wd wp Пошук: ⬜

Армянская мова

Індаеўрапейцы
Індаеўрапейскія мовы
Албанская · Армянская Балтыйскія · Кельцкія Германскія · Грэчаская Арыйскія · Італійскія Славянскія мёртвыя: Анаталійскія · Палеабалканскія (Дакская, Фрыгійская, Фракійская) · Тахарскія
Індаеўрапейцы
Албанцы · Армяне Балты · Кельты · Германцы Грэкі · Індаарыйцы Іранцы · Раманцы · Славяне гістарычныя: Хеты · Кельты · Германцы · Скіфы Ілірыйцы · Італікі · Фракійцы · Тахары
Протаіндаеўрапейцы
Мова · Грамадства · Рэлігія
Прарадзіма індаеўрапейцаў
Курганная гіпотэза Анаталійская гіпотэза Армянская гіпотэза Індыйская гіпотэза Тэорыя палеалетычнай бесперапыннасці
Індаеўрапеістыка г р п

Армянская мова (арм.: Հայերեն) уваходзіць у фрыгійска-армянскую падгрупу грэка-фрыгійска-армянскай групы палеабалканской галіны індаеўрапейскай сям’і моў. Сярод іх з’яўляецца адной з старажытнапісьменных.

Афіцыйны статус і выкарыстанне

Мова армян, дзяржаўная мова Арменіі. Агульная колькасць носьбітаў па ўсім свеце — каля 9 мільёнаў чалавек.

Сучасная літаратурная мова мае 2 варыянты: усходні (дзяржаўная мова Арменіі) і заходні (сродак зносін армян за мяжой).

Пісьменства

Армянскі алфавіт створаны Месропам Маштоцам у 405—406 гг.

Лінгвістычнае апісанне

Фанетыка багатая зычнымі — 30 фанем; 6 галосных. Самая развітая і багатая граматычная катэгорыя — дзеяслоў.

Гісторыя

Гісторыя літаратурнай мовы падзяляецца на 3 лерыяды: старажытнаармянская мова вядома з часу стварэння армянскага пісьма (V ст.), вусны яе варыянт выйшаў з ужытку ў ХІ ст., пісьмова-літаратурная (грабар) існавала да канца ХІХ ст.; сярэдні лерыяд — XII—XVI ст.; з XVII ст. фарміруецца новая літаратурная армянская мова.

Гл. таксама

Крыніцы

Армянская мова // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 1: А — Аршын. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0036-6 (т. 1), ISBN 985-11-0035-8.

Спасылкі

Вікіпедыя мае раздзел, напісаны

армянскай

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Армянская мова