У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Хільмановіч. Уладзімір Хільмановіч (1967, в. Каменка Шчучынскага раёна) — беларускі гісторык, журналіст.
У 1984 г. на выдатна скончыў Ракавіцкую сярэднюю школу. З 1984 па 1991 гады вучыўся на гістарычным факультэце Гродзенскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Янкі Купалы. Паводле адукацыі — гісторык, выкладчык сацыяльна-палітычных дысцыплін. З чэрвеня 1985 па чэрвень 1987 служыў у савецкім войску.
З 1991 па 1998 гг. працаваў настаўнікам у СШ № 20 Гродна, навуковым супрацоўнікам Беларускага дзяржаўнага музея гісторыі рэлігіі і метадыстам Гісторыка-мемарыяльнага цэнтра аддзелу культуры Гродзенскага гарвыканкама. У 1998 г. скончыў аспірантуру пры кафедры тэорыі і гісторыі беларускай культуры Гродзенскага дзяржаўнага ўніверсітэта (спецыялізацыя — канфесійная гісторыя). У 1997-1998 гг. працаваў на Гродзенскім абласным тэлебачанні.
Аўтар і распрацоўшчык, кіраўнік шэрагу адукацыйных праектаў, сурэдактар серыі брашураў для настаўнікаў «Праз адукацыю — да грамадзянскай супольнасці» (выйшла 10 кніг, Шчэцін, 2001—2006), адзін з аўтараў і рэдактараў кнігі «Białoruskie wędrówki», аўтар шматлікіх аналітычных публікацый. Актыўны дзеяч грамадска-палітычнага руху з 1987 года. Адзін з заснавальнікаў першай у Заходняй Беларусі моладзевай грамадскай арганізацыі «Заходне-Беларускае згуртаванне моладзі» (1989). Стаяў ля вытокаў стварэння Гродзенскай асацыяцыі маладых вучоных «Віт» (1995), Гродзенскага рэгіянальнага цэнтра інфармацыйнай падтрымкі грамадскіх ініцыятыў «Трэці сектар» (1996), адзін з ініцыятараў стварэння Беларускага краязнаўчага таварыства імя Тодара Нарбута і іншае.
У 2000-2003 — намеснік старшыні Гродзенскай гарадской арганізацыі БАЖ. Член ГА Беларуская асацыяцыя журналістаў, Міжнароднай асацыяцыі журналістаў і Асацыяцыі спартыўнай прэсы Рэспублікі Беларусь. Друкаваўся ў газетах «Літаратура і мастацтва», «Гродзенская праўда», «Футбол Беларуси», «Прессбол», «Пагоня» (цягам 9 гадоў), «Наша Ніва», «Биржа информации» і іншых. Быў сувыдаўцом інфармацыйна-аналітычнага бюлетэня «Свой Лад» (2002—2004). З 2004 года стала друкуецца ў беластоцкай газеце «Ніва» і на інтэрнэт-сайтах. Аўтар Беларускага календара-даведніка (Вільня, 2007)[1].
З чэрвеня 2008 г. вядзе перадачы «Беларускае золата»(недаступная спасылка), «Імёны Гародні»(недаступная спасылка) і «Краязнаўчыя кропкі»(недаступная спасылка) на радыё «Рацыя» (Беласток)[2].
З чэрвеня 2015 г. член Саюза беларускіх пісьменнікаў[3]