].
Алег Грушэцкі піша казкі, фэнтэзі і вершы на беларускай мове[1][17]. Публікаваўся са сваімі творамі, а таксама з літаратуразнаўчымі, біяграфічнымі і публіцыстычнымі артыкуламі ў беларускіх газетах «Літаратура і мастацтва», «Настаўніцкая газета», «Культура», «Звязда», «Белорусская нива» («Сельская газета»), «Народная Воля», «Наша слова», «Новы Час», польскай «Gazeta Polska Codziennie», у часопісах «Маладосць»[18], «Буся», «Бярозка», «Вясёлка», «Першацвет», «Роднае слова», польскіх навукова-гістарычных часопісах «Mówią Wieki», «Rocznik Lubelski». Прымае ўдзел у творчых імпрэзах Паэтычнага тэатра «Арт.С»[19][20].
На думку Алега Грушэцкага, беларускую літаратуру вылучае дух таямнічасці і загадкавасці, пэўнай містычнасці і міфалагічнасці[21]. Літаратуру ён лічыць «неад’емнай часткай культуры, тым, на чым адбываецца фарміраванне свядомасці нацыі, яе выхаванне, будуецца менталітэт. А таксама фарміруецца культурны і інтэлектуальны ўзровень тых, хто падрастае»[2].
Год | Беларуская назва | Арыгінальная назва | Роля | |
---|---|---|---|---|
ф | ГараШ | ГараШ | Аўтамеханік | |
ф | PARTY-zan фільм | PARTY-zan фильм | Вайсковец, жыхар памежнага раёна |
Артыкулы на беларускай мове Літаратуразнаўчыя:
Біяграфічныя:
Кінематаграфічная тэматыка:
Іншыя:
Артыкулы на польскай мове
Артыкулы на рускай мове
Бібліяграфія А. Грушэцкага на сайце Нацыянальнай кніжнай палаты Беларусі
Біяграфія А. Грушэцкага на Нацыянальным паэтычным партале «Вершы.ru»
Біяграфія А. Грушэцкага на сайце электроннай бібліятэкі Lib.ru
Артыкулы А. Грушэцкага на сайце газеты «Звязда»
Артыкулы А. Грушэцкага на сайце газеты «Новы Час»
Тамковіч Ю.. Скаўтынг у сэрцы, казкі ў душы (нявызн.) (недаступная спасылка). mocny.by (21 лютага 2020). Архівавана з першакрыніцы 24 лютага 2020. Праверана 24 лютага 2020.
Алег Грушэцкі на «Радаводзе». Дрэва продкаў і нашчадкаў