.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw{display:inline-block}.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst a::first-letter,.mw-parser-output .ts-wikidata-positions-uppercasefirst span.iw::first-letter{text-transform:capitalize}
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Таран (значэнні). Яго Высокапраасвяшчэнства кардынал Жан-Луі Таран (фр.: Jean-Louis Tauran), (3 красавіка 1943, Бардо, Францыя — 5 ліпеня 2018, Хартфард, ЗША) — французскі курыяльны кардынал і ватыканскі дыпламат. Тытулярны архібіскуп Тэлептэ з 1 снежня 1990. Сакратар па адносінах з дзяржавамі Дзяржаўнага Сакратарыята Святога Прастола з 1 снежня 1990 па 7 кастрычніка 2003. Архіварыус і Бібліятэкар Рымскай Царквы з 24 лістапада 2003 па 25 чэрвеня 2007. Старшыня Папскага Савета па міжрэлігійным дыялогу з 25 чэрвеня 2007. Старшыня Камісіі Рымскай курыі па рэлігійных адносінах з мусульманамі з 25 чэрвеня 2007. Кардынал-дыякан з дыяканствам S. Apollinare alle Terme Neroniane-Alessandrine з 21 кастрычніка 2003. Кардынал-протадыякан з 21 лютага 2011.
Нарадзіўся Жан-Луі Таран 3 красавіка 1943 года, у Бардо. Жан-Луі Таран вучыўся ў Папскім Грыгарыянскім універсітэце (дзе ён зарабіў ліцэнцыят у філасофіі і багаслоўі, і ў 1973 годзе сваю дактарантуру ў кананічным праве) і Папскай Царкоўнай Акадэміі ў Рыме, і Каталіцкім Інстытуце ў Тулузе.
Ён быў пасвечаны ў святара 20 верасня 1969 года, архібіскупам Марысам Мазье і служыў вікарыем у мітраполіі Бардо перад паступленнем на дыпламатычную службу Ватыкана ў 1975 годзе. Ён быў сакратаром нунцыятур у Дамініканскай рэспубліцы (1975—1978 гады) і ў Ліване (1979—1983 гады). Таран стаў афіцыялам Савета Грамадскіх Спраў Царквы ў 1983, а затым удзельнічаў у спецыяльных місіях на Гаіці (1984), і ў Бейруце і Дамаску (1986 год). Ён быў таксама членам ватыканскай дэлегацыі на сустрэчах Канферэнцыі па Еўрапейскай Бяспецы і Супрацоўніцтву, Канферэнцыі па Раззбраенні ў Стакгольме, і Культурным Форуме ў Будапешце і пазней у Вене.
1 снежня 1990 года, Таран быў прызначаны Сакратаром па адносінах з дзяржавамі Дзяржаўнага сакратарыята Святога Прастола і тытулярным архібіскупам Тэлептэ Папам Рымскім Янам Паўлам II. Ён атрымаў сваю біскупскую ардынацыю 6 студзеня 1991 года, у саборы Святога Пятра, непасрэдна ад Яна Паўла II, якому дапамагалі тытулярны архібіскуп Вескоўя Джавані Батыста Рэ — намеснік дзяржаўнага сакратара Святога Прастола па агульных справах, і тытулярны архібіскуп Бальзены Джасцін Фрэнсіс Рыгалі — сакратар Кангрэгацыі па справах біскупаў. Як Сакратар, Таран служыў міністрам замежных спраў Ватыкана. У стаўленні да іракскага канфлікту, ён калісьці падкрэсліў важнасць дыялогу і Арганізацыі Аб’яднаных Нацый[5], і сказаў, што «аднабаковая агрэсіўная вайна складзе злачынства супраць свету і супраць Жэнеўскіх канвенцый».[6]
Ён быў узведзены ў кардыналы-дыяканы з дыяканствам S. Apollinare alle Terme Neroniane-Alessandrine Янам Паўлам II на кансісторыі ад 21 кастрычніка 2003 года. 24 лістапада таго ж года, ён быў названы Архіварыусам і Бібліятэкарам Святой Рымскай Царквы, назіраючы за Ватыканскім Сакрэтным Архівам і Ватыканскай Бібліятэкай. У канцы 2003 года, Таран смуткаваў аб абыходжанні з немусульманамі ў «шматлікіх мусульманскіх краін», асабліва ў Саудаўскай Аравіі, як з людзьмі другога сорту.[5]
Уяўляючы Папу Рымскага, Таран наведаў у сакавіку 2005 года адкрыццё новага музея Халакоста ў Яд Вашэме ў Іерусаліме. У той жа год, ён быў адным з кардыналаў-выбаршчыкаў, якія ўдзельнічалі ў Папскім Канклаве 2005 года, што абраў Папу Рымскага Бенедыкта XVI.
Нягледзячы на наяўнасць у кардынала хваробы Паркінсана Папа Рымскі Бенедыкт XVI прызначыў Тарана старшынёй Папскага Савета па міжрэлігійным дыялогу 25 чэрвеня 2007 года. Гэта паказвае, што хвароба не стала для кардынала вялікай праблемай і такім чынам ён здольны спраўляцца з вялікай адказнасцю. Кардынал цалкам прыняў гэту пасаду 1 верасня 2007.
Ён сябар англіканіна доктара Джона Эндру, былога рэктара царквы Святога Фамы ў Нью-Ёрку. У пяцідзесятую гадавіну пасвячэння Эндру ў канцы чэрвеня 2007 года, кардынал Таран адправіўся ў Нью-Ёрк і служыў як запрошаны прапаведнік.[7]
Пасля ўзвядзення кардынала Агасціна Качавілана ў ранг кардынала-святара 21 лютага 2011 года, Папа Рымскі Бенедыкт XVI прызначыў Жана-Луі Тарана кардыналам-протадыяканам, як старэйшага па старшынстве кардынала-дыякана (у парадку ўзвядзення ў Калегію Кардыналаў), чыім спецыяльным прывілеем, з’яўляецца аб’яўляць Habemus Papam — формулу, якая аб’явяшчае аб абранні новага рымскага пантыфіка. Менавіта ён абвясціў аб абранні Францыска 13 сакавіка 2013 года.
Кардынал Таран пакутаваў ад хваробы Паркінсана.[8]
| Папярэднік: Анджэла Садана |
Сакратар па адносінах з дзяржавамі Дзяржаўнага Сакратарыята Святога Прастола 1 снежня 1990 — 7 кастрычніка 2003 |
Пераемнік: Джавані Лаёла |
| Папярэднік: кардынал Хорхэ Марыя Мехіа |
Бібліятэкар і Архіварыус Рымскай Царквы 24 лістапада 2003 — 25 чэрвеня 2007 |
Пераемнік: кардынал Рафаэле Фарына |
| Папярэднік: кардынал Поль Пупар |
Старшыня Папскага Савета па міжрэлігійным дыялогу 25 чэрвеня 2007 — |
Пераемнік: — |
| Папярэднік: кардынал Агасціна Качавілан |
Кардынал-протадыякан 21 лютага 2011 — |
Пераемнік: — |