У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Мыцько. Серж Мінскевіч (сапраўднае імя Сяргей Леанідавіч Мыцько; 12 лютага 1969, Мінск — 8 чэрвеня 2022, Мінск) — беларускі паэт і перакладчык.
Нарадзіўся ў сям’і навукоўцаў (бацька — батанік, маці — хімік). У 1986 годзе скончыў мінскую школу № 50. Працаваў аператарам электронна-вылічальных машын у Праектна-тэхналагічным інстытуце аўтаматызацыі сістэм «Ніва»[2]. Пасля тэрміновай службы ў войску быў лабарантам у Інстытуце гісторыі АН Беларусі, удзельнік археалагічных экспедыцый[2].
У 1989 годзе паступіў на беларускае аддзяленне філалагічнага факультэта БДУ, якое скончыў у 1995 годзе. Адзін з арганізатараў і ўдзельнікаў літаратурна-мастацкага руху «Бум-Бам-Літ». Сябра Саюза беларускіх пісьменнікаў[3]. Быў літаратурным кансультантам газеты «Пераходны ўзрост». Працаваў у Інстытуце літаратуразнаўства імя Янкі Купалы Цэнтра даследаванняў беларускай культуры, мовы і літаратуры НАН Беларусі. Кандыдат філалагічных навук[3].
Памёр 8 чэрвеня 2022 года. Пахаваны на Лясных могілках пад Мінскам.
Першыя творы Мінскевіча былі надрукаваныя ў 1990 годзе ў літаратурнай падборцы «Крыніцы» газеты «Чырвоная змена». Друкаваўся ў газетах «Чырвоная змена», «Беларускі ўніверсітэт», штотыднёвіку «Літаратура і мастацтва», часопісе «Маладосць», у літаратурных альманахах «Кола», «Ксэракс беларускі», зборніках «Дзень паэзіі». Як празаік, гумарыст-сатырык, фантаст друкаваўся на старонках газет «Студэнцкая думка», «Прыкольная газета», «Оска», «Чырвоная змена», часопісаў «Зрок», «Маладосць», «Першацвет»[2].
Займаўся бардаўскай песняй, рок-музыкай. Быў музыкам, спеваком, аўтарам песень у рок-гурце «Жах». Пісаў электронную музыку. На радыё ставіліся ягоныя радыёпастаноўкі фантастычных і гумарыстычных апавяданняў[2].
Разам з паэтам Алесем Туровічам у канцы XX ст. маніфеставаў «шлях мастацтвавання» — транслагізм. Удзельнічаў у літаратурна-мастацкай акцыі «Пасля сцяны» (Стакгольм, 1999), «Пісьменнікі супраць глупства» (Лахты, Фінляндыя, 2001).
Стыпендыят Міністэрства культуры і нацыянальнай спадчыны Польшчы «Gaude Polonia» (2007)[3].
Зрабіў поўны пераклад паэмы Адама Міцкевіча «Дзяды» (1999), пераклаў «Крымскія санеты» (2004), «Адэскія санеты» (2018). Перакладаў з польскай Міцкевіча, Юльюша Славацкага (драматычная паэма «Міндоўг, кароль літоўскі»), Ярослава Івашкевіча, Канстантыя Галчынскага, Маслоўскую, Герберта, Славаміра Мрожака, ранія вершы Станіслава Лема; з англійскай Уільяма Шэкспіра, Персі Шэлі, Лангфэла[3].
Серж Мінскевіч на Вікісховішчы |