wd wp Пошук: ⬜

Мікалай Мікалаевіч Зянько

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Зянько. .mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table{width:100%!important;display:table;margin:0 0 -2px;border-collapse:separate;text-align:left}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table th{background-color:#dcebff;text-align:center}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(1){width:27%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(3){width:20%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(odd){background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(even){background-color:#eff1f3}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.odd{background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.even{background-color:#eff1f3}body.skin-minerva .mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr{background-color:transparent} Мікалай Зянько (нар. 11 сакавіка 1989, Орша) — беларускі футбаліст, нападнік клуба «Орша».

Клубная кар’ера

Выхаванец футбольнага клуба «Мінск», з 2007 года праходзіў у асноўны склад, аддаваўся ў арэнды. У 2011 годзе замацаваўся ў асноўным складзе «Мінска», а сезон 2012 правёў у арэндзе ў магілёўскім «Дняпры», дапамог клубу перамагчы ў Першай лізе.

У студзені 2013 года перайшоў у «Дняпро» на трывалай аснове[3], але пры гэтым страціў месца ў асноўным складзе і звычайна толькі з’яўляўся на замену. У ліпені 2013 года стаў з’яўляцца ў стартавым складзе, але пазней зноў апынуўся на лаўцы запасных.

У лютым 2014 года падпісаў кантракт са «Слуцкам»[4]. У складзе слуцкага клуба спачатку быў асноўным нападнікам, але потым перамясціўся на пазіцыю атакуючага паўабаронцы. У студзені 2015 года падоўжыў пагадненне са «Слуцкам»[5]. У сезоне 2015 стаў радзей з’яўляцца ў складзе, і ў студзені 2016 года кантракт са «Слуцкам» па ўзаемнай згодзе быў разарваны[6].

У лютым 2016 года пасля прагляду падпісаў кантракт з мікашэвіцкім «Гранітам»[7]. У ліпені 2016 года з-за фінансавых праблем пакінуў Мікашэвічы, а ў жніўні падпісаў кантракт з малдаўскім клубам «Мілсамі»[8].

У жніўні 2017 года вярнуўся ў Беларусь, стаўшы іграком мазырскай «Славіі»[9]. Замацавацца ў асноўным складзе, аднак, не здолеў, згуляўшы ўсяго ў пяці матчах, гуляў таксама за дубль. Па выніках сезона 2017 «Славія» страціла месца ў Вышэйшай лізе, і неўзабаве Зянько пакінуў мазырскі клуб[10].

У лютым 2018 года трэніраваўся з мінскім «Тарпеда», а пазней далучыўся да таджыкскага клуба «Істыклол». У першым жа афіцыйным матчы за «Істыклол» выйграў Суперкубак Таджыкістана (2 сакавіка 2018 года, 3:2 супраць «Худжанда»), забіў гол і быў прызнаны найлепшым іграком сустрэчы[11].

У ліпені 2018 года стаў іграком «Гарадзеі»[12], дзе пераважна зрэдку выхадзіў на замену. Па заканчэнні сезона 2018 пакінуў клуб.

У пачатку 2019 года праходзіў прагляд у бабруйскай «Белшыне», але ў выніку ў сакавіку 2019 года стаў іграком «Ліды»[13]. Быў асноўным нападнікам лідчан, з 10 галамі стаў найлепшым бамбардзірам каманды ў сезоне.

У студзені 2020 года пачаў трэніравацца з мінскімі «Крумкачамі» і ў лютым падпісаў кантракт з клубам[14]. У складзе камандзе звычайна выхадзіў на замену. У ліпені 2020 года пакінуў «Крумкачы»[15] і перайшоў у «Смаргонь»[16], дзе замацаваўся ў стартавым складзе, з 6 галамі стаў найлепшым бамбардзірам каманды.

У пачатку 2021 года далучыўся да «Оршы», дзе быў асноўным нападнікам, з 9 галамі стаў адным з найлепшых бамбардзіраў каманды ў сезоне. У пачатку 2022 года трэніраваўся з «Маладзечна», а пазней далучыўся да «Ліды» і ў сакавіку афіцыйна папоўніў склад клуба[17]. У ліпені 2022 года вярнуўся ў «Оршу»[18].

Міжнародная кар’ера

Выступаў за моладзевую зборную Беларусі, згуляў адзін матч у алімпійскай зборнай.

Дасягненні

03 Бронзавы прызёр чэмпіянату Беларусі (2): 2010
Пераможца Першай лігі чэмпіянату Беларусі (3): 2008, 2009, 2012
03 Бронзавы прызёр чэмпіянату Малдовы: 2017
Уладальнік Суперкубка Таджыкістана: 2018

Статыстыка выступленняў

Сезон	Дывізіён	Клуб	Матчы	Галы
2006	Д3	Змена	23	0
2007	Д1	Мінск	2	0
2008	Д2	Мінск	15	0
2009 (1)	Д2	Ведрыч-97	13	7
2009 (2)	Д2	Белшына	9	1
2010	Д1	Мінск	5	0
2011	Д1	Мінск	23	1
2012	Д2	Дняпро	26	11
2013	Д1	Дняпро	12	1
2014	Д1	Слуцк	31	5
2015	Д1	Слуцк	18	0
2016 (1)	Д1	Граніт	11	0
2016/17	Д1	Мілсамі	20	4
2017 (2)	Д1	Славія	5	0
2018 (1)	Д1	Істыклол	8	2
2018 (2)	Д1	Гарадзея	5	0
2019	Д2	Ліда	27	10
2020 (1)	Д2	Крумкачы	9	1
2020 (2)	Д2	Смаргонь	14	6
2021	Д2	Орша	32	9
2022 (1)	Д2	Ліда	7	0

Грамадзянская пазіцыя

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі[19].

Зноскі