Ельскі раён — раён у складзе Гомельскай вобласці. Размешчаны ў межах Мазырскага Палесся. На поўдні раёна праходзіць мяжа Рэспублікі Беларусь з Украінай, працягласць мяжы складае 85 км; на поўначы мяжуе з Мазырскім раёнам, працягласць мяжы складае 65 км; на захадзе — з Лельчыцкім, працягласць мяжы 36 км і на ўсходзе — з Нараўлянскім, працягласць мяжы 40 км.
57,3 % плошчы раёна складаюць лясы, 42 182 тысяч га — сельгасугоддзі, 22 277 тысяч га — ралля, 18 735 тысяч га — лугавыя (сенажаці і пашы). Каля 70 % лясоў складаюць хваёвыя пароды, астатнія — бяроза, вольха, дуб і іншыя лісцевыя пароды.
Тэрыторыя на паўднёва-заходнім напрамку складае 43 км, на паўночна-ўсходнім — 40 км. 75 % тэрыторыі раёна знаходзіцца над узроўнем мора на вышыні 130—140 м, найвышэйшы пункт знаходзіцца ва ўрочышчы Ямнае — 177,8 м, найніжэйшы — на мяжы з Нараўлянскім раёнам — 122 м.
Карысныя выкапні: нафта (невысокай якасці), вугаль, торф, пясок, мінеральныя воды.
Адносіцца да Жыткавіцка-Мазырскага агракліматычнага раёна. Сярэдняя тэмпература студзеня — 6,1 , ліпеня 18,6 °С. Абсалютны мінімум — 38 °C, максімум 38 °C. Ападкаў выпадае за год 590—610 мм. Сярэдняя гадавая хуткасць ветру 3,5 м/сек.
Рэкі належаць да Прыпяцкага гідралагічнага раёна. Найбольшыя: Славечна (37 км) з прытокамі Чэрцень (28 км), Батыўля (34км), Ясянец (23 км), Жалонь (36 км), Мытва (8,6 км). На тэрыторыі раёна вадасховішчы Княжабор’еўскае, Загацце, Бабруйкаўскае[4].
Утвораны 17 ліпеня 1924 года як Каралінскі раён у складзе Мазырскай акругі БССР. Цэнтр — вёска (з 15 ліпеня 1935 года — мястэчка, з 27 верасня 1938 года — гарадскі пасёлак, з 5 ліпеня 1971 года — горад) Ельск. 20 жніўня 1924 года падзелены на 11 сельсаветаў: Анзельмаўскі, Багуціцкі, Ельскі, Засінцаўскі, Кармянскі, Качышчаўскі, Кузьміцкі, Рамязоўскі, Санюкоўскі, Скародненскі, Старавысокаўскі. 24 верасня 1926 года Анзельмаўскі сельсавет рэарганізаваны ў нацыяльны нямецкі сельсавет. 4 жніўня 1927 года да раёна далучаны Бокаўскі (Вялікабокаўскі), Махнавіцкі, Мялешкавіцкі сельсаветы скасаванага Слабадскога раёна. У 1929 годзе Анзельмаўскі нацыянальны сельсавет перайменаваны ў Роза-Люксембургскі нацыянальны нямецкі сельсавет. Пасля скасавання акруговага падзелу 26 ліпеня 1930 года Каралінскі раён БССР. 5 лютага 1931 года раён перайменаваны ў Ельскі. 1 красавіка 1931 года Бокаўскі (Вялікабокаўскі) сельсавет перайменаваны ў Каменкаўскі (Каменскі), які 5 красавіка 1935 года перададзены Мазырскаму раёну. З 21 чэрвеня 1935 года Ельскі раён Мазырскай акругі. У 1937 годзе Роза-Люксембургскі нацыянальны нямецкі сельсавет рэарганізаваны ў беларускі. З 20 лютага 1938 года раён у складзе Палескай вобласці. 27 верасня 1938 года скасаваны Ельскі сельсавет. 3 ліпеня 1939 года Мялешкавіцкі сельсавет перададзены Мазырскаму раёну. З 8 студзеня 1954 года раён у складзе Гомельскай вобласці. 16 ліпеня 1954 года скасаваны Кузьміцкі сельсавет, Санюкоўскі сельсавет перайменаваны ў Ельскі[5]. 17 снежня 1959 года Кармянскі сельсавет перайменаваны ў Валаўскі. 25 снежня 1962 года да раёна далучаны гарадскі пасёлак Нароўля, Барбароўскі, Вербавіцкі, Вуглоўскі, Галоўчыцкі, Даўлядоўскі, Дзёрнавіцкі, Завайцянскі, Кіраўскі, Красноўскі сельсаветы скасаванага Нараўлянскага раёна. 19 верасня 1963 года Барбароўскі і Махнавіцкі сельсаветы перададзены ў склад Мазырскага раёна. 6 студзеня 1965 года гарадскі пасёлак Нароўля, Вербавіцкі, Вуглоўскі, Галоўчыцкі, Даўлядоўскі, Дзёрнавіцкі, Завайцянскі, Кіраўскі, Красноўскі сельсаветы перададзены адноўленаму Нараўлянскаму раёну. У 1969 годзе Роза-Люксембургскі сельсавет перайменаваны ў Славечанскі. 5 ліпеня 1971 года гарадскі пасёлак Ельск набыў статус горада раённага падпарадкавання. 25 лютага 1977 года Славечанскі сельсавет перайменаваны ў Роза-Люксембургскі, Ельскі — у Млыноцкі. 28 снежня 2005 года Качышчаўскі сельсавет перайменаваны ў Качышчанскі[6], 26 верасня 2006 года — Розалюксембургскі ў Дабрынскі[7]. 1 снежня 2009 года скасаваны Багуціцкі сельсавет[8].