Раман Адзяжыньскі (польск.: Roman Władysław Odzierzyński; 28 лютага 1892, Львоў — 9 ліпеня 1975, Лондан) — польскі ваенны і палітычны дзеяч, генерал, юрыст, кіраўнік урада Польшчы ў выгнанні.
Вывучаў права і паліталогію ў Львоўскім універсітэце. У 1919 годзе стаў доктарам права. З 1910 года служыў у аўстра-венгерскай арміі, скончыў афіцэрскую артылерыйскую школу. Атрымаў званне лейтэнанта (1914) і падпаручніка (1916). З 1918 года — у Войску польскім у званні капітана. Удзельнік савецка-польскай вайны. Пазней зрабіў паспяховую ваенную кар’еру, стаўшы ў 1935 годзе камендантам артылерыйскай школы ў Торуні. Удзельнічаў у абароне Варшавы ў 1939 годзе, але пасля паразы і акупацыі краіны быў вымушаны эміграваць у Румынію, затым у Францыю і Вялікабрытанію, дзе камандаваў артылерыяй ў брытанскіх ваенныя аперацыі, у тым ліку ў Іраку. Пасля вайны вярнуўся ў Вялікабрытанію, дзе працаваў міністрам абароны і міністрам унутраных спраў ва ўрадзе Польшчы ў выгнанні. У 1950 годзе змяніў Тадэвуша Тамашэўскага на пасадзе прэм’ер-міністра ў выгнанні. У 1966—1968 гадах быў сябрам «Рады трох» — органа, які выконваў абавязкі прэзідэнта Польшчы ў выгнанні.