wd wp Пошук: ⬜

Карл VII Альбрэхт

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Карл VII.

Карл VII Альбрэхт (ням.: Karl VII. Albrecht, 6 жніўня 1697, Брусель — 20 студзеня 1745, Мюнхен) — імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі з 14 студзеня 1742 года, кароль Чэхіі з 7 снежня 1741 года, курфюрст Баварыі (Карл Альбрэхт) з 26 лютага 1726 года.

Да абрання імператарам

Нарадзіўся ў 1697 годзе, сын Максіміліяна II Эмануіла, курфюрста баварскага, у той час намесніка Іспанскіх Нідэрландаў; пасля заваявання баварскіх земляў (1704) імператарам Іосіфам I адведзены быў у палон; атрымаў свабоду паводле Раштацкага міру. У 1717 годзе камандаваў баварскай дывізіяй на вайне з туркамі, адрозніўся пры ўзяцці Бялграда. У 1731 годзе пратэставаў супраць прагматычнай санкцыі.

Сям’я

У 1722 годзе ажаніўся з Марый Амалій Аўстрыйскай (1701—1756), малодшай дачкой імператара Іосіфа I. Дзеці:

Максіміліяна (1723);
Марыя Антонія (1724—1780), жонка курфюрста Саксоніі Фрыдрыха Крысціяна;
Тэрэза Бенедыкта (1725—1743);
Максіміліян III Іосіф (1727—1777), будучы курфюрст Баварыі;
Жазеф Людвіг (1728—1733);
Марыя Ганна (1734—1776), жонка маркграфа Бадэн-Бадэна Людвіга Георга;
Марыя Жазефа (1739—1767), жонка імператара Іосіфа II.

Вайна за аўстрыйскую спадчыну

Смерць імператара Карла VI (1740) прымусіла яго зноў выступіць са сваімі дамаганнямі і ўступіць у саюз з Францыяй і Іспаніяй (1741). З французска-баварскім войскам Карл увайшоў у Верхнюю Аўстрыю, заняў Лінц, прыняў тытул эрцгерцага аўстрыйскага, затым узяў у лістападзе 1741 года начным нападам Прагу і загадаў саслоўям прызнаць сябе каралём чэшскім.

Выбраны 24 студзеня 1742 года рымскім імператарам, ён адправіўся ў Франкфурт-на-Майне для каранацыі. Тым часам аўстрыйскія войскі зноў заваявалі Верхнюю Аўстрыю і Чэхію, занялі Баварыю і ўзялі Мюнхен. Перамогі імперскага генерала Секендорфа дазволілі Карлу вярнуцца ў Мюнхен (1743), але неўзабаве аўстрыйцы зноў уварваліся ў Баварыю, і імператар у чэрвені таго ж года павінен быў ізноў пакінуць сваю сталіцу. Калі яго саюзнікі, французы, былі разбіты Георгам II Англійскім, саюзнікам Марыі-Тэрэзіі, пры Дэтынгене (27 чэрвеня 1743) і адціснуты за Рэйн, яго выратаваў толькі новы саюз (Франкфурцкая унія), складзены 5 чэрвеня 1744 года з Фрыдрыхам II, які ўварваўся ў Чэхію і распачаў Другую сілезскую вайну.

Аўстрыйцы павінны былі пакінуць Баварыю, але Карл VII вярнуўся ў Мюнхен, толькі каб памерці. Ён быў цалкам перакананы ў сваім праве на Аўстрыю, але яму не хапала энергіі для паспяховай барацьбы за гэта права.

Зноскі

1 2 Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #118560115 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 9 красавіка 2014.
1 2 Charles VII Albert // Find a Grave — 1995. Праверана 9 кастрычніка 2017.
↑ (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.

Літаратура

Яго дзённік за час вайны выдаў Heigel (Мюнхен, 1883). Ср. Heigel, «Der oesterr. Erbfolgestreit und die Kaiserwahl Karls VII» (Нердліген, 1877); яго ж, «Die Ansprüche des Kurfürsten Karl-Albert auf die österr. Erbfolge» (Нердліген, 1874); Uhde, «Die Kaiserkrönung Karls VII» («Historisches Taschenbuch», 1876).

Спасылкі

Карл VII // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.

Папярэднік:
Карл VI

Імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі

1742—1745

Пераемнік:
Франц I Стэфан

Імператары Свяшчэннай Рымскай імперыі (да Атона I — «рымскія імператары») (800—1806)

800		814		840		843		855		875		877		881		887		891
	Карл I		Людовік I		—		Лотар I		Людовік II		Карл II		—		Карл III		—

891		894		898		899		901		905		915		924		962		973		983
	Гвіда		Ламберт		Арнульф		—		Людовік III		—		Берэнгар I		—		Атон I		Атон II

983		996		1002		1014		1024		1027		1039		1046		1056		1084		1105		1111		1125		1133		1137		1155
	—		Атон III		—		Генрых II		—		Конрад II		—		Генрых III		—		Генрых IV		—		Генрых V		—		Лотар II		—

1155		1190		1197		1209		1215		1220		1250		1312		1313		1328		1347		1355		1378		1410
	Фрыдрых I		Генрых VI		—		Атон IV		—		Фрыдрых II		—		Генрых VII		—		Людовік IV		—		Карл IV		—

1410	1437		1452		1493		1508		1519		1530		1556		1564		1576		1612		1619		1637
	Жыгімонт	—		Фрыдрых III		—		Максіміліян I		—		Карл V		Фердынанд I		Максіміліян II		Рудольф II		Маціяс		Фердынанд II

1637		1657		1705		1711		1740		1742		1745		1765		1790		1792		1806
	Фердынанд III		Леапольд I		Іосіф I		Карл VI		—		Карл VII		Франц I		Іосіф II		Леапольд II		Франц II

Каралінгі — Саксонская дынастыя — Салічная дынастыя — Гогенштаўфены — Вітэльсбахі — Габсбургі