Ганна-Э́стэр Тума́ркін (Ганна Паўлаўна Тумаркіна, ням.: Anna Ester Tumarkin; 16 лютага 1875, Дуброўна, Горацкі павет — 7 жніўня 1951, Гюмліген, кантон Берн, Швейцарыя) — швейцарскі філосаф, гісторык філасофіі, псіхолаг яўрэйскага паходжання; першая ў Еўропе жанчына — прафесар філасофіі (1909).
Ганна Тумаркін нарадзілася ў заможнай яўрэйскай сям’і[4]. Яе бацькі — бесарабскі купец і пасля асабісты дваранін[5] Полціэл (Павел Майсеевіч) Тумаркін (пам. 1906 г.)[6][7] і яго жонка Сафія Герцэнштэйн — паходзілі з Дуброўны, але ўжо ў самым раннім дзяцінстве іх дачка Хана-Эстэр (у будучыні Ганна-Эстэр) расла ў Кішынёве. Тут скончыла жаночую гімназію і настаўніцкія курсы[8].
Ганна Тумаркін пачала навучанне ў Берлінскім універсітэце пад кіраўніцтвам Вільгельма Дзільтэя[9]. З 1892 года жыла ў Швейцарыі, дзе да таго часу ўжо вучыўся яе старэйшы брат. Паступіла на філасофскае аддзяленне Бернскага ўніверсітэта, дзе ў 1895 годзе паспяхова абараніла дысертацыю па параўнальнаму аналізу філасофскіх прац Гердэра і Канта, выдадзеную ў першай кнізе «Бернскага курса філасофіі» пад рэдакцыяй яе навуковага кіраўніка Людвіга Штайна(італ.) бел..
У 1898 годзе Тумаркін атрымала сталую пазіцыю прыватдацэнта (Privatdozentin) у Бернскім універсітэце і такім чынам стала першай у Швейцарыі і ў Еўропе жанчынай — выкладчыкам філасофіі[10]. У 1906 годзе атрымала званне тытулярнага прафесара (Honorarprofessorin), а ў 1909 — экстраардынарнага прафесара (Professorin Extraordinaria) там жа. Выкладала эстэтыку і гісторыю філасофіі ў Бернскім універсітэце да 1943 года. З 1921 года дзяліла кватэру з лекарам Ідай Гоф (1880—1952) у доме № 44 па Hallwylstrasse; разам з І. З. Гоф наведвала сваякоў у Бесарабіі, якая стала румынскай у 1925 і 1937 гадах. Большасць Тумаркіных, якія засталіся ў горадзе, былі дэпартаваныя і забітыя праз некалькі гадоў. Ганна Тумаркін — аўтар шэрагу манаграфічных прац па філасофіі, тэарэтычнай псіхалогіі, эстэтыцы і культуралогіі, гістарычнаму аналізу прац Спінозы, Гердэра і Канта, у тым ліку «Гердэр і Кант» (1896), «Да апісання Юстыніуса Кернера(руск.) бел.», 1898), «Асацыятыўны прынцып у гісторыі эстэтыкі» (1899), «Гульня здольнасцяў у Канта» (1905), «Да трансцэндэнтальнага метаду кантавай эстэтыкі» (1906), «Эстэтычны ідэал і этычная норма» (1907), «Крытычная праблема ў пракрытычных працах Канта» (1908), «Кантавае вучэнне пра рэч-у-сабе» (1909), «Паэзія і светапогляд» (1919), які «Рамантычны светапогляд» (1920), «Якім чынам магчымая псіхалогія як навука» (1921), «Пралегемоны да навуковай псіхалогіі» (1923), «Апалонава і Дыянісава у старажытнагрэчаскай філасофіі» (1927), «Метады псіхалагічнага даследавання» (1929), «Эстэтыка Іаан Георг Зульцэр(руск.) бел.» (1933), «Сутнасць і станаўленне швейцарскай філасофіі» (1948), і многіх іншых.
16 лютага 2000 года — у дзень нараджэння Тумаркін — адна з прылеглых да старога корпусу Бернскага ўніверсітэта вуліц атрымала назву Tumarkinweg у яе гонар. У Бернскім універсітэце была арганізавана навуковая праграма ANNA, у памяць аб філосафе.
