wd wp Пошук: ⬜

Гомельскі павет

Гомельскі павет — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка на тэрыторыі Беларусі ў 1773-77 і 1852—1926 гадах. Утвораны 22 ліпеня 1773 г. ў складзе Рагачоўскай правінцыі пасля Першага падзелу Рэчы Паспалітай. Цэнтр — горад Гомель. 22 сакавіка 1777 г. ў сувязі з пераносам цэнтра павета ў мястэчка Беліца пераўтвораны ў Беліцкі павет. Адноўлены ў складзе Магілёўскай губерні ў 1852 г. пасля пераносу цэнтра павета ў Гомель. Плошча складала 4719,4 квадратных вёрст, насельніцтва дасягала 224,7 тысяч чалавек (1897).

З 26 красавіка 1919 года ў складзе Гомельскай губерні. Скасаваны 8 снежня 1926 года, яго тэрыторыя ўключана ў Гомельскую акругу.

Насельніцтва

Паводле перапісу 1897 года насельніцтва павета складала 224 723 чалавек, у тым ліку ў Гомелі — 36 775 чал.

Нацыянальны склад

Нацыянальны склад паводле перапісу 1897 года[2]:

беларусы — 166 471 чал. (74,1 %),
яўрэі — 32 363 чал. (14,4 %),
рускія — 21 723 чал. (9,7 %),
палякі — 2301 чал. (1,0 %),

Адміністрацыйны падзел

У 1917 годзе ў склад павета ўваходзіла 18 валасцей:

Веткаўская,
Вылеўская,
Гомельская,
Дзятлавіцкая,
Кармянская,
Маркавіцкая,
Насовіцкая,
Пакалюбіцкая,
Палеская,
Папоўская,
Покацкая,
Рудзянецкая,
Рэчкаўская,
Стараюркавіцкая,
Стаўбунская,
Целяшоўская,
Чабатовіцкая,
Чырванабудская;
а таксама 3 гарады і 7 мястэчак.

У 1923 г. воласці былі ўзбуйнены, іх стала 8:

Веткаўская,
Гомельская,
Добрушаская,
Дзятлавіцкая,
Насовіцкая,
Свяцілавіцкая,
Уваравіцкая,
Чырванабудская.

Вядомыя асобы

Еўдакім Раманаў (1855—1922) — беларускі этнограф, фалькларыст і археолаг

Зноскі

Літаратура

Гомельскі павет // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1997. — Т. 5: Гальцы — Дагон. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5), ISBN 985-11-0035-8.