Сакратары вялікія літоўскія (лац.: secretarius) — ураднікі ў Вялікім Княстве Літоўскім.
Спачатку сакратаром называлася службовая асоба ў канцылярыі ВКЛ, якая непасрэдна займалася справаводствам вялікага князя (караля) і прызначалася ім. Упершыню згадваецца ў 1407, часам так называліся вялікакняскія пісары, як мяркуецца, найбольш заслужаныя з іх. З другой паловы 16 стагоддзя сакратар — асобны ўрад, часам іх дзейнасць не была звязана проста са справаводствам (выконвалі абавязкі мернікаў, рэвізораў, паборцаў, памежных камісараў і іншыя). Некаторыя сакратары вялі дакументацыю Рады Вялікага Княства Літоўскага, што пазней рабілі рэгенты.
Сакратар вялікі духоўны — цэнтральны ўрад, асобны ад апарату канцлера і падканцлера ВКЛ. Утвораны на сойме 1670. Прызначаўся каралём з духоўных асоб, вёў спецыяльна даручаныя справы.
Сакратар вялікі свецкі — цэнтральны ўрад. У пачатку 16 стагоддзя з тытулам «найвышэйшы сакратар ВКЛ» выступаў пісар Іван Сямёнавіч Сапега, як мяркуецца, на ўзор адпаведнай пасады ў Польшчы. Сталы ўрад сакратара вялікага свецкага ўстаноўлены ў ВКЛ на каранацыйным сойме 1764.
Дата прыняцця пасады |
Дата складання пасады альбо смерці |
Асоба | Выява | Заўвагі |
---|---|---|---|---|
Вялікія сакратары літоўскія | ||||
24 снежня 1764 | 1773 | Яўхім Храптовіч (Joachim Chreptowicz) | Паступіў на літоўскага падканцлера | |
27 красавіка 1773 | 1778 | Андрэй Агінскі (Andrzej Ignacy Ogiński) | Паступіў на троцкага кашталяна | |
13 мая 1778 | 1781 | Міхал Ежы Мнішак (Michał Jerzy Mniszech) | Паступіў на надворнага літоўскага маршалка | |
23 мая 1781 | 1793 | Фрыдэрык Юзаф Машынскі (Fryderyk Józef Moszyński) | Паступіў на вялікага кароннага маршалка | |
1793 | 1795 | Валерыян Тэнгаборскі (Walerian Tęgoborski) | Склаў урад у сувязі са спыненнем існавання Рэчы Паспалітай | |