Манарх (грэч.: μόναρχος, ад грэч.: μόνος, «адзін» і грэч.: αρχός, «кіраўнік» — адзінаўладальны кіраўнік, уладар) — спадчынны або (радзей) выбарны глава манархічнай дзяржавы (цар, імператар, кароль, цэзар, кайзер, фараон, князь, прынц, герцаг, экзарх, негус, шах, султан, эмір, халіф, хан, малік, бей, візір, пуштун, махараджа і т. п.).
У руках манарха можа быць засяроджаная вярхоўная дзяржаўная, ваенная і судовая ўлада (абсалютная манархія, цяпер толькі ў краінах Азіі; Ватыкан з’яўляецца манархіяй тэакратычнай), у наш час яна звычайна абмежаваная вышэйшым заканадаўчым органам краіны (тады кажуць аб парламенцкай, або канстытуцыйнай манархіі).