wd wp Пошук: ⬜

Кызылкум

.mw-parser-output .t-geoinfobox td,.mw-parser-output .t-geoinfobox th{min-width:120px}.mw-parser-output .t-geoinfobox td:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox th:only-child{text-align:center}.mw-parser-output .t-geoinfobox-name{font-size:110%;padding:2px}.mw-parser-output .t-geoinfobox-nickname{font-style:italic}.mw-parser-output .t-geoinfobox-cave th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-mount th:only-child{background:#e7dcc3}.mw-parser-output .t-geoinfobox-surface th:only-child{background:#ffe4c4}.mw-parser-output .t-geoinfobox-blue th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-water th:only-child{background:#c0daff}.mw-parser-output .t-geoinfobox-underwater th:only-child{background:#b0e0e6}.mw-parser-output .t-geoinfobox-green th:only-child{background:#d0f0c0}.mw-parser-output .t-geoinfobox-tomb th:only-child{background:#bbbbbb}.mw-parser-output .t-geoinfobox-yellow th:only-child{background:#fdeaa8}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:only-child{background:#cbd5c4;border:1px solid #aaaaaa}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:first-child:not(:only-child){background:#cbd5c4;text-align:right;padding:0 0.5em}.mw-parser-output .t-geoinfobox-grey th:only-child{background:#eaecf0}

Кызылкум (Кызыл-Кум, Кызылкумы) (узб.: Qizilqum, каракалп.: Qızılqum, каз.: Қызылқұм, туркм.: Gyzylgum — бел. «чырвоныя пяскі») — пясчаная і камяністая пустыня на міжрэччы Амудар’і і Сырдар’і, ва Узбекістане, Казахстане і Туркменістане. Абмежавана на паўночным захадзе Аральскім морам, на паўночным усходзе Сырдар’яй, на ўсходзе адгор’ямі Цянь-Шаня і Паміра-Алая, на паўднёвым захадзе Амудар’яй. Плошча каля 300 тысяч км².

Геаграфія

Пустыня прадстаўляе сабой раўніну з агульным ухілам на паўночны захад (вышыня ад 300 м на паўднёвым усходзе да 53 м на паўночным захадзе); мае шэраг замкнёных западзін і ізаляваных моцна раздзеленых астанцавых гор — Букантау(руск.) бел. (764 м), Кульджуктау(руск.) бел. (785 м), Тамдытау(руск.) бел. (гара Актау(руск.) бел. 922 м) і іншых.

Горы пустэльныя, большай часткай з выраўнаваны вяршынямі і скалістымі, моцна раздзелены схіламі. Большую частку пустыні займаюць пясчаныя масівы, адукаваныя паўзамацаванымі пяскамі. Найбольш распаўсюджаныя пясчаныя грады мерыдыянальнай арыентоўкі. Адносная вышыня град ад 3 да 30 м, максімальная — да 75 м.

Клімат рэзка кантынентальны. Лета гарачае, сярэдняя тэмпература ліпеня ад + 26 да + 29 °C, студзеня ад 0 да −9 °C. ападкаў каля 200 мм у год, яны выпадаюць галоўным чынам зімой і вясной.

На ўсёй тэрыторыі няма ні аднаго павярхоўнага вадацёку (акрамя перасыхальнай ракі Жанадар’і(руск.) бел. і каналаў), але маюцца багатыя запасы(каз.) бел. прэсных напорных падземных вод.

Пустыня размешчана ў асноўным у сярэдняй падзоне пустыняў умеранага пояса, а на поўдні на пераходзе да субтрапічных пустыняў.

Геалогія

Пустыня размешчана на Туранскай тэктанічнай пліце(руск.) бел..

Раўнінныя прасторы складзеныя кайназойскімі глінамі і пяшчанікамі, на поўначы і паўночным захадзе-суглініста-супяшчанымі рачнымі адкладамі Жанадар’і(руск.) бел., Куандар’і(каз.) бел. і іншых старажытных рэчышчаў Сырдар’і і старажытнага рэчышча Амудар’і — Акчадар’і, якія ўпадалі ў паўднёва-ўсходні кут Аральскае мора.

Горы складзеныя моцнадыслакаванымі і метамарфізаванымі палеазойскімі сланцамі, рагавікамі(руск.) бел., вапнякамі, гранітамі.

У пустыні ля горада Зарафшан(руск.) бел. знаходзіцца адзін з найбуйнейшых кар’ераў па здабычы золата Мурунтау(руск.) бел..

Побач з горадам Учкудук(руск.) бел. знаходзіцца радовішча уранавай руды, якая здабываецца кар’ерным спосабам.

Глебы

Глебы шэра-бурыя, пясчаныя (пяскі), гіпсавыя, ёсць саланцы і саланчакі.

На паўночным захадзе шмат такыраў(руск.) бел., на поўдні-саланчакі.

Флора

У раслінным покрыве багатыя эфемеры і эфемероіды, у тым ліку дзікія цюльпаны.

Для пясчаных масіваў характэрныя Carex arenaria, Haloxylon persicum, віды родаў Calligonum, салянка Рыхтэра (Salsola richteri), для гліністых узвышшаў — палыновая і палынова-кустовая расліннасць.

На паўночным захадзе зараснікі Anabasis salsa з прымешкай салянак (Salsola), па далінах сухіх рэчышчаў — лясы з Haloxylon ammodendron.

Фаўна

Жывёлы пустыні прыстасаваныя да існавання без пастаяннага вадапою, атрымліваючы ваду цалкам або пераважна з ежы. Для памяншэння патрэбнасці ў вадзе многія жывёлы вядуць начны спосаб жыцця.

З млекакормячых сустракаюцца антылопа-джэйран (Gazella subgutturosa), Spermophilopsis leptodactylus і Spermophilus fulvus, віды падсямейства Gerbillinae і сямейства Dipodidae, барханны кот (Felis margarita) і Felis lybica, ваўкі (Canis lupus), стэпавыя лісіцы (Vulpes corsac), Lepus tolai, кажаны.

З птушак — жаўрук-смяцюх (Galerida cristata), Sylvia nana, Chlamydotis macqueenii, Podoces panderi, стэпавы арол (Aquila nipalensis), совы і іншыя.

Насяляюць змеі (эфа (Echis), Macrovipera lebetina, Eryx miliaris, Coluber), Varanus griseus caspius, Testudo horsfieldii, яшчаркі, і іншыя паўзуны.

Насельніцтва і эканоміка

Асновай гаспадаркі рэгіёну, акрамя хутка растучай эксплуатацыі нетраў, служыць жывёлагадоўля, у асноўным танкарунная і каракульская авечкагадоўля.

У цэнтральнай і заходняй частках пустыні выяўленыя буйныя артэзіянскія басейны, эксплуатаваныя ў многіх раёнах. У выніку праводзімых работ па абвадненні ствараецца вялікая колькасць дробных аазісаў, якія з’яўляюцца цэнтрамі жывёлагадоўчых гаспадарак.

У астанцовых гарах распрацоўваюцца мармур, графіт, біруза і інш., адкрыта некалькі залатарудных радовішчаў: Мурунтау(руск.) бел., Амантай —Даугыз(англ.) бел..

У цэнтры пустыні знаходзяцца радовішчы ўрану, фасфарытаў(руск.) бел.. На поўдні пустыні эксплуатуецца адно з найбуйнейшых у СНД газавых радовішчаў — Газлі(руск.) бел..

Кызылкум перасякаюць аўтадарогі. У цэнтры Кызылкума знаходзіцца раённы цэнтр-пасёлак Тамдыбулак(руск.) бел..

Імем пустыні названыя шакаладныя цукеркі «Кызыл-кум», практычна ідэнтычныя па смаку цукеркам «Кара-Кум(руск.) бел.», названым па імя пустыні Каракумы (якая знаходзіцца на паўднёвы захад ад Кызылкумаў).

Практычна ў цэнтры пустыні размешчаны горад Учкудук(руск.) бел., які згадваецца ў вядомай песні гурта «Ялла(руск.) бел.» «Тры калодзежы(руск.) бел.».

Зноскі

Літаратура

Югай Р. Л. История развития географических и картографических представлений о пустыне Кызылкум (с древнейших времён до середины XIX в.): Автореферат дис. на соискание учёной степени кандидата географических наук / Ташк. гос. ун-т им. В. И. Ленина. — Ташкент: [б. и.], 1964. — 21 с.

Спасылкі

Кызылкум у кнізе: Н. А. Гвоздецкий, Н. И. Михайлов. Физическая география СССР. М., 1978.