Філіп Эміль Франсуа Жыль (фр.: Philippe Emile François Gille, 10 снежня 1831, Парыж — 19 сакавіка 1901, Парыж) — французскі публіцыст і драматург.[3] Ён напісаў больш за дваццаць лібрэта ў перыяд з 1857 па 1893 гады, найбольш вядомыя з якіх «Манон» Ж. Маснэ і «Лакмэ» Л. Дэліба.
У маладосці займаўся скульптурай.
У 1861 годзе стаў сакратаром «Тэатр Лірык». Пісаў у газетах і часопісах Le Petit Journal, L’Écho de Paris, «Ле Салей», L’Histoire, з 1869 года пісаў у «Le Figaro», дзе пад псеўданімам «Жалезная маска» (фр.: Le Masque de fer) вёў тэатральную хроніку. Актыўна выступаў як літаратурны крытык з артыкуламі пра новыя кнігі Віктора Гюго, Анатоля Франса, П’ера Лоці, Эрнеста Рэнана і іншых выдатных французскіх пісьменнікаў (сабраны ў пяць зборнікаў пад агульнай назвай «Літаратурная барацьба» (фр.: La bataille littéraire; 1889—1893). У 1899 годзе быў абраны членам Акадэміі вытанчаных мастацтваў.[4]
Жыль выступіў сааўтарам Эжэна Лабіша ў вадэвілі «30 мільёнаў Глядыятара» (фр.: Les 30 millions de Gladiator; 1875 г.) і Анры Мельяка ў камедыі «Муж для Бабеты» (фр.: Le mari à Babette; 1881), выдаў кнігу вершаў «Гербарый» (фр.: L’herbier; 1887), якая дазволіла крытыку Полю Жынісці заўважыць, што, нягледзячы на назву, «у паэтычных кветках гэтага чароўнага зборніка свежы колер і жывыя фарбы толькі што сабранага ўраджаю».[5]
Быў жанаты з дачкой кампазітара Віктора Масэ.[6]