.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table{width:100%!important;display:table;margin:0 0 -2px;border-collapse:separate;text-align:left}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table th{background-color:#dcebff;text-align:center}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(1){width:27%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(3){width:20%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(odd){background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(even){background-color:#eff1f3}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.odd{background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.even{background-color:#eff1f3}body.skin-minerva .mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr{background-color:transparent} Эдуард Жаўнераў (нар. 1 лістапада 1987, Магілёў) — беларускі футбаліст, абаронца клуба «Мінск».
У 2006 годзе Жаўнерава запрыкмеціў у першынстве горада Магілёва Аляксандр Сяднёў, які збіраў новую каманду. Такім чынам Эдуард трапіў у склад «Савіта», з якім дайшоў да Вышэйшай лігі. У 2009 годзе, пасля таго як «Савіт» спыніў існаванне, перайшоў у магілёўскі «Дняпро», разам з якім узяў бронзавыя медалі чэмпіянату, а на наступны сезон дайшоў да раўнда плэй-оф Лігі Еўропы.
У студзені 2011 года перайшоў у мінскае «Дынама» (узамен у адваротным напрамку накіраваўся Антон Мацвеенка). З мая 2011 года, калі трэнерам дынамаўцаў стаў Сяргей Аўчыннікаў, Жаўнераў стаў трывала выхадзіць у стартавым складзе «Дынама» на пазіцыі цэнтральнага абаронцы, але ў канцы сезона сеў на лаўку.
У выніку першую палову сезона 2012 правёў у арэндзе ў «Дняпры», але і там не здолеў замацавацца. Улетку 2012 года разарваў кантракт з «Дынама» і перайшоў у «Белшыну», але згуляў за яе ўсяго ў двух матчах.
У пачатку 2013 года стаў іграком мазырскай «Славіі», але згуляў толькі некалькі матчаў за дубль, пасля чаго апынуўся ў арэндзе ў «Віцебску», які на той момант гуляў у Першай лізе. У віцебскім клубе стаў асноўным цэнтральным абаронцам.
У сакавіку 2014 года пасля доўгага прагляду падпісаў кантракт з брэсцкім «Дынама»[3], дзе ўлетку таго ж года канчаткова замацаваўся ў цэнтры абароны. У лютым 2015 года падоўжыў кантракт з брэстчанамі[4]. У сезоне 2015 заставаўся асноўным іграком дынамаўцаў, але па заканчэнні сезона пакінуў клуб[5].
З лютага 2016 года трэніраваўся разам з магілёўскім «Дняпром», з якім неўзабаве падпісаў кантракт[6]. У ліпені 2016 года разарваў кантракт з магіляўчанамі і перайшоў у «Белшыну»[7], якую не здолеў выратаваць ад вылету ў Першую лігу. У студзені 2017 года, пакінуўшы Бабруйск, накіраваўся на прагляд у «Слуцк», але не падышоў клубу[8].
У сакавіку 2017 года стаў іграком літоўскага клуба «Ёнава»[9], а ў студзені 2018 года вярнуўся ў «Белшыну»[10].
У снежні 2018 года стаў іграком «Смалявічаў»[11]. У пачатку сезона 2019 быў абраны капітанам каманды. У якасці трывалага іграка стартавага складу дапамог смалявіцкаму клубу вярнуць месца ў Вышэйшай лізе. У студзені 2020 года падоўжыў кантракт са «Смалявічамі»[12]. У 2020 годзе заставаўся асноўным абаронцам і капітанам каманды, але не здолеў выратаваць яе ад вылету з Вышэйшай лігі. У снежні 2020 года па заканчэнні кантракта пакінуў «Смалявічы»[13].
У студзені 2021 года падпісаў кантракт са «Слуцкам»[14]. Замацаваўся ў стартавым складзе каманды. У студзені 2022 года падоўжыў кантракт са слуцкім клубам[15]. У ліпені 2022 года пакінуў «Слуцк»[16] і хутка далучыўся да «Мінска»[17].
Улетку 2010 года, дзякуючы добраму выступу за «Дняпро» ў Лізе Еўропы, атрымаў выклік у нацыянальную зборную Беларусі. 11 жніўня 2010 года згуляў сваю адзіную гульню за зборную, якой стаў таварыскі матч супраць Літвы (2:0).