wd wp Пошук: ⬜

Габсбургская манархія

Гісторыя Аўстрыі

Дагістарычная Аўстрыя Герцагства Аўстрыя Эрцгерцагства Аўстрыя Свяшчэнная Рымская імперыя (Габсбургская манархія) Аўстрыйская імперыя Аўстра-Венгрыя (Цыслейтанія) Нямецкая Аўстрыя Першая рэспубліка Грамадзянская вайна Федэратыўная Дзяржава Аўстрыя Аншлюс Остмарк Саюзная акупацыя Другая рэспубліка

Габсбургская манархія, Габсбургская імперыя ці Аўстрыйская манархія — неафіцыйная назва сукупнасці тэрыторый, якія знаходзіліся пад уладай аўстрыйскай галіны дынастыі Габсбургаў. Звычайна выкарыстоўваецца ў стаўленні да перыяду з 1526 года, калі аўстрыйскі эрцгерцаг Фердынанд I далучыў да сваіх уладанняў зямлі Чэшскай кароны і Венгрыі, да 1804 года, калі была ўтворана Аўстрыйская імперыя. Тэрмін «габсбургская манархія» можа таксама ўжывацца ў шырэйшым сэнсе ў стаўленні да перыяду з 1276 года (пераход Аўстрыі пад уладу Габсбургаў) да 1918 года (распад Аўстра-Венгрыі). Да 1804 года тэрыторыі, якія знаходзіліся пад уладай Габсбургаў, не мелі адзінай афіцыйнай назвы.

Назва Габсбургская імперыя таксама шырока выкарыстоўваецца для абазначэння сукупнасці дзяржаўных утварэній, якія знаходзіліся пад уладай імператара Свяшчэннай Рымскай імперыі Карла V Габсбурга, які ўключалі Іспанію, Іспанскія Нідэрланды, Франш-Кантэ, Ламбардыю, Неапалітанскае каралеўства, Сіцылію, Сардзінію і амерыканскія ўладанні Іспаніі.

Склад

У склад Габсбургскай манархіі (1526—1804) уваходзілі наступныя тэрыторыі:

Спадчынныя аўстрыйскія землі:
Землі чэшскай кароны:
каралеўства Венгрыя;
Вялікае княства Трансільванія;
Ваенная мяжа;
каралеўства Харватыі, Славоніі і Далмацыі.

Акрамя таго, у некаторыя гістарычныя перыяды Габсбургская манархія таксама ўключала наступныя ўладанні:

Аўстрыйскія Нідэрланды (1713—1792);
Міланскае герцагства (1713—1797);
Неапалітанскае каралеўства (1713—1735);
Каралеўства Сардзінія (1713—1720);
Цемешварскі Банат (1718—1778);
Вайводзіна і Паўночная Боснія (1718—1739);
Алтэнія (1718—1738);
Сіцылійскае каралеўства (1720—1735);
Пармскае герцагства (1735—1748);
Каралеўства Галіцыя і Ладамерыя (з 1772 г.);
Букавіна (з 1774 г.);
Малая Польшча (з 1795 г.);
Венецыянская вобласць (з (1797 г.);
Далмацыя (з 1797 г.).

Манархі з дынастыі Габсбургаў таксама з’яўляліся імператарамі Свяшчэннай Рымскай імперыі ў 1439—1806 гг. (за выключэннем перыяду 1740—1745 гг.).

Глядзіце таксам