.mw-parser-output .t-geoinfobox td,.mw-parser-output .t-geoinfobox th{min-width:120px}.mw-parser-output .t-geoinfobox td:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox th:only-child{text-align:center}.mw-parser-output .t-geoinfobox-name{font-size:110%;padding:2px}.mw-parser-output .t-geoinfobox-nickname{font-style:italic}.mw-parser-output .t-geoinfobox-cave th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-mount th:only-child{background:#e7dcc3}.mw-parser-output .t-geoinfobox-surface th:only-child{background:#ffe4c4}.mw-parser-output .t-geoinfobox-blue th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-water th:only-child{background:#c0daff}.mw-parser-output .t-geoinfobox-underwater th:only-child{background:#b0e0e6}.mw-parser-output .t-geoinfobox-green th:only-child{background:#d0f0c0}.mw-parser-output .t-geoinfobox-tomb th:only-child{background:#bbbbbb}.mw-parser-output .t-geoinfobox-yellow th:only-child{background:#fdeaa8}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:only-child{background:#cbd5c4;border:1px solid #aaaaaa}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:first-child:not(:only-child){background:#cbd5c4;text-align:right;padding:0 0.5em}.mw-parser-output .t-geoinfobox-grey th:only-child{background:#eaecf0}
Востраў Сімушыр (рус. Симушир) - востраў у Вялікай градзе Курыльскіх астравоў. Адміністрацыйна ўваходзіць у склад Сахалінскай вобласці Расіі. Плошча - 227,6 км²[1].
Востраў мае вулканічнае паходжанне. Выцягнуты з паўднёвага захаду на паўночны ўсход на 59 км, найбольшая шырыня - 13 км. Складаецца з некалькіх вулканічных масіваў, злучаных узгорыстымі і нізіннымі пярэсмыкамі. Паўночная і паўночна-ўсходнія ўскраіны ўзгорыстыя.
Найвышэйшая кропка - вулканічны пік Прэво (1360 м) у цэнтральнай частцы. Горы і частка ўзгоркаў складзены з крышталёвых горных парод, у тым ліку базальтаў. Паверхня часткі ўзгоркаў - з пемзы. Схілы гор стромкія, раздзеленыя глыбокімі разорамі з-за сталых ападкаў. На ўзбярэжных абрывах сустракаюцца пячоры.
Паверхневыя воды прадстаўлены рэдкай сеткай невялікіх рэк і ручаёў. На паўднёва-заходнім беразе яны зрыньваюцца ў мора вадаспадамі. У сярэдняй нізіне маецца вулканічнае бяссцёкавае возера.
Клімат умераны марскі, прахалодны. Сярэдняя гадавая тэмпература вагаецца ад -5,1°C у лютым да 10,6°C у жніўні. Сярэдняя вільготнасць - 88,1%, прычым найбольш вільготныя месяцы - з мая па верасень. Сярэдняя колькасць ападкаў - 1630,7 у год.
Флора прадстаўлена рознымі травамі і хмызнякамі, у тым ліку зараснікамі алешыны, карлікавай бярозы, верасаў, хвоі сібірскай кедравай і г. д. Ля ўзбярэжжа знаходзяцца зёлкавыя лугі. Маюцца невялікія па плошчы імшары.
Распаўсюджаныя жывёлы - лісы, пясцы, грызуны, ластаногія, марскія птушкі.
Першымі насельнікамі былі айны. На іх мове назва Сімушыра значыла “знаёмы востраў”. Акрамя традыцыйных лову рыбы і палявання на марскіх звяроў мясцовыя тубыльцы займаліся здабычай і апрацоўкай базальту.
Рускія і японцы пачалі даследаванне Сімушыра з XVIII ст. У 1875 - 1945 гг. ён уваходзіў у склад Японіі. Айны былі пераселены на поўдзень Курыльскіх астравоў. На Сімушыры працавалі японскія дзяржаўныя сельскагаспадарчыя гадавальнікі, праводзіліся даследаванні магчымасцяў земляробства, развядзення авечак і буйной рагатай жывёлы, былі інтрадуцыраваны лісы і пясцы.
Пасля далучэння да РСФСР (1945 г.) на востраве некаторы час дзейнічалі ваенная памежная база, метэаралагічная станцыя, існавалі жылыя паселішчы. Зараз востраў незаселены.
У 2002 г. расійскімі ўладамі абмяркоўвалася ідэя стварэння на Сімушыры сховішча радыёактыўных адыходаў[2].