wd wp Пошук: ⬜

Міхал Ежы Мнішак

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Мнішак.

Міхал Ежы Мнішак (1748 — 14 сакавіка 1806, Слонім) — дзяржаўны дзеяч Рэчы Паспалітай. Чашнік каронны (1777—1778), сакратар свецкі вялікі літоўскі (1778—1781), маршалак надворны літоўскі (1781—1783) і маршалак вялікі каронны (1783—1793).

Трымаў Люблінскае, Явораўскае, Слонімскае, Растоцкае і Прасяткоўскае староствы. Кавалер шэрагу ордэнаў: Святога Станіслава (1774) і Белага Арла (1778)[1], расійскіх Андрэя Першазванага і Аляксандра Неўскага (1781)[2].

Біяграфія

Навучаўся ў Варшаве, Швейцарыі; вандраваў па краінах Еўропы.

У 1780—1781 займаў пасаду сакратара дэпартамента замежных інтарэсаў Пастаяннай Рады, у 1782—1786 — старшыня дэпартаменту паліцыі. Выступаў супраць Канстытуцыі 3 мая 1791. Выступаў за правядзенне рэформаў у Рэчы Паспалітай з апорай на Расію, за далучэнне караля і вялікага князя да Таргавіцкай канфедэрацыі.

На Гарадзенскім сойме (1793) адмовіўся падпісаць акты аб падзеле Рэчы Паспалітай і пакінуў пасаду маршалка вялікага кароннага. Па адмаўленні С. А. Панятоўскага ад стальца ў Горадні суправаджаў яго ў Пецярбургу.

Першы раз ажаніўся з Пелагеяй Тэрэзай Патоцкай, другі — з Уршуляй Замойскай. У другім шлюбе меў дачок Ізабелу і Паўліну.

↑ Męclewska M. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008. — Warszawa: Zamek Królewski, 2008. S. 221.
↑ Бантыш-Каменский Н. Списки кавалерам российских императорских орденов Св. Андрея Первозванного, Св. Екатерины, Св. Александра Невского и Св. Анны с учреждения до установления в 1797 году орденского капитула. — М., 2005. С. 156.

Пазднякоў В. Мнішкі // Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — С. 319. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.