wd wp Пошук: ⬜

Малады Фронт

Міжнароднае грамадскае аб’яднанне «Малады Фронт» («МФ», афіцыйная рэгістрацыя ў Чэхіі) — міжнародны[1] рух беларускай моладзі. Разгарнуў дзейнасць як моладзевая апазіцыйная арганізацыя ў Беларусі.

Структура

Лідары арганізацыі і незалежныя назіральнікі ацэньваюць колькасць актывістаў Маладога Фронту ў 1000—1500 чалавек.[2][3][4] Дзяржаўныя органы ацэньвалі агульную колькасць актывістаў у Мінску ў 50 чалавек (на 2006 год)[5].

Вышэйшы кіраўнічы орган Маладога Фронту — З’езд, які павінен абірацца не радзей аднаго разу на два гады[6]. Да 2015 года на З’ездах арганізацыі абіраліся Старшыні Маладога Фронту. Пасля іх функцыі перайшлі на Сойм МФ. Актывісты аб’яднаны ў Абласныя і Раённыя Рады Маладога Фронту.

Мэты і задачы

Мэтамі Маладога Фронту з’яўляюцца аб’яднанне і выхаванне моладзі на грунце беларускай нацыянальнай ідэі, хрысціянска-дэмакратычных прынцыпаў, пабудова грамадзянскай супольнасці на падставах дэмакратыі і вольнага рынку, садзеянне фарміраванню духоўна і фізічна моцнага пакалення.

Асноўнымі задачамі Маладога Фронту з’яўляюцца: выяўленне і спрыянне рэалізацыі грамадскай і творчай ініцыятывы сярод моладзі, агітацыйна-масавая дзейнасць па адраджэнні беларускай школы, культуры, мовы, фарміраванне ў моладзі адказнасці за лёс сваёй Бацькаўшчыны[7].

Гісторыя

Малады Фронт быў заснаваны ў 1997 годзе, увабраўшы ў сябе арганізацыйна не аформлены рух незалежнай моладзі, аб’яднаўшы ў сваіх шэрагах дзясяткі маладзёжных ініцыятыў і арганізацый. З таго часу Малады Фронт прайшоў шэраг ступеняў свайго развіцця, пераўтварыўшыся з пратэстнага руху 1996—1997 гадоў у правацэнтрысцкую, паводле палітычнай ідэалогіі, арганізацыю.

Дзейнасць

Малады Фронт уваходзіць у шэраг палітычных моладзевых міжнародных арганізацый, такіх як «Еўрапейскія навучэнцы-дэмакраты» (ЕНД)[8] і «Моладзь Еўрапейскай народнай партыі» (МЕНП)[9], мае партнёрскія адносіны з роднаснымі арганізацыямі Украіны, Швецыі, Літвы, Польшчы і іншых краін.

З 1997 года «Малады Фронт» разгарнуў пастаянную кампанію «Горад наш!» (90 % беларускай моладзі і 70 % насельніцтва жывуць у гарадах). Акцыі «Горад наш!», падчас якіх было вывешана больш за 1200 сцягоў[10], праходзілі ў розных гарадах Беларусі.

У выніку актыўнай дзейнасці ўжо ў 1999 годзе «Малады Фронт» меў рэйтынг вядомасці сярод моладзі — 10,8 %[11], саступаючы толькі праўладным БПСМ (48,3 %) і БСМ (25 %).

У 2000 годзе, падчас парламенцкіх выбараў, «Малады Фронт» правеў кампанію байкоту пад назвай: «Вырабы» — высмейванне выбарчага фарсу па-лукашэнкаўску.

Малады Фронт у перадвыбарчай прэзідэнцкай кампаніі 2001 года выступіў арганізатарам Кангрэсу Беларускай Моладзі, у якім прыняла ўдзел больш за 520 дэлегатаў з усёй Беларусі, і ініцыяваў падпісанне адмысловага Пагаднення паміж адзіным кандыдатам ад апазіцыі і моладдзю. Падчас кампаніі прэзідэнцкіх выбараў 2001 года «Малады Фронт» правёў кампанію «Выбірай!». Паводле сайта арганізацыі, за час выбарчай гонкі «Малады Фронт» правёў звыш за 1100 акцый больш чым у 120 гарадах і мястэчках Беларусі.

24 верасня 2001 года менавіта «Малады Фронт» распачаў беспрэцэдэнтную варту ў Курапатах, пратэстуючы супраць разбурэння нацыянальнага некропалю пры будаўніцтве Мінскай кальцавой дарогі [12]. Больш за 120 актывістаў «Маладога Фронту» сталі асновай 8-месяцавай бесперапыннай «Абароны Курапатаў».

Паводле апытання, праведзенага ўлетку 2002 года беларускім штотыднёвікам «Наша Ніва», «Малады Фронт» увайшоў у пяцёрку найбольш уплывовых палітычных сіл Беларусі — разам з Адміністрацыяй Лукашэнкі, парламентам і дзвюма найбуйнейшымі апазіцыйнымі партыямі[13].

Як сцвярджае сайт арганізацыі, паводле звестак Балтыйскай службы Інстытута Гэлапа за кастрычнік 2002 года, рэйтынг «Маладога Фронту» сярод усяго насельніцтва Беларусі складаў 6,3 %, а сярод моладзі 18—30 гадоў — 14 % — пры тым, што ўсе палітычныя партыі маюць ад 0,5 % да 5 % папулярнасці, а «каэфіцыент страху» ў грамадстве вельмі высокі[10].

Члены Маладога Фронту прымалі ўдзел і перамагалі[10] ў некаторых акругах на выбарах у мясцовыя Саветы дэпутатаў 2003 года, удзельнічалі ў выбарах у Палату прадстаўнікоў 2004 года. Заснаваны Маладым Фронтам блок «Маладая Беларусь» уваходзіў у Стала Дзеючую Нараду дэмакратычных палітычных партый, а потым у Аб’яднаныя дэмакратычныя сілы Беларусі (АДС).

Як сцвярджае сайт арганізацыі, актывісты «Маладой Беларусі» сабралі больш за 40 тысяч подпісаў у сваю падтрымку[10] і выступалі супраць правядзення ў Беларусі трэцяга рэферэндуму. Падчас абвяшчэння Лукашэнкам аб правядзенні рэферэндуму «Малады Фронт» арганізаваў акцыю пратэсту на Кастрычніцкай плошчы, за якую адзін з лідараў «Маладога Фронту» і «Маладой Беларусі» Зміцер Дашкевіч быў арыштаваны і асуджаны да 10 сутак адміністрацыйнага арышту. Адзін жа з заснавальнікаў «Маладога Фронту», лідар «Маладой Беларусі», Павел Севярынец быў асуджаны да трох гадоў абмежавання волі за арганізацыю акцый пратэсту ў дзень правядзення рэферэндуму і на наступны дзень пасля яго.

Падчас прэзідэнцкай кампаніі 2006 года «Малады Фронт» быў адным з арганізатараў акцый супраць фальсіфікацый вынікаў галасавання, а таксама «намётавага гарадка» на Кастрычніцкай плошчы (удзельнікі акцыі называлі плошчу імем Каліноўскага) у Мінску з 20 па 24 сакавіка 2006 года.

У чэрвені 2006 года маладафронтаўцы, выступаючы супраць крымінальнага пераследу актывістаў сваёй арганізацыі, распачалі моладзевую галадоўку, якая стала адной з самых працяглых і самай масавай грамадска-палітычнай галадоўкай. Доўжылася яна 24 дні з удзелам болей 100 маладафронтаўцаў[14].

Шэраг актывістаў і лідараў Маладога Фронту ўвайшлі ў Арганізацыйны камітэт па заснаванні партыі Беларуская Хрысціянская Дэмакратыя.

У 2008 годзе маладафронтаўцамі быў праведзены шэраг паспяховых агульнанацыянальных кампаній.[15] У межах грамадскай кампаніі «Беларускую кнігу дзецям!» маладафронтаўцы сабралі некалькі тысяч беларускамоўных выданняў, якія былі перададзены ў дзіцячыя дамы Мінска і іншых гарадоў Беларусі. Таксама на патрэбы дзіцячых дамоў і школ-інтэрнатаў пайшлі сабраныя рэчы і грошы на Калядным фестывалі «Спяшайцеся рабіць дабро!», у якім прымалі ўдзел вядомыя музыкі, грамадска-палітычныя дзеячы.

З 7 лістапада па 10 снежня 2008 года Малады Фронт правёў кампанію «Камунізм пад трыбунал!», якая завяршылася аднадзённым пастом. У межах кампаніі МФ арганізаваў дзясяткі антыкамуністычных пікетаў і інфармацыйных акцый па ўсёй Беларусі, правёў шырокае навукова-грамадскае паседжанне пад назвай «Злачынствы камуністычнай ідэалогіі. Лічбы і факты».

У 2008 годзе падчас маладафронтаўскай кампаніі «МТС па-беларуску!»[16], якую распачаў салігорскі блогер, неабыякавыя людзі накіравалі шэраг папяровых і электронных лістоў у галоўны офіс прадстаўніцтва кампаніі МТС у Беларусі. У адказ мабільны аператар стварыў беларускамоўную версію сайта. Пазней актывісты перадалі ў галоўны офіс кампаніі каля 2,5 тысяч подпісаў за беларусізацыю МТСу. У выніку ў тэлефонаў абанентаў МТС з’явілася падтрымка беларускай мовы.

За часы свайго існавання арганізацыя правяла дзясяткі палітычных акцый, самыя вядомыя з якіх: «Акцыя Любові», «Горад Наш!», «Беларусь у Еўропу!», «Вырабы», «Выбірай!», «Не трэцяму тэрміну!», «Хочам новага!», «Байкот 2008!», «Шоу Беларушчыны», «Камунізм пад трыбунал!», «Беларускую кнігу дзецям!», «Калядны Фэст».

У 2015 годзе Маладым Фронтам заснаваны спартыўна-патрыятычны клуб «Ваяр»[17]. 21 лістапада 2015 года «Ваяр» правёў першую трэніроўку, на ёй выкарыстоўвалася страйкбольная зброя[18].

Восенню 2016 года арганізацыяй праведзены шэраг акцый па зборы подпісаў за наданне бела-чырвона-беламу сцягу статуса гісторыка-культурнай каштоўнасці [19][20].

У 2017 годзе з 20 лютага па 6 сакавіка пяцёра сябраў арганізацыі ладзілі абарону Курапатаў ад пабудовы ў ахоўнай зоне мемарыялу бізнэс-цэнтра. Пасля жорсткага супрацьстаяння, шэрагу правакацый у выглядзе збіцця актывістаў міліцыянтамі ў цывільным, удалося дамагчыся перамогі і згортвання будаўнічай пляцоўкі.

З чэрвеня 2018 года Малады Фронт прымае актыўны ўдзел у Варце ля рэстарацыі «Поедем Поедим», пабудаванай з парушэннямі заканадаўства побач з Мемарыялам Курапаты, 3 ліпеня і 3 лістапада 2019 года былі брутальна затрыманыя АМАПам падчас вартавання і пакараныя буйнымі штрафамі.

Арганізацыя прымала актыўны ўдзел у снежаньскіх акцыях супраць інтэграцыі РБ з РФ у 2019. 7 снежня на мітынгу на Кастрычніцкай плошчы Маладафронтаўцы правялі перформанс з ірваннем партрэтаў прэзідэнта Расіі Уладзіміра Пуціна. Пасля акцый 2 Маладафронтаўцы — Дзяніс і Максім Урбановічы атрымалі 15 сутак арышту за «удзел у масавым несанкцыянаваным мерапрыемстве». Іншыя актывісты, як напрыклад Віталь Трыгубаў, атрымалі буйныя штрафы.

У сакавіку 2022 года падчас ўварвання Расіі ва Украіну кіраўнік арганізацыі Дзяніс Урбановіч разам з шасцю іншымі маладафронтаўцамі запісаўся ў беларускую роту тэрабароны Украіны.[21]

11 жніўня 2022 года Міністэрства ўнутраных спраў Беларусі прызнала «Малады фронт» экстрэмісцкім фарміраваннем.[22]

Супрацьстаянне рэжыму

Пачынаючы з 2000 года, Малады Фронт пяць разоў спрабаваў атрымаць рэгістрацыю ў Міністэрстве юстыцыі Беларусі, але ўсе пяць разоў яму было адмоўлена ў гэтым. Маладафронтаўцы лічаць, што ўлады наўмысна не рэгіструюць арганізацыю, каб мець рычагі ціску на маладзёжных актывістаў з дапамогай антыканстытуцыйнага[23][24][25][26][27] артыкула 193-1 крымінальнага кодэкса РБ. У межах кампаніі па супрацьстаянні крымінальнаму пераследу за дзейнасць ад імя незарэгістраванай арганізацыі маладафронтаўцы зарэгістравалі сваю арганізацыю ў Чэхіі [1]. Планы зарэгістраваць арганізацыю ў Літве [28], Польшчы і ва Украіне засталіся нерэалізаванымі.

Члены арганізацыі знаходзяцца пад сталым ціскам з боку рэжыму, шэраг з іх праследавалі па палітычных матывах[29] і нават асуджаныя: самыя знакамітыя з іх — гэта справы Аляксея Шыдлоўскага, Вадзіма Лабковіча, Паўла Севярынца, Паўла Мажэйкі, Артура Фінкевіча, Змітра Дашкевіча. Са сталай перыядычнасцю шэрагоўцы і лідары арганізацыі за сваю дзейнасць падвяргаюцца адміністрацыйнаму пераследу, самымі распаўсюджанымі відамі якога з’яўляюцца арышт (да 25 сутак) і штрафы. Не спыняецца таксама ціск і з боку спецслужбаў рэжыму [прыбраць шаблон].

Пасля прэзідэнцкай кампаніі 2006 года на лідараў «Маладога Фронту», Змітра Дашкевіча, Сержука Лісічонка, Барыса Гарэцкага і Алега Корбана, была ўзбуджаная крымінальная справа па артыкуле 193-1 (Дзейнасць незарэгістраванай Мін’юстам арганізацыі). Паводле гэтай крымінальнай справы, 1 лістапада 2006 года лідар «Маладога Фронту» Зміцер Дашкевіч быў асуджаны на паўтара года калоніі агульнага рэжыму[30]. Цягам года па гэтым жа артыкуле былі асуджаныя іншыя лідары і актывісты МФ — Іван Шыла [31] (Салігорск), Наста Палажанка, Зміцер Хведарук, Аляксей Янушэўскі, Алег Корбан, Барыс Гарэцкі [32] (Мінск), Анастасія Азарка [33] (Нясвіж), Яраслаў Грышчэня [34] (Баранавічы), Кася Салаўёва [35] (Полацк), Эдуард Зелянкоў [36] (Жлобін). Усе яны былі прысуджаны да штрафу альбо папярэджання.

Таксама быў узбуджаны шэраг крымінальных спраў паводле артыкула 193-1, якія не дайшлі да суду. Так, крымінальная справа была таксама заведзеная на актывіста Жлобінскага філіяла МФ — Кірыла Атаманчыка [37]. Крымінальныя справы былі ўзбуджаны на кіраўніка Гомельскага МФ Андруся Цянюту і кіраўніка Светлагорскага МФ Арсенія Ягорчанку[38]. У Жодзіна крымінальная справа была ўзбуджана адразу на некалькіх маладафронтаўцаў — Сяржука Гудзіліна, Яўгена Ваўкаўца і Алеся Чарэйку[39]. Кіраўніка Жодзінскага філіяла МФ, аднаго з лідараў руху — Паўла Красоўскага, абвінаваціўшы ў віцебскіх выбухах і двух забойствах, змясцілі ў следчы ізалятар. Праз месяц сфальсіфікаваная справа на Паўла Красоўскага за поўным няйменнем доказаў была спынена, а сам Павел быў вызвалены[40].

Крымінальны пераслед не нанёс чаканых рэжымам вынікаў, «Малады Фронт» толькі ўзмацніўся ў гэтым выпрабаванні і з’яднаўся,[41] правёў надзвычай моцныя кампаніі салідарнасці з палітзняволенымі сябрамі сваёй арганізацыі і тымі, каторыя патрапілі пад крымінальны пераслед[42][43][44][45]. Лідара МФ Змітра Дашкевіча дзякуючы моцнай кампаніі салідарнасці вызвалілі з калоніі на паўтара месяца раней тэрміну, вынесенага судом першай інстанцыі[46]. У знак салідарнасці з «Маладым Фронтам» у арганізацыю ўступілі такія вядомыя грамадска-палітычныя дзеячы, як Аляксандр Мілінкевіч, Анатоль Лябедзька. Пасля вызвалення, ганаровым сябрам «Маладога Фронту» стаў і Аляксандр Казулін [47]. Адзначыўшы гатоўнасць «ахвяраваць уласнай свабодай, здароўем і нават жыццём у імя сваіх ідэалаў», штотыднёвік «Наша Ніва» «Чалавекам года 2007» абвясціў «маладафронтаўца»[48]. Як лічаць актывісты «Маладога Фронту», усё гэта засведчыла, што беларускі рэжым пацярпеў паражэнне ў сваіх спробах спынення дзейнасці маладзёжнага руху.

Крытыка

Некаторыя прадстаўнікі арганізацыі выказвалі погляды гамафобскага характару. На сходзе ў 2013 годзе Малады Фронт прыняў рэзалюцыю аб каштоўнасным падмурку арганізацыі. У рэзалюцыі гомасексуальнасць была ўключана ў лік маральнай разбэшчанасці, разам з п’янствам, наркаманіяй і педафіліяй[49]. Кіраўнік Маладога фронту Зміцер Дашкевіч сказаў, што ён больш хацеў б быць на пасадзе прэзідэнта Беларусі дыктатара Лукашэнку чым адкрытага гея[50]. Артур Фінкевіч, якога запыталі, як Малады Фронт у выпадку прыходу да ўлады будзе ставіцца да асоб нетрадыцыйнай сексуальнай арыентацыі адказаў, што як да выродкаў. Сказаў аднак, што гэта яго асабістае меркаванне, а не афіцыйная пазіцыя Маладога фронту[51]. Праваабарончая арганізацыя ГейБеларусь, якая бароніць правы асяроддзя ЛГБТ у Беларусі, уключыла трох сучасных і былых членаў Маладога Фронту: Дзмітрыя Дашкевіча, Артура Фінкевіча і Паўла Севярынца ў свой Чорны спіс і абвінаваціла іх у падтрымцы гамафобіі і дыскрымінацыі сексуальных меншасцяў[52]. Аднак не ўсе дзеячы Маладога Фронту падзяляюць такую пазіцыю. Іван Шыла звярнуў увагу, што гамафобскія выпадкі з удзелам некаторых актывістаў арганізацыі супярэчаць правілам, якімі Малады Фронт хацеў б кіравацца[53]:

У статуце напісана, што ў сваёй дзейнасьці мы кіруемся «Міжнародным пактам аб палітычных і грамадзянскіх правах». У сваю чаргу там вядзецца гаворка пра забарону дыскрымінацыі. Таму, напрыклад, вырываць сьцяг у прадстаўнікоў ЛГБТ гэта акурат ахвяраваньне прынцыпамі дэмакратычнай моладзевай арганізацыі. І таму кажу — не, арганізацыі не павінна ахвяраваць прынцыпамі.

Беларускі палітолаг В. Казлякоў сцвярджае, што Малады Фронт за час свайго існавання «праславіўся» арганізацыяй нешматлікіх, але крыклівых акцый, сутычкамі з міліцыяй з наступным затрыманнем асобных «экстрэмістаў». Актывісты Маладога Фронту неаднаразова затрымліваліся за парушэнне грамадскага парадку[54].

З’езды Маладога Фронту

I З’езд МФ адбыўся 6 верасня 1997 года, Сустаршынямі Маладога Фронту абраныя Павел Севярынец (Мінск), Сяржук Паўленка (Гродна), Алесь Асіпцоў (Магілёў).
II З’езд МФ, 10 лютага 1999, абраў Старшынёй руху Паўла Севярынца.
III З’езд, 1 ліпеня 2000, пераабраў Паўла Севярынца Старшынёй МФ, прыняўшы праграму «Малады Фронт Пераменаў», заклаў у падмурак моладзевага руху хрысціянскія прынцыпы і нацыянальную ідэю.
IV З’езд, 19 чэрвеня 2002, пераабраў Паўла Севярынца Старшынёй МФ.
V З’езд МФ адбываўся ў дзве сесіі, 23 мая 2004 года і 23 студзеня 2005, абраў Сустаршынямі Маладога Фронту Сяржука Бахуна і Змітра Дашкевіча.
VI З’езд МФ, 9 сакавіка 2008, прыняў абноўленую стратэгію дзейнасці моладзевага руху «Рэфармацыя Маладога Фронту», паводле якой МФ выйшаў са складу АДС. З’езд абраў Старшынёй МФ Змітра Дашкевіча.
VII З’езд МФ, 30 студзеня 2010, прыняў стратэгію дзейнасці пад назвай «Новае пакаленне», пераабраў старшынёй МФ Змітра Дашкевіча.
VIII З’езд МФ, 26 кастрычніка 2013, прыняў рэзалюцыю «Каштоўнасны падмурак», абраў Сустаршынямі Маладога Фронту Змітра Дашкевіча, Андруся Цянюту і Эдуарда Лобава [55].
IX З’езд МФ, адбываўся ў дзве сесіі 12 верасня [56] і 10 кастрычніка 2015 [57], прыняў стратэгію і план дзейнасці арганізацыі да канца года, зацвердзіў склад Сойму, які атрымаў статус кіроўнага органу арганізацыі.

Старшыні Маладога Фронту

6 верасня 1997 — 10 лютага 1999 — Павел Севярынец, Сяржук Паўленка, Алесь Асіпцоў.
10 лютага 1999 — 23 мая 2004 — Павел Севярынец.
23 мая 2004 — 9 сакавіка 2008 — Сяржук Бахун, Зміцер Дашкевіч.
9 сакавіка 2008 — 26 кастрычніка 2013 — Зміцер Дашкевіч.
26 кастрычніка 2013 — 12 верасня 2015 — Зміцер Дашкевіч, Андрусь Цянюта і Эдуард Лобаў.
10 снежня 2017 — 15 снежня 2018 — Яўген Васьковіч.
з 15 снежня 2018 — Дзяніс Урбановіч.[58][59]

Малады Фронт у інтэрнеце

Афіцыйная група МФ У Кантакце
Афіцыйны сайт Маладога Фронту
Старонка на Facebook
Афіцыйны сайт Салігорскага МФ Архівавана 5 верасня 2018.
Малады Фронт у ЖЖ
Малады Фронт на last.fm Архівавана 27 чэрвеня 2009.
Афіцыйны сайт кампаніі: «Беларускую кнігу дзецям!» Архівавана 20 красавіка 2009.

Гл. таксама

Зноскі

1 2 «Малады Фронт» афіцыйна зарэгістраваны ў Чэхіі// Радыё «Рацыя». 15 студзеня 2008
↑ http://bdg.press.net.by/2005/06/2005_06_17.1534/1534_4_2.shtml Архівавана 20 лістапада 2008.
↑ http://naviny.by/rubrics/society/2009/09/07/ic_news_116_317189/
↑ Валерый Карбалевіч. Экспертыза «Свабоды»: Якія вынікі змагання за моладзь?// Радыё «Свабода» 10 верасня 2009
↑ (руск.) Не ходите детки в экстремисты(недаступная спасылка)// Сайт супольнасці «Трэці шлях». 2 сакавіка 2006
↑ Гісторыя(бел.) (нявызн.)? (недаступная спасылка). mfront.net. Архівавана з першакрыніцы 1 сакавіка 2018. Праверана 11.02.2016.
↑ Статут Маладога Фронту// Сайт «Маладога Фронту». Дата доступу: 11 жніўня 2009
↑ (англ.) Belarus — YF// Сайт «Еўрапейскіх навучэнцаў-дэмакратаў». Дата доступу: 11 жніўня 2009
↑ (англ.) Member organisations Архівавана 12 мая 2009.// Сайт «Моладзі Еўрапейскай народнай партыі». Дата доступу: 11 жніўня 2009
1 2 3 4 Што зрабіў Малады Фронт. Найбольш значныя факты, поспехі і дасягненні// Сайт «Маладога Фронту». Дата доступу: 22 сакавіка 2010
↑ (руск.) Государственная молодежная политика как важнейшее направление деятельности государства// Сайт «Рэфераты». Дата доступу: 15 жніўня 2009
↑ Сяргей Рак. Кроніка абароны Курапатаў Архівавана 7 красавіка 2009.// Наша Ніва. № 38 (300), 11 кастрычніка 2002 г.
↑
↑ Аркадзь Шанскі. Самая масавая галадоўка Архівавана 18 красавіка 2021.// Наша Ніва. № 20 (474) 2 чэрвеня 2006. С. 3, 7.
↑ П. Севярынец, Н. Палажанка. «Маладафронтаўцы» // Мінск, 2009. — 216 с.
↑ http://www.belmts.info Архівавана 23 сакавіка 2018.
↑ Пачынае працу спартова-патрыятычны клуб «Ваяр»
↑ «Малады фронт» стварае спартова-патрыятычны клюб «Ваяр»(бел.) (нявызн.)?. Радыё Свабода. Праверана 04.10.2016.
↑ В Минске задержан Дмитрий Дашкевич(руск.) (недаступная спасылка). tut.by. Архівавана з першакрыніцы 3 кастрычніка 2016. Праверана 04.10.2016.
↑ “Завітала на акцыю, а яны на мяне пратакол!” “Молодой Фронт” собрал подписи за БЧБ-флаг(руск.) (недаступная спасылка). tut.by. Архівавана з першакрыніцы 4 кастрычніка 2016. Праверана 04.10.2016.
↑ У беларускую роту тэрабароны Украіны запісаліся сямёра маладафронтаўцаў
↑ МУС прызнала «экстрэмісцкім фармаваньнем» «Малады фронт»
↑ http://www.ampby.org/news.aspx?id=255(недаступная+спасылка)
↑ Гары Паганяйла. Экспертнае заключэнне па арт. 193-1 КК РБ Архівавана 3 лютага 2011.// Беларускі Хельсінкскі Камітэт. 29 мая 2007
↑ Таццяна Поклад. Кампанія Amnesty International за свабоду слова ў Беларусі(недаступная спасылка)// Радыё «Свабода». 28 жніўня 2008
↑ http://www.svaboda.org/content/article/1814508.html
↑ http://www.ampby.org/news.aspx?id=286(недаступная+спасылка)
↑ Таццяна Поклад. Распачалася рэгістрацыя «Маладога фронту» ў Літве // Радыё «Свабода». 21 жніўня 2008
↑ http://www.belaruspartisan.org/bp-forte/?page=100&backPage=6&news=2218&newsPage=0 Архівавана 14 чэрвеня 2015.
↑ http://news.tut.by/politics/76679.html Архівавана 7 кастрычніка 2015.
↑ Севярын Квяткоўскі, Алег Груздзіловіч. Суды над маладафронтаўцамі ў Нясвіжы і Салігорску: Рэпартаж(недаступная спасылка)// Радыё «Свабода». 4 верасня 2007
↑ Зміцер Панкавец. Прысуд маладафронтаўцам: Хведарук — 1 млн 240 тыс., Корбан, Янушэўскі, Гарэцкі — 930 тыс., Палажанка — папярэджанне// Наша Ніва. 29 мая 2007
↑ Сямён Печанко. Фотарэпартаж з суду над Настай Азаркай// Наша Ніва. 4 верасня 2007
↑ Зміцер Панкавец, Сяргей Макарэвіч. Яраслаў Грышчэня: «Прашу мяне расстраляць»// Наша Ніва. № 34 (536), 13 верасня 2007. С. 2, 6.
↑ Зміцер Панкавец. «Калі жаданьне адрадзіць мову лічыць крыміналам, то я вінаватая»// Наша Ніва. 8 красавіка 2008
↑ Жлобінскі актывіст Эдуард Зелянкоў, абвінавачаны ў дзейнасці ад імя незарэгістраванага грамадскага аб’яднання, пакараны штрафам у памеры 30 базавых велічыняў// Праваабарончы цэнтр «Вясна». 30 чэрвеня 2006
↑ Актывіст «Маладога фронту» Кірыл Атаманчык просіць КДБ закрыць яго крымінальную справу// Радыё «Рацыя». 30 красавіка 2009
↑ Любоў Лунёва. Новыя крымінальныя справы супраць «Маладога Фронту»(недаступная спасылка)// Радыё «Свабода». 18 верасня 2007
↑ Узбуджана чарговая крымінальная справа супраць актывістаў «Маладога Фронту»// Хартыя’97. 12 красавіка 2006
↑ Зміцер Панкавец. Павел Красоўскі: «Калі мяне пачалі падазраваць яшчэ ў двух забойствах, я трохі супакоіўся»// Наша Ніва. № 38 (492), 20 кастрычніка 2006. С. 4.
↑ http://www.euramost.org/?artc=11164
↑ Мікола Бугай. Пісьменнікі і палітыкі заклікаюць прыйсці на суд над маладафронтаўцамі// Наша Ніва. № 18 (520), 18 мая 2007. С. 10.
↑ http://www.belaruspartisan.org/bp-forte/?page=100&backPage=6&news=16177&newsPage=0 Архівавана 14 чэрвеня 2015.
↑ http://www.svaboda.org/content/article/759945.html
↑ http://www.belaruspartisan.org/bp-forte/?page=100&backPage=6&news=13117&newsPage=0 Архівавана 14 чэрвеня 2015.
↑ http://www.afn.by/news/i/94718
↑ Алесь Дашчынскі. Аляксандра Казуліна прынялі ў «Малады фронт»(недаступная спасылка)// Радыё «Свабода». 19 жніўня 2008
↑ Дзмітрый Панкавец, Мікола Бугай. Асобы года Архівавана 18 красавіка 2021.// Наша Ніва. № 48 (550) 27 снежня 2007. С. 3-5.
↑ nv-online.info/attachment/456/Narodnaya_volia_29_10.pdf
↑ http://rusrep.ru/dashkevich
↑ http://www.svaboda.org/content/transcript/770829.html
↑ http://gaybelarus.org/chorny_spis.html Архівавана 4 чэрвеня 2014.
↑ http://www.svaboda.org/content/interview/25166911.html
↑ (руск.) Владимир Козляков. Партийные ловушки// Беларуская думка. Люты 2008. С. 36-39.
↑ Зьезд МФ працягнецца на другой сэсіі(бел.) (нявызн.)?. mfront.net. Праверана 02.02.2016.
↑ “Малады Фронт” з новай стратэгіяй дзеянняў(бел.) (нявызн.)?. racyja.com. Праверана 02.02.2016.
↑ Адбылася заключная сесія з’езду МФ(бел.) (нявызн.)?. mfront.net. Праверана 02.02.2016.
↑ «Малады фронт» абраў новага старшыню // Белсат
↑ Пра турму, дзеўчын і сяброўства з беларускім дыпламатам. Вялікае інтэрв’ю новага старшыні «Маладога фронту» // Белсат

Спасылкі

Па апанентах улада б’е калібрам 193-1 Архівавана 7 кастрычніка 2015.
Улады адмовіліся рэгістраваць Малады Фронт. Архівавана 6 красавіка 2009.