Бацу́нь[1] (трансліт.: Bacuń, руск.: Бацунь) — вёска ў Буда-Кашалёўскім раёне Гомельскай вобласці. Уваходзіць у склад Крыўскага сельсавета.
За 25 км на поўдзень ад раённага цэнтра і чыгуначнай станцыі Буда-Кашалёўская (на лініі Жлобін — Гомель), 31 км ад Гомеля.
На поўдні пяць невялікіх вадаёмаў.
Транспартныя сувязі па прасёлкавай, затым аўтамабільнай дарозе Жлобін — Гомель.
Планоўка складаецца з дзвюх прамалінейных, паралельных вуліц, арыентаваных з паўднёвага ўсходу на паўночны захад. На ўсходзе ад іх праходзіць такой жа арыентацыі крывалінейная, ледзь выгнутая шыротная вуліца, да якой з поўдня далучаецца кароткая вуліца. Забудова двухбаковая, драўляная, сядзібнага тыпу. У 1986 годзе пабудаваны цагляныя дамы на 50 сем’яў, у якія былі заселены жыхары з месцаў, забруджаных радыяцыяй пасля Чарнобыльскай катастрофы.
Па пісьмовых крыніцах вядомая з XV стагоддзя. Сяло Бацуні ў 1503 годзе згадана ў перапісцы пра памежныя спрэчкі паміж ВКЛ і Маскоўскай дзяржавай. У сяле знаходзіліся 3 дыма, 2 службы. Згадваецца як вёска Буцінічы ў матэрыялах 1526-27 гадоў. У 40-х гадах XVII стагоддзя па інвентары Гомельскага стараства вёска Бацуны — 3 дыма, 2 службы, 3 вала, 3 каня.
Пасля першага падзела Рэчы Паспалітай (1772 год) у складзе Расійскай імперыі. У 1773 годзе цэнтр стараства, у якое ўваходзілі 2 вёскі (240 жыхароў мужчынскага полу), прыналежала Халецкім. У 1861 годзе адбываліся хваляванні сялян у сувязі з прыгнятаннямі з боку абшарніка, былі падушаны ваеннай сілай і судовым пераследам. У 1872 годзе адкрыта школа. Гаспадар аднаго фальварка меў у 1877 годзе 280 дзесяцін, другога — 623 дзесяціны зямлі. Па перапісу 1897 года размяшчаліся хлебазапасны магазін і фальварак. У 1909 годзе — 1081 дзесяціна зямлі, школа, млын, у Чабатовіцкай воласці Гомельскага павета Магілёўскай губерні.
З 8 снежня 1926 года да 16 ліпеня 1954 года цэнтр Бацунскага сельсавета Уваравіцкага раёна Гомельскай (да 26 ліпеня 1930 года) акругі, з 20 лютага 1938 года Гомельскай вобласці. Дзейнічалі пачатковая школа, аддзяленне спажывецкай кааперацыі, сельскагаспадарчае крэдытнае таварыства, паравы млын.
У 1930 годзе арганізаваны калгас «Чырвоны шлях», працавалі гамарня і вятрак. Падчас Вялікай Айчыннай вайны акупанты спалілі 17 двароў і забілі 5 жыхароў. На франтах Вялікай Айчыннай вайны загінуў 121 жыхар вёскі. У памяць пра загінуўшых у 1968 годзе каля кіравання калгаса ўсталявана скульптура салдата. У 1959 годзе цэнтр калгаса «Чырвоны шлях». Размяшчаліся швейная майстэрская, сярэдняя школа, Дом культуры, бібліятэка, фельчарска-акушэрскі пункт, аддзяленне сувязі, магазін.
У 1969 годзе ў вёску перасяліліся жыхары суседняга пасёлка Пашкоўскі.