wd wp Пошук:

Філіпа Англійская

.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}

Філіпа Англійская (англ.: Philippa of England, англ.: Philippa of Lancaster, дацк.: Philippa af England, нарв.: Filippa av England, шведск.: Filippa av England; 5 чэрвеня 1394, Пітэрбара, Нартгемптаншыр — 7 студзеня 1430, Вадстэна, Лінчэпінг) — дачка Генрыха IV, караля Англіі, і яго першай жонкі Марыі дэ Багун, малодшая сястра Генрыха V, жонка Эрыка Памеранскага, караля Даніі, Швецыі і Нарвегіі. Філіпа фактычна была кіраўніком Швецыі з 1420 года да сваёй смерці і рэгентам Даніі і Нарвегіі з 1423 па 1425 год.

Біяграфія

Раннія гады і шлюб

Філіпа нарадзілася ў сям’і Генрыха IV і яго першай жонкі Марыі дэ Багун ў Пітеэрбара. У 1401 годзе каралева Даніі Маргарыта ўступіла ў перамовы з Генрыхам аб магчымасці заключэння падвойнага Саюза Англіі з Кальмарскай уніяй. Гэты саюз павінен быў замацаваць шлюб Генрыха, спадчынніка англійскага трона, і Кацярыны Памеранскай, сёстры спадчынніка трона Даніі. Маргарыта не пагадзілася на дадзеную ўмову[5] і прапанавала замест гэтага шлюб Філіпы і Эрыка. У 1405 годзе Філіпа была заручаная з Эрыкам і фармальна абвешчаная каралевай Даніі.

26 кастрычніка 1406 года адбылося вяселле Эрыка і 13-гадовай Філіпы ў Лундскім саборы[6]. На нявесце была белая шаўковая туніка з плашчом, аблямаваным мехам вавёркі і гарнастая. Мяркуюць, што гэта найбольш ранні дакументаваны выпадак, калі ў сярэднія вякі нявеста была ўбрана ў асаблівае, спецыяльна прызначанае для вясельнай цырымоніі, белае адзенне[7]. Першы год шлюбу маладая пара правяла ў Кальмары. Філіпа атрымала большую частку Швецыі ў якасці вясельнага падарунка з боку жаніха. Амаль увесь час свайго валадарання яна так і пражыла ў Швецыі. Таксама было вырашана, што свае асабістыя уладанні Філіпа можа атрымаць толькі ў адным з трох каралеўстваў, а менавіта ў Швецыі. Яе фрэйлінай стала Катарына Кнудсдотэр, унучка Брыгіты Шведскай і дачка Марты Ульфсдотэр, фрэйліна каралевы Маргарыты. Філіпа аказвала заступніцтва Вадстэнскаму манастыру і была там частым госцем.

У пары за ўвесь час шлюбу з’явілася на свет толькі адно мёртванароджанае дзіця[8] у 1429 годзе.

Рэгенцтва

Эрык часта знаходзіўся ў раз’ездах ў іншых краінах. Калі яго не было ў краіне, Філіпа выступала рэгентам. У Швецыі, дзе яна праводзіла амаль увесь свой час, Філіпа стала фактычным кіраўніком нават тады, калі кароль знаходзіўся ў краіне. Відавочна, Эрык адчуваў да яе вялікі давер.

Падчас знаходжання мужа за мяжой у 1423—1425 гадах Філіпа была рэгентам трох каралеўстваў Кальмарскай уніі[9]. 8 кастрычніка 1423 года яна заключыла дамовы аб валіднасці манет з некаторымі членамі Ганзейскай лігі (Любек, Гамбург, Люнебург і Вісмар). Паводле дамовы манеты з гэтых рэгіёнаў, роўныя па значэнні, лічыліся раўнацэннымі[10].

Каралева Філіпа камандуе абаронай Капенгагена. Ілюстрацыя «Альбома хроснага» Х. К. Андрэсан, Lorenz Frølich, 1868.

У 1426 годзе Філіпа знайшла саюзніка для Даніі ў асобе Швецыі ў вайне з Ганзай, а таксама арганізавала абарону Швецыяй Капенгагена ад нападу Ганзейскай лігі. У 1428 годзе Філіпа паспяхова кіравала абаронай Капенгагена. Яе гераічны ўчынак пасля быў апісаны Хансам Крысціянам Андэрсенам у «Альбоме хроснага»[11] (1868).

Смерць

Каралева Філіпа памерла 5 студзеня 1430 года, знаходзячыся ў Швецыі на дыпламатычнай місіі і была пахаваная ў касцёле Ведскага манастыра, за які яна заступалася на працягу ўсяго свайго кіраваньня. Пасля яе смерці Эрык ажаніўся ў тым жа годзе са сваёй фаварыткай Сесіліяй[9], фрэйлінай Філіпы.

Філіпу апісвалі як адзіную прадстаўніцу каралеўскай сям’і, якую любілі не толькі яе падданыя, але і за мяжой трох каралеўстваў. Філіпа была любімая жыхарамі Капенгагена за барацьбу і абарону горада супраць Ганзы. Яна таксама дапамагала бедным жыхарам горада, удовам і сіротам.

Жыхары Капенгагена, куды Эрык перанёс свой двор, асуджалі Эрыка за шлюб на фрэйліне каханай каралевы. Верагодна, што інцыдэнт, які адбыўся паміж Олафам Акселем Тодам і Сесіліяй[12], выказваў агульную незадаволенасць новай жонкай караля[13] ці ж з’яўляецца пераасэнсаваннем уцёкаў Эрыка з Капенгагена ў 1439 годзе.

У кінематографе

Зноскі

  1. gravsted.dk
  2. Dansk Biografisk Lexikon
  3. 1 2 3 Lundy D. R. The Peerage
  4. (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.
  5. POMERANIA (нявызн.). fmg.ac. Праверана 13 сакавіка 2016.
  6. ENGLAND, KINGS 1066-1603 (нявызн.). The Foundation for Medieval Genealogy.
  7. The History of Matrimony (нявызн.) (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 17 сакавіка 2015. Праверана 20 сакавіка 2022.
  8. - Person Page 10187 (нявызн.). www.thepeerage.com. Праверана 13 сакавіка 2016.
  9. 1 2 DENMARK KINGS (нявызн.). fmg.ac. Праверана 13 сакавіка 2016.
  10. Die Münzen Dänemarks (bis etwa 1625) (нявызн.). www.danskmoent.dk. Праверана 13 сакавіка 2016.
  11. Небесное Искусство. Х.К. Андерсен. Альбом крестного (нявызн.). www.sky-art.com. Праверана 13 сакавіка 2016.
  12. Олаф Аксель Тод остановил Сесилию, идущую в замок, и спросил, желает ли она получить сообщение от короля. Та согласилась. На что Олаф шлепнул её по попе и сказал, что она может увести короля из Дании
  13. Kjøbenhavns Historie indtil Reformationens Indførelse. (нявызн.). www.eremit.dk. Праверана 13 сакавіка 2016.
Тэмы гэтай старонкі (16):
Катэгорыя·Нарадзіліся 4 ліпеня
Катэгорыя·Пахаваныя ў Эстэргётландзе
Катэгорыя·Старонкі з няправільным сінтаксісам спасылак на крыніцы
Катэгорыя·Нарадзіліся ў 1394 годзе
Катэгорыя·Каралевы-жонкі
Катэгорыя·Плантагенеты
Катэгорыя·Асобы
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы са спасылкамі на элементы Вікідадзеных без беларускага подпісу
Катэгорыя·Памерлі 5 студзеня
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з крыніцамі з Вікідадзеных
Катэгорыя·Нарадзіліся ў Кембрыджшыры
Катэгорыя·Памерлі ў Эстэргётландзе
Катэгорыя·Ланкастэры
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
Катэгорыя·Памерлі ў 1430 годзе
Катэгорыя·Жонкі кіраўнікоў XV стагоддзя