Фалафель (араб. فلافل, іўр.: פָלָאפֶל) прадстаўляе сабой смажаныя ў фрыцюры шарыкі з здробненага нута (або бабоў), часам з даданнем фасолі, запраўленыя прыправамі.
У заходніх краінах фалафель шырока распаўсюджаны ў арабскіх кафэ і закусачных, а таксама сярод вегетарыянцаў і веганаў.
Слова falafel можа адносіцца да смажаных шарыкаў ці сэндвічаў з імі[1]. Некаторыя крыніцы лічаць, што назва фалафель паходзіць ад арабскага слова falāfil (فلافل), форма множнага ліку ад filfil (فلفل), якое азначае «перац», ад персідскага pilpil (پلپل),[2] верагодна, ад санскрыцкага слова pippalī (पिप्पली), што азначае «доўгі перац»[3]. Нядаўна было прапанавана, што назва фалафель мае копцкае паходжанне ад pha la phel (Φα Λα Φελ), што азначае «з шмат бабоў».[4]
Паходжанне фалафеля невядома і спрэчна.[1] Традыцыйна лічыцца, што страва паходзіць з Егіпта,[5] магчыма яна ўжывалася коптамі ў якасці замены для мяса падчас поста.[6][7] Фалафель быў экспартаваны праз партовы горад Александрыя ў іншыя раёны на Блізкім Усходзе[8]. Страва пазней распаўсюдзілася на поўнач ад Леванта.[9][10] Існуе тэорыя, што фалафель узнік падчас праўлення фараонаў Егіпта[11] або на Індыйскім субкантыненце.[5][12]
Нут або бабы замочваюць або гатуюцца, затым з іх робіцца пюрэ. Да яго дадаюцца розныя спецыі, сярод якіх традыцыйна могуць выкарыстоўвацца пятрушка, трава і насенне каляндры, часнок, цыбуля, соль, чорны і востры перцы і кмен. Таксама могуць прысутнічаць іншыя інгрэдыенты, напрыклад булгур. З гэтай сумесі фарміруюцца шарыкі, памерам з грэцкі арэх, якія смажацца ў алеі да набыцця залаціста-карычневага колеру.
Вырабляюцца гатовыя сухія сумесі, якія дастаткова змяшаць з вадой, каб атрымаць масу для гатавання фалафеля.
Фалафель традыцыйна падаецца з кунжутным соусам, гароднінай і пітай (тонкім лавашам). У закусачных нярэдка падаюць піту, начыненую фалафелем і гароднінай, як фастфуд.