wd wp Пошук:
    ⬜

    Прыпяцкі (нацыянальны парк)

    Паштовая марка Рэспублікі Беларусь

    «Прыпяцкі» — нацыянальны парк на поўдні Беларусі, падпарадкаваны Кіраўніцтву справамі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь.

    На паўднёвы ўсход ад Прыпяцкага нацыянальнага парку размешчаны Палескі дзяржаўны радыяцыйна-экалагічны запаведнік.

    Геаграфія

    Нацыянальны парк «Прыпяцкі» размешчаны ў Гомельскай вобласці за 350 км на ўсход ад Брэста і за 250 км на поўдзень ад Мінска, на поўдзень ад шашы Брэст-Бранск. Плошча нацыянальнага парку складае 188485 га. Займае частку Палескай нізіны ўздоўж правага берага ракі Прыпяць, у міжрэччы Сцвігі і Убарці. Рэльеф раўнінны, з агульным нахілам на поўнач, ускладнены шматлікімі забалочанымі паніжэннямі і эолавымі ўтварэннямі. Паўднёвая частка прадстаўлена асабліва ахоўнай прыроднай тэрыторыяй плошчай 85841 га. Адміністрацыя нацыянальнага парку першапачаткова знаходзіўся ў Тураве[1], цяпер у Ляскавічах.

    Гідралагічная сетка адносна рэдкая. Тэрыторыю перасякаюць рэкі Свінавод, Мутніца, Бялянка, ручаі Крушынны, Лучынец. Налічваецца звыш 40 азёр, найбольшыя Плёса, Карасіна, Серабранка. Мясцовасць характарызуе высокая забалочанасць. Балоты, пераважна вярховыя і пераходныя, займаюць больш за палову тэрыторыі, самыя вялікія Кандаль-Яловец-Вольхава і Мезеч.

    Нацыянальны парк размешчаны ў затапляемай пойме басейна Прыпяці на тэрыторыі Жыткавіцкага, Лельчыцкага і Петрыкаўскага раёнаў. У перыяд паводак можа залівацца да 70 % тэрыторыі[2].

    Гісторыя

    Прыпяцкі дзяржаўны ландшафтна-гідралагічны запаведнік быў арганізаваны 3 чэрвеня 1969 г. (Пастанова Савета Міністраў БССР №200 ад 03.06.1969 года «Аб арганізацыі Прыпяцкага дзяржаўнага ландшафтна-гідралагічнага запаведніка») на плошчы 61,5 га ў складзе Міністэрства лясной гаспадаркі. Пасля ён перападчыняўся Дзяржаўнаму камітэту па экалогіі БССР, Упраўленню справамі Савета Міністраў Беларусі. У жніўні 1994 года запаведнік плошчай 65050 га быў перададзены Упраўленню справамі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. У 1995 годзе пры запаведніку створана Эксперыментальная лесаахотнічая гаспадарка (ЭЛАГ) «Ляскавічы». У 1996 годзе Прыпяцкі дзяржаўны ланшафтна-гідралагічны запаведнік быў рэарганізаваны ў нацыянальны парк «Прыпяцкі». У 1998 годзе пачаў працаваць музей прыроды[3].

    Флора і фаўна

    У парку сустракаюцца лясны, лугавы, хмызняковы і водны тыпы расліннасці. На долю лясоў прыпадае больш 85% яго тэрыторыі. Найбольш шырока тут распаўсюджаны хвойнікі (50,3% ад пакрытай лесам плошчы) і дубравы (12,8%). Своеасаблівыя насаджэнні ствараюць бяроза пушыстая (10,7%) і бяроза павіслая (10,6%), вольха чорная (7,1%), ясень (2,1%), граб (0,6%), асіна (1,5%). Рэдка сустракаюцца кляноўнікі, ліпнякі, дрэвападобныя вербнякі. Каля 500 га займае водная паверхня паводкавых азёр. Больш за 500 га займаюць зараснікі журавін[4].

    Флора ўключае 929 віды вышэйшых раслін, сярод якіх 22 віды дрэў і 32 віды хмызнякоў, а таксама 196 відамі імхоў, 184 відамі лішайнікаў, 321 відам водарасцей. 44 віды рэдкіх раслін занесены ў Чырвоную кнігу Беларусі.

    Фаўна парку ўключае 51 від сысуноў, 11 відаў земнаводных, 7 відаў паўзуноў, 37 відаў рыб, 246 відаў птушак. У 1987 годзе на тэрыторыю былі пераселеныя зубры.

    Зноскі

    1. ↑ Пра нацыянальны парк
    2. ↑ Нацыянальны парк «Прыпяцкі» Архівавана 27 мая 2013.
    3. ↑ Гісторыя нацыянальнага парку «Прыпяцкі» на афіцыйным сайце парку
    4. ↑ Прырода Беларусі Архівавана 23 кастрычніка 2012.

    Літаратура

    Спасылкі

    Тэмы гэтай старонкі (6):
    Катэгорыя·Лельчыцкі раён
    Катэгорыя·Запаведнікі Палесся
    Катэгорыя·Жыткавіцкі раён
    Катэгорыя·Петрыкаўскі раён
    Катэгорыя·Прырода Гомельскай вобласці
    Катэгорыя·Нацыянальныя паркі Беларусі