У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Чалоўскі. Канстанцін Аляксандравіч Чалоўскі (каля 1823, Гладкава, Чавускі павет — 29 сакавіка 1899) — выкладчык Магілеўскай семінарыі і іншых навучальных устаноў Магілёва. Займаўся навуковай працай і зрабіў першае апісанне флоры Магілёўскай губерні.
Нарадзіўся ў сям’і святара сяла Гладкава Чавускага павета[3].
У К. Чалоўскага рана з’явілася цікавасць да прыродазнаўчых навук. Ён назіраў за раслінамі з дзяцінства[3].
Паступіў спачатку ў Магілёўскае духоўнае вучылішча, а потом у Магілёўскую духоўную семінарыю, дзе схільнасць да заняткаў батанікай і медыцынай не страціў, а працягнуў увесь вольны час займацца любімай справай. Падчас склаў калецыю лекавых раслін і аптэчку, якой дазваляў карыстацца іншым. Бацька хацеў адправіць сына ў Медыка-хірургічную акадэмію(руск.) бел., але памёр, з-за чаго далейшая адукацыя апошняга не склалася. Нават з аплатай за семінарыю былі цяжкасці з-за недахопу грошай, але К. Чалоўскаму як лепшаму вучную і сіраце даравалі казённае семінарскае ўтрыманне і дазволілі навучанне[3].
У студзені 1842 года К. Чалоўскі прасіў дазволу паступіць у Медыка-хірургічную акадэмію(руск.) бел., але кіраўніцтва семінарыі пад пагрозай адмовіць у казённым утрыманні адмовіла. Але паколькі па новай рэформе семінарыям патрэбны былі выкладчыкі сельскай гаспадаркі, выпускніка К. Чалоўскага накіравалі ў Горацкую земляробчую школу, якую той выдатна скончыў і вярнуўся выкладчыкам у Магілёўскую духоўную семінарыю, дзе наступныя трыдцаць гадоў выкладаў сельскую гаспадарку і натуральную гісторыю, фізіку, матэматыку, каморніцтва, практычную геаметрыю, лацінскую і нямецкую мову. 10 гадоў быў таксама бібліятэкарам, а 2 гады — членам будаўнічага камітэту па перабудове семінарскіх будынкаў[3].
Адначасова з працай у семінарыі, К. Чалоўскі быў выкладчыкам фізікі і натуральных навук (з 1873 года) у жаночым вучылішчы духоўнага ведамства пры Буйніцкім жаночым манастыры, з 1873 года ж — фізікі, хіміі, батанікі і фізіялогіі — у жаночай гімназіі, з адкрыццём у Магілёве цэнтральнай фельчарскай школы ў 1874 годзе — фізікі ў гэтай школе. Акрамя гэтага больш 10 гадоў у 1862—1873 выкладаў таксацыю, а потым і натуральную гісторыю ў існавалых тады каморніцка-таксатарскіх класах пры мужчынскай гімназіі і каля 2 гадоў у 1878—1879 гадах натуральную гісторыю ў той жа гімназіі[3].
З 1877 года па ўласным прашэнні скончыў працу ў семінарыі, адначасова пачаў скарачаць колькасць сваіх службовых абавязкаў. З 1892 года пакінуў службу ў жаночым вучылішчы, а ў 1895 — і ў фельчарскай школе. Апошні год працы ён ужо не мог падымацца на верхні паверх школы, таму яму адмыслова дазволілі весці заняткі на ніжнім паверсе[3].
К. Чалоўскі быў чалавекам, маральныя і асабістыя якасці якога ацэньваліся высока ўсім грамадствам: ад вучняў і калег да шырокіх колаў жыхароў Магілёва і навукоўцаў з усяго свету. Ледзь не да самых апошніх дзён яго дом быў адкрыты для самых розных гасцей і з’яўляўся месцам, дзе людзі сустракаліся і вялі размовы на розныя тэмы, а сам Чалоўскі быў цэнтрам гэтага кола[3].
Памёр на 77 годзе жыцця 29 сакавіка 1899 года[3]. Смерць К. Чалоўскага і яго пахаванне сталі важнай падзеяй у жыцці горада Магілёва, цела было выстаўлена ў кафедральным саборы, а ўдзел між іншых прынялі настаяцель Брацкага манастыра архімандрыт Афанасій (вучань памерлага) з большасцю гарадскога духавенства і начальнік губерні М. А. Зіноўеў(руск.) бел.[3].
Пахаваны быў на саборных могілках Магілёва[3].
Увесь вольны час К. Чалоўскі аддаваў батаніцы. Больш 10 гадоў увесь канікулярны час ён займаўся батанічнымі даследваннямі, вынікам чаго стала капітальная праца «Флора Магілёўскіх і блізкіх да яе губерній»[3].
Акрамя гэтага склаў шмат батанічных калекцый, высока ацэненых сучаснай яму навуковай супольнасцю[3].
З 1850 года быў карэспандэнтам Імператарскага Вольнага эканамічнага таварыства(руск.) бел., а з 1854 года — членам Магілёўскага губернскага статыстычнага камітэта[3].
У 1853—1855 гадах выдадзена першая кніга «Могилевская флора» Р. Пабо і К. Чалоўскага[4].
У 1879 годзе К. Чалоўскі атрымаў афіцыйнае запрашэнне на Санкт-Пецярбургскі VI з’езд прыродазнаўцаў(руск.) бел., дзе быў прыняты з пашанай і павагай. К. Чалоўскі вёў жывую перапіску з рознымі навукоўцамі, якія звярталіся да гэтага сціплага працаўніка з просьбамі выслаць ім яго гербарыі, артыкулы, дзеляцца сваімі навуковымі працамі[3].
У 1886 годзе Швейцарскае таварыства батанікаў прапануе К. Чалоўскаму абмен гербарыямі і прапануе супрацоўніцтва. У 1892 годзе яго афіцыйна запрашаюць на кангрэс прыродазнаўцаў у Геную, а ў 1897 — такое ж запрашэнне на X з’езд прыродазнаўцаў і ўрачоў(руск.) бел. у Кіеве[3].
У 1898 годзе французскі навуковец М. Гандажэ(руск.) бел. прасіў яго аб абмене гербарыямі для сваёй навуковай працы[3].