У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Рудзік. Пётр Сафронавіч Рудзік (29 чэрвеня 1913, Харкаў — 18 кастрычніка 2005) — беларускі архітэктар. Заслужаны архітэктар БССР (1970).
Скончыў у 1941 годзе Харкаўскі інжынерна-будаўнічы інстытут. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. 3 1946 працаваў у БелНДІдзіпрасельбуд, у 1946—1978 гадах галоўны архітэктар праектаў[1].
Член Саюза архітэктараў СССР з 1967 года[1].
Асноўны кірунак творчасці — архітэктура жылых і грамадскіх будынкаў для сельскіх населеных месцаў. Найбольш значныя работы: забудова цэнтральных сядзіб калгасаў «Прагрэс» і «Гвардыя» Гродзенскага, імя Калініна Магілёўскага, імя Леніна Брэсцкага раёнаў[2] і інш., саўгасаў «Леніна» Горацкага, «Волма» Мінскага[1], забудова пасёлка эксперыментальна-паказальнага будаўніцтва ў саўгасе «Камуніст» Ельскага раёнаў (1970—1983; у сааўтарстве з В. Н. Емяльянавым), клуб і жылая забудова пас. Крупіца ў калгасе «Новы быт» Мінскага раёна (1955—1965), клубы ў Смілавічах, Рудзенску, Радашковічах, Лагойску, Петрыкаве (1953—1957), жылыя дамы ў эксперыментальна-паказальных пасёлках, цэнтральных сядзібах калгасаў «Чырвоная змена», «Прагрэс», саўгаса імя М. І. Калініна (1960—1967)[3] і інш. Аўтар шэрага тыпавых праектаў 1—2-павярховых (2- і 4-кватэрных) жылых дамоў, клубаў на 200—400 месцаў, дзіцячых дашкольных устаноў, адміністарцыйных, гандлёвых і грамадскіх будынкаў[1].
Памёр у 2005 годзе[2].
Узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі (1945), залаты, трыма сярэбранымі і бронзавымі медалямі ВДНГ СССР[3].