Рыгор Маркавіч Трухно́ў[1] (15 кастрычніка 1908 — 26 лістапада 1986) — гісторык, доктар гістарычных навук (1966), прафесар (1967), Заслужаны работнік вышэйшай школы Беларускай ССР (1982).
Нарадзіўся ў вёсцы Шамкі Барысаўскага павета Мінскай губерні (зараз у Крупскім раёне Мінскай вобласці Беларусі). У 1929 годзе скончыў савецкую партыйную школу і да 1931 года выкладаў гісторыю на рабфаку ў горадзе Дуброўна[2]. У 1934 годзе скончыў Мінскі педагагічны інстытут (сацяльна-эканамічны факультэт[2]) і ў 1934—1938 гадах выкладаў гісторыю і геаграфію ў Барысаве. У 1941 годзе скончыў аспірантуру пры кафедры новай гісторыі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. У ліпені—кастрычніку 1941 года працаваў выкладчыкам новай гісторыі Узбекскага дзяржаўнага ўніверсітэта[2]. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны з кастрычніка 1941 года. Ваяваў на Паўднёва-Заходнім, Стэпавым, Данскім, 1-м Беларускім франтах. Удзельнік Сталінградскай бітвы. Дэмабілізаваны ў 1946 годзе ў званні гвардыі капітана. З 1946 года Р. М. Трухноў у Беларускім дзяржаўным універсітэце, прафесар кафедры новай і навейшай гісторыі гістарычнага факультэта. У 1948 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Германская імперыялістычная палітыка на Балканах у перыяд першай Балканскай вайны 1912—1913 гг.»[3], у 1964 годзе — доктарскую на тэму «Рэвалюцыйны ўздым у Германіі (з 1918 года да пачатку Рурскай акупацыі 1923 году)»[3].
Памёр 26 лістапада 1986 года.
Асноўныя працы Р. М. Трухнова па пытаннях гісторыі Германіі і савецка-германскіх адносінах першай паловы XX стагоддзя, гісторыі міжнародных адносін і рабочага руху.
Сярод апублікаванага: