Дуб[3] (Quercus), род вечназялёных і лістападных дрэў і кустоў сямейства букавых.
Дрэвы вышынёй да 30-40 м, у дыяметры больш за 1 м. Лісце зубчастае або лопасцевае. Кветкі тычынкавыя ў каташках, песцікавыя — адзіночныя. Плод — жолуд.
Жыве 400—500 і больш гадоў.
На Беларусі дуб звычайны, або летні пашыраны па ўсёй тэрыторыі, на поўдні ўтварае дубовыя лясы. Дуб скальны, або сядзячакветны (Quercus petraea) расце ў Белавежскай пушчы. Цвітуць у красавіку-маі, плады выспяваюць у верасні-кастрычніку. У батанічных садах і парках 16 інтрадукаваных відаў і 7 форм. Найбольш вядомыя: дуб паўночны (Quercus rubra), балотны (Quercus palustris), аксамітавы (Quercus velutina).
Дрэва дае каштоўную прамысловую сыравіну. Шмат якія экзэмпляры аб’яўлены помнікамі прыроды.
Раней на Беларусі са ствалоў дубоў рабілі лодкі-дубы.