Мочакамянёвая хвароба — утварэнне камянёў у органах мачавой сістэмы(англ.) бел., а менавіта ў нырках, мачаточніках, мачавога пузыра і мочаспускальнага канала, што парушае рух мачы і вядзе да запалення адпаведных органаў. У Беларусі да 40 % ложкаў ва ўралагічных стацыянарах займаюць хворыя на камяні і іх ускладненні.
Развіццё хваробы папярэджвае кіпячэнне вады дзеля змяншэння ўтрымання кальцыю, выкарыстанне ў якасці мачагоннага пітва гарбаты, журавінавага морсу і яблычнага соку, таксама ўжыццё кавуноў, дыняў, вінаграду, яблыкаў і брусніцаў.
Хваробе спрыяе маларухомы лад жыцця(англ.) бел., схільнасць да малочных вырабаў пры гастрыце і язве страўніка, піццё багатай на кальцый сырой вады, спякотнае надвор’е, хваробы парашчытападобных(англ.) бел. залоз і тонкай кішкі, падагра.
Хвароба суправаджаецца нырачнай колікай(англ.) бел., ванітамі, успушваннем(англ.) бел. жывата і разладам мочаспускання[3].