Значнасць прадмета артыкула пастаўленая пад сумненне. Падрабязнасці могуць быць на старонцы размоў.
|
Беларусафобія (па-старажытнагрэчаску: φόβος — страх) — адмаўленне, варожасць і нянавісць да беларускай мовы, беларускага этнасу і Беларусі. Адным з асноўных спосабаў ёсць стварэнне паданняў для падрыву веры беларусаў ва ўласную жыццяздольнасць і будучыню («Маленькая безабаронная Беларусь», «незабяспечаная рэсурсамі рэспубліка», «талерантны, цярплівы беларускі народ» і гэтак далей)[1][2].
Грамадскі дзеяч Аўген Касцюшка падзяляе носьбітаў беларусафобіі на пэўныя тыпы:
Палітык Зянон Пазняк паказвае рысы, якімі характарызуецца палітыка антыбеларускага рэжыму на Беларусі: парванне беларускага сцяга, спаленне беларускіх падручнікаў, здзек і знявага беларускай мовы, ліквідацыя беларускіх школ, гімназій і ліцэяў, абплёўванне імя Васіля Быкава, блюзнерства над Францыскам Скарынай і вялікімі людзьмі беларускай нацыі, разбурэнне і пераробка знакавых помнікаў гісторыі і культуры, мэтанакіраванае псаванне нацыянальнага краявіду і вынішчэнне запаведнай прыроды, грэблівыя адносіны да беларускіх людзей, беларускай творчасці і літаратуры, нянавісць да маладых і да вольнага чалавека[4].
У рознай ступені, да беларусафобскай рыторыкі можна прылічыць словы прэзідэнта А. Лукашэнкі, які не раз сцвярджаў, што «беларусы — гэта рускія са знакам якасці»[5], што «беларусы і рускія — адзін народ»[6], а на пачатку свайго праўлення заяўляў, што «беларуская мова — бедная мова» і на ёй «нельга выказаць нечага вялікага»[7].
У 2016 годзе былі арыштаваны аўтары артыкулаў на «Regnum», у якіх яны пісалі, што Беларусь гэта «звар’яцелая недадзяржава», а беларускі акцэнт — «прыкмета нізкага паходжання».