Манархія

Артыкул вымагае праверкі арфаграфіі Магчымы машынны пераклад, ужыванне ненарматыўнага правапісу або лексікону. Для праверкі ёсць адмысловыя праграмы.

Мана́рхія — 1) форма кіравання, пры якой вярхоўная дзяржаўная ўлада належыць адной асобе — манарху (каралю, цару, імператару, герцагу, эрцгерцагу, султану, эміру…) і звычайна перадаецца па спадчыне.

Манархія — 2) гэта форма дзяржаўнага кіравання, у якой крыніцай улады з’яўляецца Бог (самадзяржаўе) або сам носьбіт дзяржаўнай улады (самаўладства), а падставай улады служаць яе маральны аўтарытэт у грамадстве і традыцыя, у сілу чаго ўлада спадчынная і неадрынваная. (Таксама манархія, адна з найстаражытных формаў кіравання.)

Выгляды манархій

• Абсалютная манархія — манархія, якая прадугледжвае амаль неабмежаваную ўладу манарха. Пры абсалютнай манархіі ўрад або іншыя органы ўлады адказныя толькі перад манархам як главой дзяржавы, а парламент у шэрагу выпадкаў наогул адсутнічае або з’яўляецца толькі дарадчым органам пры манарху (цару, каралю і інш.).
• Канстытуцыйная манархія — манархія, пры якой улада манарха абмежаваная канстытуцыяй. Пры канстытуцыйнай манархіі рэальная заканадаўчая ўлада прыналежыць парламенту, а выканаўчая — ураду. Канстытуцыйная манархія існуе ў двух формах: дуалістычная манархія і парламентарная манархія.
  • Дуалістычная манархія (лац.: Dualis — дваісты) — канстытуцыйная манархія, у якой улада манарха абмежаваная канстытуцыяй, але манарх фармальна і фактычна захоўвае шырокую ўладу.
  • Парламентарная манархія — канстытуцыйная манархія, у якой манарх выконвае свае функцыі чыста намінальна. Пры парламентарнай манархіі ўрад адказна перад парламентам, якому прыналежыць фармальнае вяршэнства сярод іншых органаў дзяржавы.
• Тэакратычная манархія — манархія, пры якой палітычная ўлада прыналежыць главе царквы або рэлігійнаму лідару.

Манархічныя дзяржавы сучаснасці

У спісах прадстаўлены манархіі на 1 студзеня 2012 года. Асобным спісам прадстаўлены дамініёны — манархіі — былыя англійскія калоніі, у якіх главой дзяржавы з’яўляецца каралева (кароль) Вялікабрытаніі.

Еўропа

•  Андора — са-князі Франсуа Аланд (з 2012) і Жаан Энрык Вівес-і-Сісілья (c 2003)
•  Бельгія — кароль Альберт II (з 1993)
•  Ватыкан — Папа Рымскі Францыск I (з 2013)
•  Вялікабрытанія — каралева Елізавета II (з 1952)
  •  Гернсі — герцагіня Елізавета II (з 1952)
  •  Джэрсі — герцагіня Елізавета II (з 1952)
  •  Востраў Мэн — лорд Елізавета II (з 1952)
•  Данія — каралева Маргрэтэ II (з 1972)
•  Іспанія — кароль Хуан Карлас I (з 1975)
•  Ліхтэнштэйн — князь Ханс-Адам II (з 1989)
•  Люксембург — вялікі герцаг Анры (з 2000)
•  Мальтыйскі ордэн — князь і вялікі магістр фра Мэцью Фестынг (з 2008)
•  Манака — князь Альберт II (з 2005)
•  Нідэрланды — каралева Беатрыкс (з 1980)
•  Нарвегія — кароль Харальд V (з 1991)
•  Швецыя — кароль Карл XVI Густаў (з 1973)

Азія

•  Бахрэйн — кароль Хамад ібн Іса аль-Халіфа (з 2002, эмір у 1999—2002)
•  Бруней — султан Хасанал Балкіях (з 1967)
•  Бутан — кароль Джыгмэ Кхесар Намг’ял Вангчук (з 2006)
•  Іарданія — кароль Абдала II (з 1999)
•  Камбоджа — кароль Нарадом Сіямоні (з 2004)
•  Катар — эмір Хамад бін Халіфа аль-Тані (з 1995)
•  Кувейт — эмір Сабах аль-Ахмед аль-Джабер ас-Сабах (з 2006)
•  Малайзія — кароль Туанку Абдул Халім Муадзам Шах (з 2011)
  • Джахор — султан Ібрагім Ісмаіл (з 2010)
  • Кедах — султан Туанку Абдул Халім Муадзам Шах (з 1958)
  • Келантан — султан Мухамад Фарыс Петра (з 2010)
  • Негры-Сембілан — Янг дзі-Пертуан Бесар Танку Мухрыз (з 2008)
  • Паханг — султан Ахмад Шах (з 1974)
  • Перак — султан Азлан Шах (з 1984)
  • Перліс — раджа Туанку Сіед Сіраджудзін (з 2000)
  • Селангор — султан Шарафудзін Ідрыс Шах (з 2001)
  • Трэнгану — султан Мізан Зайнал Абідзін (з 1998)
•  ААЭ — прэзідэнт Халіфа ібн Зайд ан-Нахаян (з 2004)
  • Абу-Дабі — эмір Халіфа ібн Зайд ан-Нахаян (з 2004)
  • Аджман — эмір Хумейд бін Рашыд аль-Нуамі (з 1981)
  • Дубай — эмір Махамед ібн Рашыд аль-Мактум (з 2006)
  • Рас-эль-Хайма — эмір Сауд бін Сакр аль-Касімі (з 2010)
  • Ум-эль-Кайвайн — эмір Сауд бін Рашыд аль-Муала (з 2009)
  • Эль-Фуджайра — эмір Хамад бін Мухамед аш-Шаркі (з 1974)
  • Шарджа — эмір Султан III бін Мухамед аль-Касімі (1972-17.06.1987) (з 23.06.1987)
•  Аман — султан Кабус бен Саід (з 1970)
•  Саудаўская Аравія — кароль Абдала ібн Абдэль Азіз ас-Сауд (з 2005)
•  Тайланд — кароль Пуміпон Адульядэт (з 1946)
•  Японія — імператар Акіхіта (з 1989)

Афрыка

•  Лесота — кароль Летсіе III (з 1996, першы раз у 1990—1995)
•  Марока — кароль Мухамед VI (з 1999)
•  Эсваціні — кароль Мсваці III (з 1986)

Акіянія

•  Тонга — кароль Тупоу VI (з 2012)

Садружнасць нацый

Пост главы Садружнасці не з’яўляецца тытулам і не перадаецца па спадчыне. Пры змене манарха на брытанскім троне главам урадаў краін-членаў Садружнасці трэба прыняць фармальнае рашэнне аб прызначэнні новага главы арганізацыі.

Каралеўствы Садружнасці

У каралеўствах Садружнасці (раней называліся дамініёнамі) главой дзяржавы з’яўляецца манарх Вялікабрытаніі, прадстаўлены генерал-губернатарам.

Амерыка

•  Антыгуа і Барбуда
•  Багамы
•  Барбадас
•  Беліз
•  Грэнада
•  Канада
•  Сент-Вінсент і Грэнадзіны
•  Сент-Кітс і Невіс
•  Сент-Люсія
•  Ямайка

Акіянія

•  Аўстралія
•  Новая Зеландыя
  •  Астравы Кука
  •  Ніуэ
•  Папуа — Новая Гвінея
•  Саламонавы Астравы
•  Тувалу

Таксама манарх Вялікабрытаніі з’яўляецца вярхоўным правадыром  Фіджы, аднак пры гэтым не з’яўляецца главой дзяржавы.

Спадарожныя паняцці

• Дзяржава
• Манарх

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Манархія