wd wp Пошук: ⬜

Капелія

«Капелія» («Капелія, або Дзяўчына з блакітнымі вачыма») — балет-пантаміма ў трох дзеях Л. Дэліба. Напісаны ў 1870 годзе. Сцэнарый Ш. Нюітэра і А. Сен-Леона па матывах казкі «Пясочны чалавек» Э. Т. А. Гофмана. Харэаграфія А. Сен-Леона.

Прэм’ера балета адбылася ў Імператарскім тэатры оперы 25 мая 1870 года ў прысутнасці Напалеона III і яго жонкі, імператрыцы Яўгеніі. Першымі выканаўцамі былі: Сванільда — Джузэпіна Бацакі, Франц — Эжэні Фіёкр (травесці), Капеліус — Доці; мастакі Ш. Камбон, Э. Дэплешэн, Ж. Лавастр (дэкарацыі), П. Ларм’е (касцюмы).

Першы поспех балета быў перапынены франка-прускай вайной і аблогай Парыжа, але ў рэшце рэшт ён стаў найбольш выкананым балетам Балетнай трупы Парыжскай Оперы(англ.) бел..

Сучасныя версіі асноўваюцца на пастаноўцы, якую паставіў Марыус Петыпа для Імператарскага балета Санкт-Пецярбурга ў канцы XIX стагоддзя. Харэаграфія Петыпы была зафіксавана метадам харэаграфічнага абазначэння Сцяпанава на мяжы ХХ стагоддзя. Пазней гэтыя абазначэнні выкарыстоўваліся для пастаноўкі пецярбургскай версіі для такіх кампаній, як балет Вік-Уэлса (папярэднік сённяшняга Каралеўскага балета).

Сюжэт

Доктар Капеліус — доктар, які зрабіў ляльку для танцаў у натуральную велічыню. Яна настолькі рэалістычна, што Франц, вясковы юнак, захапляецца ёй і адмаўляе сваёй каханай, Сванільдзе. Сванільда паказвае яму яго глупства, апранаючыся ў ляльку і робячы выгляд, што ажывае, і ў рэшце рэшт ратуе яго ад несвоечасовай смерці ад рук доктара.

Першая дзея

Гісторыя адбываецца падчас гарадскога свята ў гонар новага звона. Сцэна адлюстроўвае плошчу маленькага гарадка. У акне аднаго з дамоў, які належыць прафесару Капеліусу, можна бачыць яго загадкавую дачку Капелію, якая ніколі не бывае на вуліцы і не кантактуе ні з кім у горадзе. На сцэне з’яўляецца галоўная гераіня балета, мясцовая дзяўчына Сванільда, якая заручаная з Францам, але падазрае, што яе жаніх, як і шмат маладых людзей гарадка, неабыякавы да Капеліі.

Праз некаторы час на плошчы з’яўляецца Франц, спачатку ён накіроўваецца да дома Сванільды, але потым, думаючы, што яго не бачаць, кланяецца Капеліі, тая адказвае на яго паклон. За гэтым назірае са свайго акна Капеліус і Сванільда са свайго сховішча. Яна выбягае і гоніцца за матыльком. Франц ловіць матылька і прышпільвае яго да сваёй капелюша. Сванільда, абураная яго жорсткасцю, парывае з ім.

Ноччу Капеліус выходзіць з хаты ў суседні шынок. Яго акружае натоўп моладзі, прапаноўваючы далучыцца да іх. Ён вырываецца і сыходзіць, але пры гэтым губляе ключ ад дома. Натоўп дзяўчат знаходзіць ключ. Яны ўгаворваюць Сванільду трапіць у дом Капеліуса.

З’яўляецца Франц, не ведаючы, што дзяўчыны ў доме, ён прыстаўляе лесвіцу і спрабуе залезці праз акно. У гэты час вяртаецца Капеліус і бачыць, як Франц спрабуе залезці ў дом.

Другая дзея

Дзеянне адбываецца ў начной майстэрні Капеліуса, поўнай кніг, інструментаў, лялек-аўтаматаў. Дзяўчыны, што аглядалі майстэрню, заўважаюць Капелію і разумеюць, што гэта лялька. Сванільда пераапранаецца ў сукенку Капеліі. З’яўляецца Капеліус, які праганяе дзяўчат. Ён аглядае ляльку, якая здаецца цэлай. У гэты час праз акно залазіць Франц. Ён накіроўваецца да Капеліі, але яго хапае стары. Франц кажа яму пра сваю любоў да Капеліі. Тады ў Капеліуса ўзнікае задума ажывіць ляльку. Ён апойвае Франца віном са снатворным.

З дапамогай магіі ён хоча перадаць жыццёвыя сілы Франца. Здаецца, гэта ўдаецца — лялька паступова ажывае, танчыць іспанскі танец і жыгу. Яна рухаецца ўсё хутчэй, пачынае губляць інструменты, хоча пракалоць Франца шпагай. З вялікай цяжкасцю Капеліус пасадзіў ляльку на месца. Стары хоча адпачыць. Франц прачынаецца і разам са Сванільдой пакідае дом. Капеліус разумее, што яго правялі і ролю лялькі гуляла Сванільда.

Трэцяя дзея

Гарадское свята асвячэння звона. Франц і Сванільда памірыліся. З’яўляецца Капеліус, які патрабуе кампенсацыі за учынены ў майстэрні разгром. Сванільда хацела аддаць яму свой пасаг, але грошы дае бурмістр. Пачынаецца свята з танцамі.

Музыка

Дзея I	Дзея II	Дзея III
1 Prelude et Mazurka 2 Valse Lente 3 Scène 4 Mazurka 5 Scène 6 Ballade de L’Epi 7 Thème Slave Varie 8 Czardas 9 Finale	10 Entr’acte et Valse 11 Scène 12 Scène 13 Musique des Automates 14 Scène 15 Chanson a Boire et Scène 16 Scene et Valse de la Poupeé 17 Scène 18 Bolero 19 Gigue 20 Scène 21 Marche de la Cloche	22 Introduction 23 Valse des Heures 24 L’Aurore 25 La Priere 26 Le Trevail 27 L’Hymne 28 Le Discorde et la Guerre 29 La Paix 30 Danse de Fete 31 Galop Finale

Пастаноўкі

• 29 лістапада 1871 — Théâtre de la Monnaie (Брусэль), балетмайстар Юзаф Хансен (або Гансэн) (Joseph Hansen) паводле А. Сен-Леона. Ён жа паставіў балет у маскоўскім Вялікім тэатры
• 1877 — Будапешт, балетмайстар Кампілі
• 1884 — Венгерскі оперны тэатр, Будапешт, балетмайстар Кампілі
• 8 лістапада 1884 — аднаактовы версія, пастаўленая Бертранам (Bertrand) па А. Сен-Леону, Лондан. Сванільда — А. Холт, Капеліус — В. Уорд.
• 11 сакавіка 1887 — Метрапалітэн-опера, Нью-Ёрк
• 26 студзеня 1896 — Ла Скала (Мілан), балетмайстар Джорджыа Сарача (Giorgio Saracco),
• 27 снежня 1896 — Дацкі каралеўскі балет (Капенгаген), балетмайстры Г. Глазерман і Ханс Бек, Сванільда — В. Барксеніус, Франц — Бек.
• 21 лістапада 1896 — Прыдворны тэатр Мюнхена, балетмайстар Аляксандр Жэнэ, Сванільда — Адэлін Жэне
• 14 мая 1906 — аднаўленне пастаноўкі ў Лондане
• 1912 — Венгерскі оперны тэатр, Будапешт, балетмайстар Н. Гуэра
• 1928 — Сафійская народная опера, балетмайстар А. Пятроў
• 1929 — у Аўстраліі створана трупа «Першы аўстралійскі балет» пад кіраўніцтвам М. Бурлакова і Л. Лайтфут, якія давалі прадстаўлення на сцэне тэатра «Савой» у Сіднеі, «Капелія» адзін з першых спектакляў
• 21 сакавіка 1933 — трупа «Вік Уэлс балет» на сцэне «Сэдлерс-Уэлс», Лондан, у 2 дзеях, балетмайстар М. Р. Сяргееў па Петыпа і Чэкеці; Сванільда — Л. В. Лопухава (пазней Нінет дэ Валуа), Франц — С. Джадсан, Капеліус — X. Брыге
• 1936 — трупа «Балет рус дэ Монтэ-Карла», балетмайстар М. Звераў, мастак М. В. Дабужынскі; Сванільда — В. Нямчынава
• 22 кастрычніка 1942 — Сымон Сямёнаў па А. Сен-Леону, Балет-тэатр, Нью-Ёрк
• 1942 — у Японіі створана трупа «Кайтані барэдан», пад кіраўніцтвам Яока Кайтані, «Капелія» — адзін з першых спектакляў
• 1948 — Бялград, Дзмітрый Парліч (Рагlic)
• 1951 — Піна і Піа Млакар (Mlakar) — у Любляне
• 1951 — у Канадзе (Таронта) створана трупа «Нацыянальны балет Канады» пад кіраўніцтвам Селіі Франка (Franca), «Капелія» — адзін з першых спектакляў
• 1953 — Венгрыя, балетмайстар Д. Харангоза
• 1956 — Дзяржаўная опера, Берлін, балетмайстар Л. Грубер
• 31 жніўня 1956 — «Лондан Фестываль Балет» (англ.: London Festival Ballet) (Лондан), Гаральд Ландар (англ.: Harold Lander) па Глаземану (Glasemann) і Беку (Beck); Сванільда — Б. Райт, Франц — Дж. Гілпін
• 1961 — Мілан, балетмайстар А. Д. Данілава
• 1962 — Чылі, Сант’яга, трупа О. Чынталезі «Балет сучаснага мастацтва»
• 24 снежня 1968 — American Ballet Theatre, Brooklyn Academy, Нью-Ёрк, балетмайстар Энрыка Марцінес (Enrique Martinez)
• 1973 — Paris Opéra Ballet, аднаўленне П’ерам Лакотам арыгінальнай пастаноўкі А. Сен-Леона
• ліпень 1974 — «Нью-Ёрк Сіці балет» (New York City Ballet, Saratoga Springs), пастаноўка Джорджа Баланчына з удзелам Аляксандры Данілавай па харэаграфіі Пеціпа і Чакеці. Захаваўшы харэаграфію Пеціпа ў 2-й дзеі, Баланчын стварыў новую харэаграфію для 3-й дзеі і для мазуркі, чардаша і варыяцыі Франца з першай дзеі. У ролях: Сванільда — Патрыцыя МакБрыдж (Patricia McBride); Франц — Хэльгі Томасан (Helgi Tomasson), Капеліус — Шон О’Браэн (Shaun O’Brian)
• 18 верасня 1975 — Балет Марселя, балетмайстар Ралан Пеці
• красавік 2001 — Paris Opera, харэаграфія: Альберт Авелін і П’ер Лакот. У ролях: Сванільда — Чарлін Гайзерданер, Франц — Мацье Ганьё, Капеліус — П’ер Лакот
• 1 мая 2004 — оперны тэатр у Хемніц, новая пастаноўка Торстэна Хендлера (Thorsten Händler). Дзеянне перанесена ў школу пачатку XX стагоддзя
• 19 лістапада 2005 — Дзяржаўны тэатр Карсруэ, англійскі харэограф Пітэр Райт (Peter Wright) арыентаваўся на рэдакцыю Марыуса Пеціпа і Энрыка Чакеці. Музыка — Бадэнская дзяржаўная капэла Карлсруэ.
• 29 студзеня 2006 — Венская дзяржаўная опера, харэаграфія Дзьюла Харангоза, якую ўзнавіў яго сын Дзьюл Харангоза малодшы. Сванільда — Паліна Сямёнава, Франц — Tamás Solymosi, Капеліус — Лукас Гаудэрмарк (Lukas Gaudernak), Капелія — Шока Накамура (Shoko Nakamura)

У Расіі

• 24 студзеня (па ст. ст. 5 лютага) 1882 — Вялікі тэатр у Маскве; пастаноўка балетмайстра І. Хансена (Ганс) (па А. Сен-Леону, дырыжор С. Я. Рабаў, мастакі А. С. Гур’янаў, К. Ф. Вальц і Ф. І. Нордмак. У ролях: Сванільда — Лідзія Гейтэн (пазней Любоў Рослаўлева, Адэліна Джуры і інш.), Франц — Нікольская, Капеліус — В. Ванер
• 25 лістапада 1884 — Вялікі тэатр Санкт-Пецярбурга, балетмайстар М. Петыпа, мастак касцюмаў П. Грыгор’еў. У ролях: Сванільда — Варвара Нікіціна, Франц — Павел Герт, Капеліус — Цімафей Стуколкін[1]
• 17 лютага 1894 — Марыінскі тэатр, балетмайстар Энрыка Чэкеці і Леў Іванаў па харэаграфіі М. Петыпа, мастакі І. П. Андрэеў (1-я дзея), Г. Левот (Levot) (2-я дзея), П. Б. Ламбін (3-я дзея), Е. П. Панамароў (касцюмы); Сванільда — П’ерына Леньяні (пазней Мацільда Кшасінская, Вольга Праабражэнская і інш.)
• 25 лютага 1905 — Вялікі тэатр, балетмайстар А. А. Горскі. У ролях: Сванільда — Кацярына Гельцэр, Франц — Васіль Ціхаміраў, Капеліус — Васіль Гельцэр
• 6 сакавіка 1918 — Петраградскі тэатр оперы і балета, балетмайстар Э. Чэкеці аднавіў пастаноўку 1894 года; дырыжор Лачынаў
• 12 верасня 1924 — Вялікі тэатр на сцэне Эксперыментальнага тэатра, аднаўленне па А. А. Горскаму, дырыжор Ю. Ф. Фаер; мастак К. Ф. Вальц. У ролях: Сванільда — Анастасія Абрамава, Франц — Іван Смольцаў, Капеліус — Уладзімір Рабцаў
• каля 1929 — трупа Маскоўскага мастацкага балета пад кіраўніцтвам В. В. Крыгер, якая ў хуткім часе ўвайшла ў Маскоўскі акадэмічны музычны тэатр імя К. С. Станіслаўскага і Ул. І. Неміровіча-Данчанкі
• 4 красавіка 1934 — Ленінградскі Малы оперны тэатр, балетмайстр Ф. В. Лапуховым, па ўласным сцэнары ў 3 дзеях з пралогам, з лялечнай інтэрмедыяй Я. С. Дэмені, мастак М. П. Бабышоў, дырыжор І. Э. Шэрман. У ролях: Сванільда — 3. А. Васільева, Франц — П. А. Гусеў, Капеліус — М. А. Растоўцаў
• 7 мая 1949 — філіял Вялікага тэатра, балетмайстры Е. І. Далінская і А. І. Радунскі па харэаграфіі А. А. Горскага, дырыжор Ю. Ф. Фаер, мастак Л. М. Сіліч. У ролях: Сванільда — В. В. Лепяшынская (затым С. М. Галоўкіна), Франц — Ю. Р. Кандратаў, Капеліус — В. І. Цаплін (затым А. І. Радунскі)
• 1949 — новая пастаноўка ў Ленінградскім Малым тэатры, сцэнаграфія Р. Б. Ягфельда; балетмайстар Н. А. Анісімава, мастак Т. Г. Бруні, дырыжор Я. М. Корнбліт; Сванільда — Г. І. Ісаева, Капелія — В. М. Розенберг, Франц — Н. Л. Марозаў
• 14 снежня 1973 — новая пастаноўка ў Ленінградскім Малым тэатры, балетмайстар — А. М. Вінаградаў, мастак — М. А. Сакалова, дырыжор — В. А. Чарнушэнка. У ролях: Капеліус — Г. Р. Замуэль, С. А. Сакалоў, Капелія — Л. У. Філіна, Сванільда — Т. І. Фясенка, B.C. Муханава, Франц — М. А. Далгушын
• 16 чэрвеня 1975 — Музычны тэатр імя К. С. Станіслаўскага і Вл. І. Неміровіча-Данчанкі, балетмайстар А. В. Чычынадзэ, сцэнарый — А. В. Чычынадзэ і А. С. Агамірава, мастак — Э. Г. Стэнберг, дырыжор — Г. Г. Жамчужын; у ролях: Сванільда — М. С. Драздова, Франц — В. С. Цядзееў, Капеліус — А. М. Дамашоў, В. Б. Астроўскі
• 24 снежня 1977 — Маскоўскае харэаграфічнае вучылішча і Маскоўская кансерваторыя на сцэне Крамлёўскага Палаца з’ездаў, балетмайстры Галоўкіна Соф’я Мікалаеўна, Марцірасян Максім Саакавіч, А. І. Радунскі аднавілі пастаноўку А. А. Горскага, мастак В. С. Кляменцьеў, дырыжор А. А. Капылаў. У ролях; Сванільда — І. М. Пяткіна (затым Э. Лузіна, І. Кузняцова), Франц — У. І. Дзеравянка (затым І. Д. Мухамедаў, А. М. Фадзеечаў), Капеліус — А. І. Радунскі
• 1992 — маскоўскі «Рускі балет», рэдакцыя В. М. Гардзеева
• 24 сакавіка 1992 — Марыінскі тэатр, балетмайстар А. М. Вінаградаў, мастак В. А. Окунеў (дэкарацыі), І. І. Прэс (касцюмы), дырыжор А. Вілюманіс; Капеліус — П. М. Русанаў, Капелія — Э. Г. Тарасава, Сванільда — Л. В. Лежніна, Ірына Шапчыц, Франц — Міхаіл Заўялаў
• 8 сакавіка 2001 — тэатр «Крамлёўскі балет» у Дзяржаўным Крамлёўскім палацы, харэограф-пастаноўшчык і аўтар новай рэдакцыі лібрэта — Андрэй Пятроў. Сцэнаграфія — Барыс Красноў, мастак-пастаноўшчык — Павел Арынянскі, мастак па касцюмах — Вольга Палянская. Прэзідэнцкі аркестр Расійскай Федэрацыі, мастацкі кіраўнік і дырыжор — Павел Аўсяннікаў, у балеце выкарыстаны фрагменты музыкі Эрнста Тэадора Амадэя Гофмана. Прафесар магіі — Валерый Лантратаў, Франц — Канстанцін Мацвееў, Сванільда — Жанна Багародзіцкая, Капелія — Ніна Сямязорава[2]
• 24 мая 2001 — Новасібірскі тэатр оперы і балета, харэограф Сяргей Віхарэў аднавіў пастаноўку Марыінскага тэатра ад 1894 года. Харэаграфія М. Петыпа і Э. Чэкеці была адноўлена з выкарыстаннем запісаў М. Сяргеева, выкананых у сістэме харэаграфічнай натацыі У. Сцяпанава, з тэатральнай калекцыі Гарвардскага ўніверсітэта. Мастак-пастаноўшчык — Вячаслаў Окунеў аднавіў арыгінальную сцэнаграфію. Дырыжор — Андрэй Данілаў. Гастролі тэатра з балетам «Капелія» адбыліся ў Іспаніі (2002), Партугаліі (2002), Японіі (2003), Тайландзе (2004).
• 2007 — Татарскі акадэмічны дзяржаўны тэатр оперы і балета імя Мусы Джаліля паставіў «Капелію» ў харэаграфіі А. Сен-Леона і М. Пеціпа. Мастак-пастаноўшчык — Ганна Нежная (Масква). Харэограф-пастаноўшчык — Уладзімір Якаўлеў.
• 11 сакавіка 2009 — Тэатр класічнага балета (Масква), пастаноўка Наталлі Касаткінай і Уладзіміра Васілёва у 2-х дзеях, у новай рэдакцыі лібрэта. Харэаграфія: Артур Сен-Леон, Энрыка Чэкеці, Марыус Петыпа, Аляксандр Горскі, Наталля Касаткіна і Уладзімір Васілёў. Мастак — Лізавета Дворкіна. Аркестр тэатра Новая опера. Дырыжор — Валерый Крыцкаў. У ролях: Сванільда — Людміла Даксомава; Франц — Аляксей Арлоў; Капелія — Кацярына Бярэзіна; Капеліус — Уладзімір Мураўлеў; Кацярына Хапава — у «алегарычных» танцах (Світанак — Малітва — Праца — Змярканне)
• 12 сакавіка 2009 — спектакль Вялікага тэатра, пастаўлены Сяргеем Віхарэвым, паўтарае яго новасібірскую спробу 2001 года па аднаўленню харэаграфіі Марыуса Петыпа і Энрыка Чэкеці другой пецярбургскай рэдакцыі балета ад 1894 года. Адраджэнне дэкарацый — Барыс Камінскі, касцюмаў — Таццяна Ногінава. Дырыжор-пастаноўшчык спектакля — Ігар Дронаў. У ролях: Сванільда — Марыя Аляксандрава, Наталля Осіпава, Анастасія Гарачава, Франц — Руслан Скварцоў, Вячаслаў Лапацін, Арцём Аўчарэнка.

У СССР

• 1925 — Азербайджанскі тэатр оперы і балета імя М. P. Ахундава (Баку), балетмайстар Гаваркоў
• 1927 — Украінскі тэатр оперы і балета імя Т. Г. Шаўчэнка (Кіеў), балетмайстар Рабцаў
• 1928 — Украінскі тэатр оперы і балета імя Т. Г. Шаўчэнка (Кіеў), балетмайстар Дзіскоўскі
• Кастрычнік 1935 — Грузінскі тэатр оперы і балета імя Паліяшвілі (Тбілісі), балетмайстар В. А. Івашкін
• 1938 — Грузінскі тэатр оперы і балета імя Паліяшвілі (Тбілісі), балетмайстар В. А. Івашкін.
• 1940 — Башкірскі дзяржаўны тэатр оперы і балета (Уфа), балетмайстар Н. Г. Зайцаў, дырыжор Х. В. Фазлулін (1948, 1963)
• 1941 — Украінскі тэатр оперы і балета імя Т. Г. Шаўчэнка (Кіеў), балетмайстар С. Н. Сяргееў
• 1941 — Кіргізскі дзяржаўны тэатр оперы і балета (Фрунзе), балетмайстар В. В. Казлоў
• 1943 — Украінскі тэатр оперы і балета імя Т. Г. Шаўчэнкі ў эвакуацыі, балетмайстар С. Н. Сяргееў
• 1947 — Узбекскі тэатр оперы і балета імя Алішэра Наваі (Ташкент), балетмайстар П. К. Ёркін
• 1948 — Адэскі тэатр оперы і балета, балетмайстар В. І. Вронскі
• 1948 — Армянскі тэатр оперы і балета імя А. А. Спендыярава (Ерэван)
• 1948 — Татарскі тэатр оперы і балета імя М. Джаліля (Казань), балетмайстар Ф. А. Гаскараў
• 1949 — Бурацкі музычна-драматычны тэатр (Улан-Удэ)
• 1953 — Украінскі тэатр оперы і балета імя Т. Г. Шаўчэнка (Кіеў), балетмайстар Н. С. Сяргееў
• 1961 — Паўночна-асяцінскі дзяржаўны тэатр оперы і балета (Арджанікідзэ)
• 1963 — Татарскі тэатр оперы і балета імя М. Джаліля (Казань), балетмайстар С. М. Тулуб’ева
• 1965 — Узбекскі тэатр оперы і балета імя Алішэра Наваі (Ташкент), балетмайстар А. У. Кузняцоў
• 1966 — Тэатр оперы і балета Латвійскай ССР (Рыга) — балетмайстар І. К. Стродэ
• 1967 — Нацыянальная опера «Эстонія» (Талін), балетмайстар М. О. Мурдмаа
• 1975 — Грузінскі тэатр оперы і балета імя Паліяшвілі (Тбілісі), балетмайстар Г. Д. Алексідзэ
• 1978 — Нацыянальная опера «Эстонія» (Талін), балетмайстар Г. Р. Замуэль
• 1985 — Малдаўскі тэатр оперы і балета (Кішынёў), балетмайстар М. М. Газіеў
• 1987 — Армянскі тэатр оперы і балета імя А. А. Спендыярава (Ерэван), балетмайстар М. С. Марцірасян

У краінах Балтыі

• 4 снежня 1925 — першы балет на літоўскай нацыянальнай сцэне — Літоўскі тэатр оперы і балета (Каўнас), балетмайстар П. Пятроў
• 1922 — першая поўная пастаноўка яшчэ паўпрафесійнай балетнай трупы тэатра «Эстонія», ажыццёўленая В. Крыгер, якая гастралявала ў Эстоніі.
• 2002 — Нацыянальная опера «Эстонія», пастаноўка Маура Біганзеці, трагічная трактоўка сюжэту.
• 4 сакавіка 2010 — першы балет зноў створанага Эстонскага нацыянальнага балета на сцэне Нацыянальнай оперы «Эстонія» у пастаноўцы англійскага харэографа Рональда Хайнда.
• 23 студзеня 2009 — Нацыянальная опера Латвіі, пастаноўшчык балета — дырэктар латвійскага балета Айварс Лейманіс, мастак Інара Гауя. У ролях Сванільды — тры склады: Элза Леймане, Байба Кокіна і Сабіне Гураўска, Франца — Райманд Мартынаў, Артур Сакалоў і Зігмар Кірылка.

На беларускай сцэне

Першая пастаноўка «Капеліі» на Беларусі адбылася на сцэне БДТ-1 у 1923 годзе (балетмайстар-пастаноўшчык К. Алексютовіч, мастак А. Марыкс; Сванільда — З. Кусава, Франц — А. Левін, Капеліус — Т. Баршчэўскі).

У 1935 годзе пастаўлены ў Дзяржаўным тэатры оперы і балета Беларусі (дырыжор Г. Пятроў, лібрэта і пастаноўка Ф. Лапухова, мастак М. Бабышоў; Сванільда — А. Нікалаева, Франц — С. Дрэчын, Капеліус — Матусевіч). Балетмайстар у аснову перанёс на беларускую сцэну спектакль, пастаўлены ў Ленінградскім Малым тэатры ў 1934 годзе. Аднак, улічваючы прафесійны ўзровень трупы, Лапухоў змяніў асобныя класічныя варыяцыі і дуэты. Шмат увагі было аддадзена пантаміме, акцёрскай выразнасці, значнае месца займалі народныя танцы Заходняй Украіны. Прасякнуты гумарам, багатай балетмайстарскай фантазіяй, спектакль уяўляў сабо бесперапыннае танцавальнае дзейства.

Памяць

У гонар балета «Капелія» названы астэроід (815) Капелія, адкрыты ў 1916 годзе нямецкім астраномам Максам Вольфам.[3]

Зноскі

1. ↑ Коппелия в Энциклопедии балета, СЭ, 1981
2. ↑ Балет «Коппелия» Архівавана 24 жніўня 2018.
3. ↑ Schmadel, Lutz D. Dictionary of Minor Planet Names. — Fifth Revised and Enlarged Edition. — B., Heidelberg, N. Y.: Springer, 2003. — P. 75. — ISBN 3-540-00238-3.

Літаратура

• Капелія // Тэатральная Беларусь: энцыклапедыя : у 2 т. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2002. — Т. 1.
• Театральная энциклопедия в 6 т. Гл. ред. П. А. Марков. — М.: Советская энциклопедия
• Русский балет. Энциклопедия. Большая Российская Энциклопедия, 1997 ISBN 5-85270-162-9, 9785852701626

Тэмы гэтай старонкі (4):
Катэгорыя·Балеты Леа Дэліба
Катэгорыя·Балеты паводле алфавіта
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
Катэгорыя·Балеты Артура Сен-Леона