Артыкул вымагае праверкі арфаграфіі Магчымы машынны пераклад, ужыванне ненарматыўнага правапісу або лексікону. Для праверкі ёсць адмысловыя праграмы. |
Прафесар (лац.: professor «выкладчык, настаўнік») — вучонае званне і пасада выкладчыка Вышэйшай навучальнай ўстановы (ВНУ) або навуковага супрацоўніка навукова-даследчай установы. Афіцыйны статус з XVI ст. (упершыню ў Оксфардскім універсітэце). У некаторых краінах існуюць пасады ардынарнага (штатнага) і экстраардынарнага (пазаштатнага) прафесара. У шэрагу краін (Аўстрыя, Бельгія, Германія і інш.) прафесарам называюць не толькі выкладчыкаў універсітэтаў і сябар ВНУ, але і настаўнікаў сярэдняй школы, у ЗША — выкладчыкаў каледжаў.
Тэрмін «прафесар» быў сінонімам вучоных ступеняў магістра ці доктара навук.
У СССР (навукова-даследчых інстытутах і ВНУ) званне прафесара спачатку прысвойвалі Кваліфікацыйныя Камісіі народных камісарыятаў. А згодна з Пастановай СНК СССР ад 26 Красавіка 1938 г. іх функцыі перададзены Вышэйшай Атэстацыйнай Камісіі (ВАК) СССР. З таго часу званне прафесара прысвойваецца Вышэйшымі атэстацыйнымі камісіямі па прадстаўленню вучоных саветаў ВНУ або навукова-даследчых устаноў:
На канферэнцыях міністраў вышэйшай адукацыі еўрапейскіх краін (1967 і 1973 гг.) прынята рашэнне аб усталяванні эквівалентнасці звання прафесара і іншых вучоных званняў і прыступак.
У Расійскай Федэрацыі званне прафесара прысвойваецца, як правіла ВАК Расійскай Федэрацыі; ў пачатку 1990-х гг. налічвалася окала 25 тысяч прафесараў. Аналагічная сістэма ёсць і ў Беларусі, ў Украіне.
У ЗША пасады (звання) дацэнта адпавядае тытул «асістэнт-прафесар».
Варта адзначыць, што ўніверсітэты ў многіх краінах могуць прысвойваць званне «ганаровы прафесар» вядомым мастакам, спартсменам, замежным чыноўнікам, у якіх няма навуковай або педагагічнай падрыхтоўкі, неабходнай для атрымання тытула (звання) «прафесар». Пры гэтым універсітэты і не мяркуюць, што такія «прафесара» будуць выконваць якую-небудзь навуковую працу.
Для кожнай краіны вызначэнне тэрміну «прафесар» мае свае асаблівасці.