wd wp Пошук: ⬜

Талакнянка звычайная

Талакнянка звычайная[3] (Arctostáphylos úva-úrsi) — куст сямейства Верасовыя (Ericaceae), тыпавы від роду Талакнянка [4].

Назва

Навуковая родавая назва ўтворана ад стар.-грэч.: άρκτος — «мядзведзь» і стар.-грэч.: σταφυλή — «лаза»[5], відавы эпітэт uva-ursi — ад гэтых жа слоў, але лацінскіх (лац.: uva — вінаград і лац.: ursus — мядзведзь).

Назва

Беларускія народныя назвы талакнянкі звычайнай — мядзведжыя вушкі ці мядзведжая ягада, мучальнік, мучаннік[6][7][8], мучанніца, мучыннік, талачаннік[6][9][10], мучан, мучанічнік[11][12], талаконнік[13].

Фінскія назвы расліны — sianmarja (у даслоўным перакладзе — «свіная ягада») і sianpuolukka («свіныя брусніцы»)[14].

Біялагічнае апісанне


Батанічная ілюстрацыя з кнігі «Köhler’s Medizinal-Pflanzen», 1887

Шматгадовы вечназялёны моцна разгалінаваны куст або паўкуст[4], які сцелецца, вышынёй 5-30 см, з узыходзячымі галінкамі і чырвонабураю карой.

Сцеблы ляжачыя, галінастыя, укараняльныя і ўзыходзячыя[4]. Маладыя галінкі зялёныя, апушаныя, прасцёртыя.

Лісце даўгаватае, 10-25 мм даўжынёй, 4-9 мм шырынёй, даўгавата-зваротнаяйкападобнае, скурыстае, ля аснавання звужанае ў кароткі хвосцік, на верхавіне закругленае, знізу — светла-зялёнае, матавае, да светла-іржавага[4], зверху — цёмна-зялёнае, бліскучае, з добра адрознай сетачкай уціснутых жылак[4]. Край ліста суцэльны, не апушаны. Лістаразмяшчэнне чарговае[4], жылкаванне сеткаватае, лісце зімуе. Маладое лісце па краі пакрыта пушком.

Суквецце — кароткая верхавінная гронка, якая складаецца з некалькіх панікаючых правільных бела-ружовых кветак на кароткіх кветаножках[4]. Вяночак 5-6,5 мм даўжынёй, 2,5-4 мм шырынёй, гарлачыкавы з пяцізубцовым адгінам, унутры — з жорсткімі валасінкамі[4]. Калякветнік двайны. Пылавікі цёмна-чырвоныя, з прыдаткамі, выкрываюцца ў версе дзірачкамі. Песцік адзін, слупок адзін, трохі карацей вяночка, завязь верхняя. Тычынак дзесяць, яны карацей вяночка. Формула кветкі(руск.) бел.:

∗

( 5 )

5 + 5

(

5 _

)

{\displaystyle \mathrm {\ast ;Ca_{(5)};Co_{(5)};A_{5+5};G_{({\underline {5}})}} }

$\{\displaystyle \mathrm \{\ast \;Ca_\{(5)\}\;Co_\{(5)\}\;A_\{5+5\}\;G_\{(\{\underline \{5\}\})\}\} \}$ [15]. Цвіце ў маі — ліпені[4].

Плод — ярка-чырвоная ягадападобная ценакарпная касцянка дыяметрам 6-8 мм, з сопкай мякаццю з пяццю костачкамі, шарападобная, мае 6-8 см у дыяметры. Плады спеюць у жніўні — верасні. Талакнянка падобная брусніцам, якія адрозніваюцца ад яе ніжняй завяззю і залозістымі кропкамі з ніжняга боку ліста.


Злева направа: лісце, кветкі, расліна з пладамі, плады

Распаўсюджанне і экалогія


Талакнянка звычайная ў нацыянальным парку Маўнт-Рэйнір(руск.) бел., ЗША


Талакнянка звычайная ў Каталоніі


Талакнянка звычайная ў Каталоніі

Шырока распаўсюджаная ў Паўночнай Амерыцы і на поўначы Еўразіі (у паўночнай палове еўрапейскай часткі Расіі, у Сібіры і на Далёкім Усходзе). Параўнальна рэдкі від у Сярэдняй Расіі(руск.) бел., сустракаецца пераважна ў нечарназёмнай(руск.) бел. паласе. Сустракаецца таксама на Каўказе. Распаўсюджана на Палессі. Ва Украіне раёны збору сканцэнтраваны ў Валынскай, Ровенскай, Жытомірскай, Кіеўскай, Чарнігаўскай абласцях.

Расце ў рэдкіх сухіх хваёвых і лісцяных лясах, на гарах і высечках, прыморскіх дзюнах і камяністых асыпках. Аддае перавагу адкрытым, добра асветленым сонцам месцам і не пераносіць канкурэнцыі іншых раслін. У межах свайго арэалу сустракаецца рассеяна, курцінамі. Цвіце ў маі-чэрвені. Плады спеюць у верасні.

Расліна мае патрэбу беражлівага выкарыстання, аховы і аднаўлення.

Хімічны склад

Лісце талакнянкі ўтрымлівае фенолагліказіды — арбуцін(руск.) бел. (8-16 %), метыл-арбуцін, эрыкалін(руск.) бел.; свабодны гідрахінон, дубільныя рэчывы пірагалавай групы, урсолавую кіслату, флаваноіды(руск.) бел., па структуры нагадваюць кверцэцін(руск.) бел.[4][16], фенолкарбонавыя кіслоты(руск.) бел. — галавую кіслату(руск.) бел., таксама нязначную колькасць эфірнага алею[4].

Збор, перапрацоўка і захоўванне

Лісце талакнянкі збіраюць да пачатку або ў пачатку цвіцення[4], зразаючы галінкі нажамі ці сярпамі. Пры правядзенні паўторных нарыхтовак на адным і тым жа масіве трэба збіраць не больш за 75 % раслін, перыядычнасць нарыхтовак — 4-6 гадоў. Пры зборы трэба адрозніваць талакнянку ад брусніц [4].

Сушаць галіны на адкрытым паветры ці пад навесамі. Пасля высушвання галіны абмалочваюць, выдаляюць сцеблы, а лісце пакуюць у мяшкі або цюкі вагой па 25, 50, 100 кг. Захоўваюць у сухіх, добра ветраных памяшканнях. Тэрмін захоўвання — пяць гадоў.

Узмоцненая нарыхтоўка лісця талакнянкі ва ўкраінскім Палессі прывяла да значнага збяднення яе запасаў, таму ўжо цяпер неабходна паклапаціцца пра ўзнаўленне зараснікаў. Развядзенне талакнянкі мэтазгодна на палянах, у звадкаваных хваёвых дрэвастоях, на высечках і гарах. Разводзіцца талакнянка як насенным, так і вегетатыўным спосабам, каранёвымі тронкамі. Падсяваннем насення ў маладыя культуры хвоі ў Літве створаны новыя масівы гэтай каштоўнай расліны.

Гаспадарчае значэнне і выкарыстанне

Расліна выкарыстоўваецца як дубільная[17], фарбавальная, лекавая і таніданосная расліна.

Медыцынскае прымяненне


Лісце талакнянкі

У якасці лекавай сыравіны(руск.) бел. выкарыстоўваюць лісце талакнянкі (лац.: Folium Uvae ursi)[4] і парасткі талакнянкі (Cormus Uvae ursi), якія нарыхтоўваюць вясной, да цвіцення, ці восенню, у перыяд поўнага паспявання пладоў. Парасткі абразаюць і сушаць пад падстрэшкамі або ў сушылках з добрай вентыляцыяй, лісце аддзяляюць ад сцеблаў ці цалкам выкарыстоўваюць маладыя парасткі.

Фармакалагічныя ўласцівасці абумоўлены утрыманнем у лісці талакнянкі звычайнай фенолагліказіда арбуціна(руск.) бел.. Пры трапленні ў арганізм арбуцін гідралізуецца да гідрахінона і глюкозы [4], які раздражняе нырачную парэнхіму, тым самым выклікаючы дыўрэтычнае дзеянне. Дзякуючы дубільным рэчывам, якія ўтрымліваюцца ў лісці, аказвае звязальнае(руск.) бел. дзеянне на страўнікава-кішачны тракт.

Лісце талакнянкі прымяняецца ў выглядзе адвару(руск.) бел.[4] як мачагоны і дэзінфікавальны сродак пры мачакаменнай хваробе, цыстыце, урэтрытах. Уваходзіць у склад лекавых збораў(руск.) бел.. Парашок лісця талакнянкі выкарыстоўваецца для вырабу таблетак. Прымяняецца лісце і ў гамеапатыі.

У народнай медыцыне

У народнай медыцыне лісце талакнянкі ўжываюць пры хваробах нырак, мачавога пузыра і іншых хваробах, выкліканых парушэннем абмену рэчываў. Рэкамендуецца таксама талакнянка пры нервовых хваробах[4], маткавых крывацёках, жаночых хваробах, рэўматызме, астме і да таго падобнае.

У ветэрынарыі

У ветэрынарыі адвар лісця талакнянкі выкарыстоўваюць як мачагонны сродак і пры крывавай мачы ў рагатай жывёлы.

Гарбарная і лёгкая прамысловасць

Талакнянка высока цэніцца ў гарбарнай прамысловасці, яе лісце і карані ўтрымліваюць да 35 % высакаякасных танідаў, прыдатных для дублення тонкіх шкур і афарбоўкі іх у цёмна-шэры і шэра-жоўты колеры.

Лісце прыдатнае і для афарбоўкі воўны ў цёмныя колеры.

Садова-паркавая гаспадарка

Талакнянка — дэкаратыўнае расліна, яе дэкаратыўнасць захоўваецца на працягу ўсяго вегетацыйнага перыяду. Рэкамендуецца для гадоўлі ў садах і лесапарках, для дэкарыравання каменных горак.

Іншае

Маладыя галіны і лісце талакнянкі могуць служыць крыніцай гідрахінону, які выкарыстоўваецца ў фатаграфіі.

Плады служаць кормам для баравой дзічыны(руск.) бел..

Сістэматыка

Сінонімы

Спіс складзены на аснове базы дадзеных The Plant List (гл. картку расліны).

Arbutus acerba Gilib.
Arbutus buxifolia Stokes
Arbutus officinalis Boiss.
Arbutus procumbens Salisb.
Arbutus uva-ursi L.basionym
Arctostaphylos adenotricha (Fernald & J.F.Macbr.) Á.Löve, D.Löve & B.M.Kapoor
Arctostaphylos angustifolia Payot
Arctostaphylos officinalis Wimm. & Grab.
Arctostaphylos procumbens Patze, E.Mey. & Elkan
Daphnidostaphylis fendleri Klotzsch
Daphnidostaphylis fendleriana Klotzsch
Mairania uva-ursi (L.) Desv.
Uva-ursi buxifolia (Stokes) Gray
Uva-ursi cratericola (Donn.Sm.) Abrams
Uva-ursi procumbens Moench
Uva-ursi uva-ursi (L.) Cockerell
Uva-ursi uva-ursi (L.) Britton

Падвіды

Arctostaphylos uva-ursi subsp. uva-ursi. Самы распаўсюджаны падвід, расце ў арктычных і субарктычны раёнах Еўразіі і Амерыкі, а таксама ў гарах больш паўднёвых рэгіёнаў.
Arctostaphylos uva-ursi subsp. adenotricha. Распаўсюджаны ў гарах Невады (ЗША).
Arctostaphylos uva-ursi subsp. coactilis. Распаўсюджаны ў прыбярэжных раёнах Паўночнай і Цэнтральнай Каліфорніі (ЗША).
Arctostaphylos uva-ursi subsp. cratericola. Гэты падвід эндэмічны для высакагорных раёнаў Гватэмалы, дзе расце на вышыні 3000-4000 м над узроўнем мора.

У культуры

У мастацтве

У 1954 годзе выява талакнянкі звычайнай была выкарыстана на паштовай марцы Балгарыі[18].

Зноскі

↑ Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
↑ Пра ўмоўнасць аднясення апісанай у гэтым артыкуле групы раслін да класа двухдольных гл. артыкул «Двухдольныя».
↑ Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь.. — Минск: «Наука и техника», 1967. — С. 18. — 160 с. — 2 350 экз.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Митюков А. Д., Налетько Н. Л., Шамрук С. Г. Толокнянка обыкновенная // Дикорастущие плоды, ягоды и их применение. — Мн: Ураджай, 1975. — С. 104-105. — 200 с. — 130 000 экз.
↑ Арктостафилос // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.
1 2 Анненков Н.(руск.) бел. Ботанический словарь, Спб, 1878
↑ З. Верас, Беларуска-польска-расейска-лацінскі ботанічны слоўнік, Выданне газеты «Голас беларуса», Друкарня С. Бэкэра. Вiльня, Субач 2, 1924
↑ Kraskoŭski A. Bielaruskija lekarskija ziolki. Wilnia, 1921
↑ Рытов М. В.(руск.) бел. Русские лекарственные растения. т. I. Петроград, 1918
↑ Чоловский К. Опыт описания Могилевской губернии. По программе и под редакцией А. С. Дембовецкого, кн. I. Могілев.
↑ Ганчарык М. М. Беларускія назвы раслін. Праца навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі, т. II і IV. Горы-Горки, 1927
↑ Шатэрнік М. В. Краёвы слоўнік Чэрвеньшчыны. Мінск, 1929
↑ Добровольский В. Н. Смоленский областной словарь. Смоленск, 1914
↑ Вахрос И., Щербаков А. Большой финско-русский словарь / Под ред. В. Оллыкайнен и И. Сало. — 6-е изд., стер. — М.: Живой язык, 2006. — 816 с. — 1 550 экз. — ISBN 5-8033-0372-0.
↑ Сербин А. Г. и др. Медицинская ботаника. Учебник для студентов вузов. — Харьков, 2003. — С. 149. — 364 с. — ISBN 966-615-125-1.
↑ Блинова К. Ф. и др. Ботанико-фармакогностический словарь : Справ. пособие / Под ред. К. Ф. Блиновой, Г. П. Яковлева. — м: Высш. шк., 1990. — С. 247. — ISBN 5-06-000085-0.
↑ Дубильные материалы // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.
↑ https://нумизмания.рф/catalogue/8118/248240/(недаступная спасылка) (руск.)

Літаратура

Якаўлева І. М. Талакнянка // Энцыклапедыя прыроды Беларусі. У 5-і т. Т. 5. Стаўраструм — Яшчур / Рэдкал. І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ ім. Петруся Броўкі, 1986. — 583 с., іл. — 10 000 экз. — С. 73.
Губанов И. А., Киселёва К. В., Новиков В. С., Тихомиров В. Н. 1005. Arctostaphylos uva-ursi (L.) Spreng. — Толокнянка обыкновенная // Иллюстрированный определитель растений Средней России. В 3-х томах. — М.: Т-во научных изданий КМК, Ин-т технологических исследований, 2004. — Т. 3. Покрытосеменные (двудольные: раздельнолепестные). — С. 19. — ISBN 5-87317-163-7.
Мазуренко М. Т. Толокнянка обыкновенная, Медвежья ягода // Вересковые кустарнички Дальнего Востока (структура и морфогенез) / Отв. ред. А. П. Хохряков(руск.) бел.. — М.: Наука, 1982. — С. 103—107. — 184 с. — 1 200 экз. — УДК 582.912.42
В. И. Чопик(укр.) бел., Л. Г. Дудченко(укр.) бел., А. М. Краснова; «Дикорастущие полезные растения Украины(укр.) бел.» Справочник; Киев, Навукова думка(укр.) бел., 1983. (руск.)
Єлін Ю. Я., Зерова М. Я.(руск.) бел., Лушпа В. І., Шабарова С. І. Дари лісів.. — Київ, 1979. — 440 с.

Спасылкі

Талакнянка звычайная: інфармацыя пра таксон у праекце «Плантариум» (вызначальнік раслін і ілюстраваны атлас відаў). (руск.) (Праверана 30 жніўня 2013)
USDA Plants Profile
Medicinal Plants Архівавана 6 лютага 2007.
Bearberry description and use