wd wp Пошук: ⬜

Берэнгар I

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Берэнгар. Берэнга́р (Берэнга́рый) I Фрыу́льскі (італ.: Berengario, лац.: Berengarius, 850—7 красавіка 924) — маркграф Фрыуля з 874 года, кароль Італіі з 888 года, апошні імператар Захаду з 916 года, сын герцага Эбергарда Фрыульскага і Гізелы, дачкі Людовіка Набожнага.

Біяграфія

Берэнгар і герцаг Гвіда Спалецкі ў канцы IX стагоддзя былі самымі магутнымі сеньёрамі ў Італіі. У той час, калі апошні дамагаўся заходне-франкскай кароны, спадзяючыся на свае вялікія ўладанні і роднасныя сувязі ў Франконіі, Берэнгар пасля звяржэння Карла Толстага ў выніку перамоў з італьянскімі магнатамі быў абраны італьянскім каралём у перыяд з 30 снежня 887 года па 6 снежня 888 года і каранаваны ў Павіі. Тым часам Гвіда вярнуўся з няўдалага паходу ў Францыю, пры Брэшыі ўступіць у бой з Берэнгарам і, хоць быў ім пераможаны, але да таго саслабіў яго, што Берэнгар павінен быў падпарадкавацца германскаму імператару Арнульфу.

Напачатку 889 года, аднак, Гвіда ўдаўся атрымаць значную перамогу над войскамі Берэнгара пры Трэбіі, і ён быў абраны каралём, а ў 891 годзе нават каранаваны імператарам. Паход Арнульфа да сцен Рыма не прынёс Берэнгару істотнай карысці; пасля хуткага адступлення нямецкага войска Берэнгар заключыў дагавор з Ламбертам, сынам памерлага Гвіда, па якім яны абодва падзялілі паміж сабой панаванне ў Італіі. Калі ж Ламберт, няўдала зваліўшыся з каня на паляванні, памёр (898 год), Берэнгару ўдалося авалодаць усёй Ламбардыяй. Неўзабаве, аднак, ён страціў увесь свой прэстыж, з прычыны таго, што не ў стане быў спыніць драпежніцкіх набегаў венграў і даць адпор арабам, якія ўварваліся ў Італію з поўдня. З гэтай прычыны італьянскія патрыцыі заклікалі Людовіка, караля Ніжняй Бургундыі, які ў 901 годзе быў каранаваны ў Рыме каралём Італіі.

Аднак пры зменлівасці, карысталюбстве і вераломстве італьянскіх сеньёраў месца моцнай каралеўскай уладзе не было, і Людовік ізноў быў выцеснены Берэнгарам, на якога Папа Ян X 24 сакавіка 916 года ўсклаў імператарскую карону. Але, з прычыны таго, што, па справядлівай заўвазе Ліўтпранда Крэмонскага, італьянцам заўсёды хацелася мець двух каралёў, каб пры дапамозе аднаго з іх трымаць у страху іншага, то праз некалькі гадоў ізноў утварылася партыя незадаволеных, на чале з зяцем самога Берэнгара, Адальбертам Іўрэйскім, жанатым на яго дачцы Гізеле, і архібіскупам Ламбертам Міланскім, якія заклікалі на дапамогу (919 год) караля Рудольфа II Бургундскага. Пацярпеўшы ад апошняга 29 ліпеня 923 года рашучае паражэнне, Берэнгар заклікаў венграў, чым канчаткова паадштурхваў ад сябе сваіх прыхільнікаў. Берэнгар быў па-здрадніцку забіты 7 красавіка 924 года.

Зноскі

↑ (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.

Літаратура

Пар. панегірык Б., пакінуты яго сучаснікам: «Gesta Berengarii imperatoris» (выд. Дзюмлера, Гале, 1871);
Дзюмлера, «Geschichte des ostfränkischen Reichs» (2 т., Берл., 1865).
Беренгар I // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.) . — СПб., 1890—1907.

Спасылкі

Marchesi di Friulia, “Unruochingi” (family of Unruoch) (англ.) . Foundation for Medieval Genealogy. Праверана 25 снежня 2011.

Пры напісанні гэтага артыкула выкарыстоўваўся матэрыял з Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Ефрона (1890—1907).

Імператары Свяшчэннай Рымскай імперыі (да Атона I — «рымскія імператары») (800—1806)

800		814		840		843		855		875		877		881		887		891
	Карл I		Людовік I		—		Лотар I		Людовік II		Карл II		—		Карл III		—

891		894		898		899		901		905		915		924		962		973		983
	Гвіда		Ламберт		Арнульф		—		Людовік III		—		Берэнгар I		—		Атон I		Атон II

983		996		1002		1014		1024		1027		1039		1046		1056		1084		1105		1111		1125		1133		1137		1155
	—		Атон III		—		Генрых II		—		Конрад II		—		Генрых III		—		Генрых IV		—		Генрых V		—		Лотар II		—

1155		1190		1197		1209		1215		1220		1250		1312		1313		1328		1347		1355		1378		1410
	Фрыдрых I		Генрых VI		—		Атон IV		—		Фрыдрых II		—		Генрых VII		—		Людовік IV		—		Карл IV		—

1410	1437		1452		1493		1508		1519		1530		1556		1564		1576		1612		1619		1637
	Жыгімонт	—		Фрыдрых III		—		Максіміліян I		—		Карл V		Фердынанд I		Максіміліян II		Рудольф II		Маціяс		Фердынанд II

1637		1657		1705		1711		1740		1742		1745		1765		1790		1792		1806
	Фердынанд III		Леапольд I		Іосіф I		Карл VI		—		Карл VII		Франц I		Іосіф II		Леапольд II		Франц II

Каралінгі — Саксонская дынастыя — Салічная дынастыя — Гогенштаўфены — Вітэльсбахі — Габсбургі