Планкаўскія адзінкі — сістэма «натуральных адзінак вымярэння», упершыню прапанаваная ў 1899 Максам Планкам на аснове скорасці святла
c
{\displaystyle c}
G
{\displaystyle G}
і двух уведзеных ім новых пастаянных тэорыі цеплавога выпраменьвання
a
{\displaystyle a}
і
b
{\displaystyle b}
(яны адрозніваюцца ад сучасных пастаянных
h k
{\displaystyle {\frac {h}{k}}}
і
h
{\displaystyle h}
на безразмерныя множнікі). Першапачаткова планкаўскія адзінкі былі ўведзены ў дакладзе, зробленым 18 мая 1899 года на пасяджэнні Акадэміі навук у Берліне і прысвечаным агляду тэорыі з’яў цеплавога выпраменьвання, якія разглядаюцца з пункту гледжання электрамагнітнай тэорыі святла, і значэнню другога пачатку тэрмадынамікі ў ёй.
“Усе сістэмы адзінак, якія да гэтага часу выкарыстоўваюцца, у тым ліку так званая абсалютная СГС-сістэма, абавязаны сваім паходжаннем пакуль што выпадковаму збегу абставін, паколькі выбар адзінак, якія ляжаць у аснове кожнай сістэмы, зроблены не зыходзячы з агульнага пункту гледжання, абавязкова прымальнага для ўсіх месцаў і часоў, але выключна зыходзячы з патрэб нашай зямной культуры … У сувязі з гэтым уяўляла б цікавасць заўважыць, што, выкарыстоўваючы абедзве пастаянныя а і b …, мы атрымліваем магчымасць усталяваць адзінкі даўжыні, масы, часу і тэмпературы, якія не залежалі б ад выбару якіх-небудзь цел або рэчываў і абавязкова захоўвалі б сваё значэнне для ўсіх часоў і для ўсіх культур, у тым ліку і пазаземных і нечалавечых, і якія таму можна было б увесці ў якасці «натуральных адзінак вымярэнняў».
— Планк М. Избранные труды — М.: Наука, 1975, с. 232
У 1900 годзе Макс Планк прапанаваў новы закон выпраменьвання (закон Планка), у якім фігуравалі дзве новыя пастаянныя
h
{\displaystyle \ h~}
і
k
{\displaystyle \ k~}
. У 1906 годзе Планкам была прапанаваная сістэма на аснове пастаянных
c
{\displaystyle \ c~}
,
G
{\displaystyle \ G~}
,
h
{\displaystyle \ h~}
і
k
{\displaystyle \ k~}
. Цяпер пад планкаўскай сістэмай разумеецца сістэма адзінак, у якой у якасці адзінак абраныя наступныя канстанты:
{\displaystyle \hbar ~}
— пастаянная Дзірака (пастаянная Планка, дзеленая на 2π)
{\displaystyle \ c~}
— скорасць святла (электрадынамічная пастаянная)
{\displaystyle \ G~}
{\displaystyle \ k~}
4 π
ε
0
{\displaystyle {\frac {1}{4\pi \varepsilon _{0}}}~}
— каэфіцыент прапарцыянальнасці ў законе Кулона, дзе
ε
0
{\displaystyle \varepsilon _{0}~}
З іх выводзяцца ўсе астатнія планкаўскія адзінкі, напрыклад:
m
P
=
ℏ c
G
≅ 2,176 51 ( 13 ) ×
10
− 8
{\displaystyle m_{\text{P}}={\sqrt {\frac {\hbar c}{G}}}\cong 2{,}17651(13)\times 10^{-8}~}
l
P
=
ℏ
m
P
c
=
ℏ G
c
3
≅ 1,616 199 ( 97 ) ×
10
− 35
{\displaystyle l_{\text{P}}={\frac {\hbar }{m_{\text{P}}c}}={\sqrt {\frac {\hbar G}{c^{3}}}}\cong 1{,}616199(97)\times 10^{-35}~}
t
P
=
l
P
c
=
ℏ G
c
5
≅ 5,391 06 ( 32 ) ×
10
− 44
{\displaystyle t_{\text{P}}={\frac {l_{\text{P}}}{c}}={\sqrt {\frac {\hbar G}{c^{5}}}}\cong 5{,}39106(32)\times 10^{-44}~}
T
P
=
m
P
c
2
k
=
ℏ
c
5
k
2
G
≅ 1,416 833 ( 85 ) ×
10
32
{\displaystyle T_{\text{P}}={\frac {m_{\text{P}}c^{2}}{k}}={\sqrt {\frac {\hbar c^{5}}{k^{2}G}}}\cong 1{,}416833(85)\times 10^{32}~}
Значэнні для чатырох канстант, прыведзеных вышэй, рэкамендаваныя CODATA[1].
q
P
=
4 π
ε
0
ℏ c
=
2 c h
ε
0
=
e
α
≅ 1,875 5459 ×
10
− 18
{\displaystyle q_{\text{P}}={\sqrt {4\pi \varepsilon _{0}\hbar c}}={\sqrt {2ch\varepsilon _{0}}}={\frac {e}{\sqrt {\alpha }}}\cong 1{,}8755459\times 10^{-18}~}
Адпаведна, пастаянная тонкай структуры — гэта квадрат зарада электрона, выражанага ў планкаўскіх зарадах.
ω
P
=
1
t
P
=
c
5
ℏ G
≈
{\displaystyle \omega _{\text{P}}={\frac {1}{t_{\text{P}}}}={\sqrt {\frac {c^{5}}{\hbar G}}}\approx }
1,85487×1043 c−1,
дзе:
e
{\displaystyle e~}
— элементарны электрычны зарад,
α
{\displaystyle \alpha ~}
— пастаянная тонкай структуры,
h
{\displaystyle h~}