Ла́ўрышаўскія археалагі́чныя экспеды́цыі, ЛАЭ — археалагічныя экспедыцыі, якія ў 2011 — 2019 г. вялі археалагічныя раскопкі на селішчы Лаўрышаўскага мужчынскага манастыра XIII — першай паловы XIX ст. у в. Лаўрышава (Шчорсаўскі сельсавет, Навагрудскі раён, Гродзенская вобласць). Абследавалася таксама стаянка перыяду каменнага і бронзавага вякоў ля в. Гнесічы (Шчорсаўскі сельсавет). Экспедыцыі працягнулі археалагічнае вывучэнне гэтай мясцовасці, якое пачалося ў 1971 г.
Паводле Галіцка-Валынскага летапісу, каля 1260 года сын вялікага князя Вялікага княства Літоўскага Міндоўга — Войшалк (вялікі князь літоўскі ў 1264—1267) — заснаваў манастыр «на рацэ на Нёмане, паміж Літвой і Наваградкам, і там жыў»[1]. Згодна царкоўнаму паданню, манастыр быў заснаваны ў сярэдзіне XIII ст. прападобным ігуменам Елісеем. Мэтай археалагічных даследаванняў было вызначэнне дакладнага месца першапачатковага размяшчэння манастыра, які з’яўляўся адным з важнейшых духоўных цэнтраў беларускіх зямель з часу ўтварэння ВКЛ.
У экспедыцыях удзельнічалі добраахвотнікі, у асноўным моладзь, студэнты і навучэнцы; слоган: «Трымаць гісторыю ў руках». Навуковы кіраўнік да 2016 г. — доктар гістарычных навук, прафесар кафедры гісторыі Беларусі і паліталогіі факультэта інфармацыйных тэхналогій Беларускага дзяржаўнага тэхналагічнага ўніверсітэта С. Я. Рассадзін (г. Мінск)[2]. Даследаванні вяліся пры падтрымцы Свята-Елісееўскага Лаўрышаўскага мужчынскага манастыра, з дабраславення архіепіскапа Навагрудскага і Слонімскага Гурыя[3], а з 2016 г. — і з дабраславення мітрапаліта Мінскага і Заслаўскага Паўла, патрыяршага экзарха ўсея Беларусі[4].
Экспедыцыі сабралі вялікі археалагічны матэрыял, які ўказвае на тое, што манастыр з часу заснавання размяшчаўся на месцы в. Лаўрышава, ля р. Валоўка. (Сучасны манастыр, які быў адноўлены ў 1913 і затым у 2007 г., знаходзіцца ля в. Гнесічы.) У ходзе раскопак была выяўлена, у прыватнасці, частка каменна-цаглянага падмурку пабудовы XIV ст. Яна суаднесена з царквой св. Мікалая, якая па пісьмовых звестках была пабудавана ў манастыры каля 1350 г. на сродкі князя навагрудскага Міхаіла-Карыята Гедзімінавіча пасля яго вяртання з ардынска-маскоўскага палону. Знойдзены шматлікія фрагменты глінянага посуду, кафлі, вырабаў з металу і шкла ХIII — XVIII ст. У 2015 г. выяўлена матрыца пячаткі XIII — XIV ст. У 2016 г. вялося даследаванне падземнага збудавання[5]. У 2017 — 2018 г. выяўлены фундамент старадаўняга храма[6] і старадаўнія каменныя крыжы. У 2019 і 2021 г. вяліся раскопкі гэтага фундамента[7].
Археалагічныя даследаванні ў Гнесічах і Лаўрышаве