wd wp Пошук: ⬜

Апалон

Апало́н (стар.-грэч.: Ἀπόλλων), Феб (стар.-грэч.: Φοῖβος, «прамяністы») — у старажытнагрэчаскай і старажытнарымскай міфалогіі срэбралукі бог — ахоўнік статкаў, навук і мастацтваў.

Сын Зеўса і Леты, брат-блізнюк Артэміды. Апалон увасабляў Сонца і сонечнае святло, якое сімвалізавлася яго залатымі стрэламі (яго сястра ўвасабляла Месяц). Уяўляўся таксама як бог-лекар, прадказальнік будучыні, шляхоў, падарожнікаў і мараходаў. Апалон надзяляў дарам прадбачання і ачышчаў людзей, якія здейснілі забойства.

Зазвычай Апалон выяўляўся зграбным, прыгожым, залатакудрым юнаком. Нярэдка маляваўся з лірай у руках і ў акружэнні дзевяці муз, правадаром і заступнікам якіх ён з’яўляўся, за што яго называлі Мусагет (грэч.: Μουσηγέτης). У гонар Апалона ўзводзіліся шматлікія свяцілішчы і храмы, праводзіліся святкаванні і гульні.

Гл. таксама

Кіпарыс

Літаратура

Культуралогія: Энцыклапедычны даведнік / Уклад. Дубянецкі Э. — Мн.: БелЭн, 2003. — ISBN 985-11-0277-6

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Апалон
Ілюстраваная нататка пра Апалона/Фебе

↑ Любкер Ф. Ἄρτεμις // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 163–164.
↑ Любкер Ф. Άσκλήπιός, Ἀσκλήπιος // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 166–167.
↑ Аристей // Энциклопедический лексикон — СПб.: 1835. — Т. 3. — С. 48.
↑ Любкер Ф. Aristaeus // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 147.
↑ Аристей // Энциклопедический словарь / под ред. И. Е. Андреевский — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1890. — Т. II. — С. 80–81.
↑ Ялем // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1904. — Т. XLIа. — С. 644.
↑ Тия // Энциклопедический словарь — СПб.: Брокгауз — Ефрон, 1901. — Т. XXXIII. — С. 326.
↑ Любкер Ф. Thyia // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 1387.
↑ (unspecified title) Праверана 2 кастрычніка 2016.