У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Пятроў. Георгій Мікалаевіч Пятро́ў[1] (руск.: Георгий Николаевич Петров; 23 жніўня 1888 — 17 ліпеня 1960) — піяніст, хормайстар, дырыжор і педагог, Заслужаны артыст Казахскай ССР (1942), Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларускай ССР (1949).
Нарадзіўся ў Маскве. У 1910 годзе скончыў Маскоўскую кансерваторыю. Выкладаў у музычных навучальных установах Адэсы, Екацярынаслава, Таганрога. У 1920 годзе ўзначаліў агітцягік імя Луначарскага[2]. З 1923 года канцэртмайстар хору пры Цэнтральным рабочым клубе[2] ў Гомелі, з 1927 года выкладчык Мінскага музычнага тэхнікума. У 1930—1933 гадах быў адным з арганізатараў і выкладчыкаў Дзяржаўнай студыі оперы і балета ў Мінску. З 1932 года Г. М. Пятроў у Беларускай кансерваторыі (з 1948 года — дацэнт). У 1937—1945 гадах галоўны хормайстар Казахскага тэатра оперы і балета імя Абая[3]. У 1933—1937, 1945—1950, 1959—1960 гадах галоўны хормайстар і дырыжор Дзяржаўнага тэатра оперы і балета.
Кіраваў пастаноўкай балетаў «Чырвоны мак» Р. Гліера (1933), «Дон Кіхот» Л. Мінкуса (1946), «Раймонда» А. К. Глазунова і інш.