wd wp Пошук:
    ⬜

    Узброеныя сілы Швецыі

    Узброеныя сілы Швецыі (шведск.: Försvarsmakten) — сукупнасць войскаў Каралеўства Швецыя, прызначаных для абароны свабоды, незалежнасці і тэрытарыяльнай цэласнасці дзяржавы. З 1994 года складаюцца ў агульную структуру са службовых частак: Сухапутныя войскі (шведск.: Armén), Ваенна-марскія сілы (ВМС — шведск.: Marinen) і ваенна-паветраныя сілы (ВПС — шведск.: Flygvapnet). Агульная колькасць — 25 000 чалавек.

    Гэтыя узброеныя сілы (УС) з’яўляюцца агенцтвам Урада Швецыі (шведск.: Myndighet), якое адказнае за аперацыі ўзброеных сіл Швецыі. Асноўная задача ўзброеных сіл Швецыі заключаецца ў падрыхтоўцы, арганізацыі і разгортванні ўзброеных сілаў як унутры краіны, так і за мяжой, захоўваючы пры гэтым доўгатэрміновую здольнасць абараніць Швецыю ў выпадку інтэрвенцыі. Вярхоўны галоўнакамандуючы (шведск.: Överbefälhavaren), генерал-палкоўнік ці прапар-афіцэр камандзір шведскіх ўзброеных сілаў, і з’яўляецца самым высокапастаўленым афіцэрам прафесійных на сапраўднай службе. Вярхоўны Галоўнакамандуючы у сваю чаргу падсправаздачны праз міністра абароны ўраду Швецыі (шведск.: Regeringen).

    Узброеныя сілы больш за стагоддзе пабудаваны на паняццях вайсковыга абавязку і тэрытарыяльнай абароны, падтрымкі старажытнай нацыянальнай палітыкі недалучэння, нейтралітэту. Да канца халоднай вайны амаль усе мужчыны, якія дасягнулі ўзросту прыдатнасці да ваеннай службы былі прызваны ў войска. Улетку 2010 г. у мірны час прызыў спынілі, была ўведзена добраахвотніцкай арміі. Пераход на новую сістэму будзе цалкам завершаны ў 2018 г. Некаторыя падраздзяленні шведскіх узброеных сіл у цяперашні час знаходзяцца на разгортванні ў Афганістане адпаведна з дзеяннямі Міжнародных сіл садзейнічання бяспецы (ISAF — англ.: International Security Assistance Force) і ў Косаве. Да таго ж Швецыя ўдзельнічае разам з ваеннымі назіральнікамі розных краін служыць у кантынгенце ЕС адзін раз у тры гады.

    Гісторыя

    Узброеныя сілы (УС) складаюцца з сухапутных войскаў, ВПС і ВМС. Вышэйшае кіраўніцтва ажыццяўляе ўрад, непасрэднае — галоўнакамандуючы Узброенымі сіламі. Агульная колькасць УС каля 68 тыс. чалавек (1977 г.). Камплектуюцца яны паводле закона пра вайсковую павіннасць. Тэрмін сапраўднай ваеннай службы ў сухапутных войсках 7,5-15 месяцаў, у ВПС — 8-15 месяцаў, у ВМС 10-17,5 месяцаў.

    Палітыка строгага шведскага нейтралітэту абумовіла высокі ўзровень гатоўнасці Швецыі да баявых дзеянняў, але ў сувязі са спыненнем халоднай вайны у 1990-х гадах узброеныя сілы гэтай краіны былі скарочаны.

    Дактрына

    Асноўны артыкул: Міжнародныя адносіны Швецыі Шведскія узброеныя сілы маюць чатыры асноўныя задачы[3]:

    Абарона краіны ў выпадку нападу замежнай дзяржавы. Падтрымка грамадзянскай супольнасці ў выпадку стыхійных бедстваў (паводка і г.д.).

    Швецыя імкнецца мець магчымасць заставацца нейтральнай ў выпадку вайны[4]. Аднак, Швецыя супрацоўнічае з іншымі замежнымі краінамі. Як член Еўрапейскага Саюза, Швецыя выступае ў якасці вядучай краіны для баявых груп ЕС[5], а таксама супрацоўнічае і праводзіць сумесныя вучэнні з НАТА ў рамках членства ў Партнёрства дзеля міру і ў Савеце Еўраатлантычнага партнёрства[6]. У 2008 г. пачата супрацоўніцтва паміж Паўночнымі краінамі дзеля пашырэння магчымасці сумесных дзеянняў, і гэта прывяло да стварэння Паўночнага абароннага супрацоўніцтва (NORDEFCO — англ.: Nordic Defence Cooperation)[7][8]. Пры пашырэнні ваеннага супрацоўніцтва дзеля абарончых пазіцый у 2009 г. Швецыя заявіла, што не застанецца пасіўнай ў выпадку, калі Паўночныя краіны або члены Еўрапейскага Саюза падвергнуцца нападу[9]. Нядаўнія палітычныя шведскія рашэння падкрэслілі імкненне да ўдзелу ў міжнародных аперацыях дзеля набыцця вопыту[10][11][12]. Пасля ўзброенага канфлікту ў Паўднёвай Асеціі 2008 г. чарговы раз пераканаліся ў правільнасці рашэння. Да гэтага часу большасць падраздзяленняў не можа быць мабілізавана на працягу аднаго года, калі ўзнікне такая неабходнасць. У 2009 годзе міністр абароны Швецыі заявіў, што ў будучыні ўсё ўзброеныя сілы павінны быць цалкам мабілізаваны на працягу аднаго тыдня[13].

    Галоўнакамандуючыя ўзброенымі сіламі Швецыі

    Галоўнакамандуючыя Шведскага ўзброенымі сіламі Дата прызначэння
    Улаф Т’ёрнель (шведск.: Olof Thörnell) 8 снежня 1939 г.
    Хельг Юнг (шведск.: Helge Jung) 1 красавіка 1944 г.
    Нільс Сведлунд (шведск.: Nils Swedlund) 1 красавіка 1951 г.
    Торстэн Рап (шведск.: Torsten Rapp) 1 жовтня 1961 г.
    Стыг Сюнергрэн (шведск.: Stig Synnergren) 1 кастрычніка 1970 г.
    Ленарт Юнг (шведск.: Lennart Ljung) 1 кастрычніка 1978 г.
    Бенгт Густафсан (шведск.: Bengt Gustafsson) 1 кастрычніка 1986 г.
    Увэ Віктарын (шведск.: Owe Wiktorin) 1 ліпеня 1994 г.
    Юхан Хедэрстэт (шведск.: Johan Hederstedt) 1 ліпеня 2000 г.
    Хокан Сюрэн (шведск.: Håkan Syrén) 1 січня 2004 г.
    Сверкер Гёрансан (шведск.: Sverker Göranson) 1 студзеня2009 г.

    Склад узброеных сіл Швецыі

    Сухапутныя войскі

    Асноўны артыкул: Сухапутныя войскі Швецыі

    Ваенна-марскія сілы

    Асноўны артыкул: Ваенна-марскія сілы Швецыі

    Ваенна-паветраныя сілы

    Асноўны артыкул: Ваенна-паветраныя сілы Швецыі Міратворчая дзейнасць узброеных сіл Швецыі

    Міратворчая дзейнасць ажыццяўляецца шведскімі войскамі ў «блакітных касках» у рамках Арганізацыі Аб’яднаных Нацый. З канца 2001 года Швецыя з’яўляецца членам Міжнародных сіл садзейнічання бяспекі (ISAF), якія функцыянуюць пад эгідай ААН у Афганістане, удзельнічае ў міратворчай місіях ААН і АБСЕ ў Грузіі, місіі ААН у Індыі і Пакістане, а таксама міратворчых аперацыях у Косава, на Блізкім Усходзе, Непале, Самалі, Судане. У 1994 годзе Швецыя далучылася да праграмы «Партнёрства дзеля міру», створанай па ініцыятыве НАТА, у рамках якой з’яўляецца асацыятыўным членам Рады еўраатлантычнага партнёрства (РЭАП). У фармаце дадзенай арганізацыі ажыццяўляецца сумесная міратворчая дзейнасць на Балканах, у Афганістане, а таксама барацьба з міжнародным тэрарызмам. На тэрыторыі Швецыі знаходзяцца навучальныя цэнтры праграмы Партнёрства дзеля міру (Kungsang, да поўначы ад Стакгольма), дзе праводзіцца падрыхтоўка міратворчых сіл, спецыялістаў па выратавальных і гуманітарных аперацыях.

    Удзел Узброеных Сіл Швецыі ў аперацыях у свеце (красавік 2008 г.)[14]
    Дыяграма, якая паказвае памер ўзброеных сіл Швецыі ў 1965—2010 гг.: Жоўты = колькасць паветраных сіл, сіні = колькасць пяхотных палкоў, чырвоны = колькасць артылерыйскіх палкоў, зялёны = колькасць берагавой артылерыі і дэсантных палкоў.

    Крытыка

    У 2008 г. у артыкуле на аснове доктарскай дысертацыі, навуковец Карл Ідэн (шведск.: Karl Ydén) з універсітэта Гётэбарга даў аналіз у апісанні шведскіх узброеных сіл, што тычыўся кар’еры для рэестравых афіцэраў у першую чаргу ў мірны час, бюджэтных выдаткаў (сродкі плацельшчыкаў падаткаў), даследавання фактычных ваенных дзеянняў, характара ​​кіравання войскамі камандаваннем, арганізацыі развіцця арміі і флота, ступень эфектыўнасці выкарыстання рэсурсаў у войску і г.д. Гэта мела немалаважнае значэнне для прыняцця рашэнняў Урада Швецыі і заканадаўчай ініцыятывы рыксдагаа[15][16].

    Галерэя

    Гл. таксама

    Зноскі

    1. ↑ Public register of government agencies in Sweden Праверана 28 снежня 2019.
    2. ↑ 10 стран, отказавшихся от воинского призыва за последние 5 лет(нявызн.), Военное образование (07.03.2012). (руск.)
    3. ↑ Försvarets fyra huvuduppgifter(недаступная спасылка) (шведск.)
    4. ↑ «Sverige är militärt alliansfritt. Denna säkerhetspolitiska linje, med möjlighet till neutralitet vid konflikter i vårt närområde, har tjänat oss väl.» Sveriges säkerhetspolitik Архівавана 19 кастрычніка 2008. (шведск.)
    5. ↑ Nordic Battlegroup - Försvarsmakten(нявызн.) (недаступная спасылка). Mil.se (19 студзеня 2009). Архівавана з першакрыніцы 3 чэрвеня 2009. Праверана 5 жніўня 2009. (англ.)
    6. ↑ Sverige och NATO Архівавана 13 чэрвеня 2011. (шведск.)
    7. ↑ Nordic defence cooperation - Försvarsmakten(нявызн.) (недаступная спасылка). Mil.se (6 сакавіка 2009). Архівавана з першакрыніцы 3 верасня 2009. Праверана 5 жніўня 2009. (англ.)
    8. ↑ Background to cooperation - Försvarsmakten(нявызн.) (недаступная спасылка). Mil.se (6 сакавіка 2009). Архівавана з першакрыніцы 5 жніўня 2012. Праверана 5 жніўня 2009. (англ.)
    9. ↑ Ett användbart försvar Архівавана 25 лютага 2015., last paragraph (шведск.)
    10. ↑ Försvarsreformen Архівавана 1 чэрвеня 2008. (шведск.)
    11. ↑ Our task - Försvarsmakten(нявызн.) (недаступная спасылка). Mil.se (25 верасня 2007). Архівавана з першакрыніцы 3 жніўня 2009. Праверана 5 жніўня 2009. (англ.)
    12. ↑ The Swedish military service system - Försvarsmakten(нявызн.) (недаступная спасылка). Mil.se (28 верасня 2007). Архівавана з першакрыніцы 1 верасня 2009. Праверана 5 жніўня 2009. (англ.)
    13. ↑ Ett användbart försvar Архівавана 25 лютага 2015. (шведск.)
    14. ↑ Insatser i välden — Försvarsmakten". Försvarsmakten. 2008. Läst 2008-04-23. Архівавана 15 красавіка 2008. (шведск.)
    15. ↑ Ph.D. thesis in «War and the career system» (Вайна і сістэмы прасоўвання па службе), Dagens Nyheter by professor Mats Alvesson, researcher of military organization at Lunds University, and Karl Ydén at the University of Göteborg. (англ.)
    16. ↑ Karriärstyrda officerare skapar inkompetent försvar(нявызн.) . DN.se (6 лістапада 2008). Праверана 5 жніўня 2009. (шведск.)

    Крыніцы

    Спасылкі

    Тэмы гэтай старонкі (7):
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з вікі-разметкай у малюнку карткі
    Катэгорыя·Старонкі з няправільным сінтаксісам спасылак на крыніцы
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з крыніцамі з Вікідадзеных
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з непрацоўнымі спасылкамі
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Старонкі з модулем Hatnote з чырвонай спасылкай
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
    Катэгорыя·Узброеныя сілы Швецыі