Міністэрства магіі (англ.: Ministry of Magic) — арганізацыя ў свеце Гары Потэра, якая ўяўляе сабой орган кіравання Магічнай Супольнасці Злучанага Каралеўства. Кожная краіна мае сваё ўласнае Міністэрства магіі.
Міністэрства магіі ўяўляе сабой невыбарны орган кіравання, у кампетэнцыі якога знаходзіцца Магічная Супольнасць. На чале Міністэрства знаходзіцца міністр па справах магіі, які валодае выканаўчай, заканадаўчай і судовай уладай. І міністр, і Міністэрства ў цэлым з’яўляюцца вельмі успрымальнымі і залежнымі ад меркавання Супольнасці, на якое яны імкнуцца паўплываць з дапамогай магічнай прэсы, у прыватнасці газеты «Штодзённы Вяшчун».
Міністр па справах магіі прадстаўляецца кожнаму новаму прэм’ер-міністру маглаў, перыядычна наведвае яго і інфармуе аб падзеях Магічнай Супольнасці, якія ў той ці іншай ступені могуць закрануць свет маглаў. Міністэрства магіі падтрымлівае сувязь з брытанскім прэм’ер-міністрам праз партрэт у яго кабінеце, на якім намаляваны чалавечак, што інфармуе прэм’ер-міністра аб прыбыцці міністра магіі.[1] Гэты партрэт не можа быць зняты са сцяны.
Міністэрства магіі складаецца з галоўных аддзелаў і мноства падраздзяленняў, якія займаюцца рознымі аспектамі чароўнага свету. Сувязь паміж аддзеламі ажыццяўляецца з дапамогай папяровых самалёцікаў — службовых запісак на бэзавай паперы, якія накіроўваюцца ў патрэбны аддзел. У кнізе згадваецца, што раней для гэтых мэтаў у Міністэрстве выкарыстоўваліся совы.
У структуры кіравання Міністэрства адсутнічае дакладны падзел уладаў, што незвычайна для большасці дэмакратычных дзяржаў. Аднак такая структура не супярэчыць арганізацыі брытанскага Парламента, дзе судовыя лорды, якія сядзяць у Палаце лордаў і дзейнічаюць як апошняя судовая інстанцыя, таксама з’яўляюцца членамі заканадаўчага органа.
Што тычыцца судовай сістэмы, то яна вельмі схільная да палітычнага ўплыву. Аднак усе згаданыя ў кнігах судовыя слуханні адбываліся ў перыяды сацыяльнага хвалявання, што можа з’яўляцца адлюстраваннем дзейнасці рэальных урадаў. Тым не менш, магічныя судовыя органы выяўляюць прыкметнае адсутнасць цікавасці ў наяўнасці доказаў, якія пацвярджаюць віну або невінаватасць падазраванага, і часта грунтуюцца на асабістых предубеждениях ў вынясенні прысуду (у прыватнасці імкнуцца разгледзець слуханне як мага хутчэй). У кнізе «Гары Потэр і Кубак агню» Сірыюс Блэк згадвае, што некаторых злачынцаў прыгаворвалі да турэмнага зняволення нават без судовага разбору. З падзей пятай кнігі відаць, што Міністэрства цалкам гатова прыняць і прывесці ў жыццё патрэбныя яму законы без паведамлення аб гэтым Магічнай Супольнасці. Часам Міністэрства здаецца незацікаўленым ў вырашэнні праблем, з якімі сутыкаецца Магічная Супольнасць, аддаючы перавагу ігнараваць або хаваць дрэнныя навіны. Напрыклад, у кнізе «Гары Потэр і Ордэн Фенікса» Карнэліюс Фадж упарта адмаўляўся верыць у адраджэнне Цёмнага Лорда, запэўніваючы ўсіх як раз у адваротным. У кнізе «Гары Потэр і Тайны пакой» ён на працягу некалькіх месяцаў закрываў вочы на напады, якія адбываюцца ў Хогвартсу.
Аб адміністрацыйным кіраванні ў іншых дзяржавах вядома няшмат, аднак некаторыя высокапастаўленыя замежныя чыноўнікі, уключаючы балгарскага міністра магіі, прысутнічалі на чэмпіянаце свету па квідычу ў кнізе «Гары Потэр і Кубак агню».
Пачаць працаваць у Міністэрстве можа чараўнік, які атрымаў поўную магічную адукацыю, як гэта было ў выпадку Персі Візлі. Таксама ў чацвёртай кнізе згадваецца аб магчымасці праходжання студэнтамі школы гадовай стажыроўкі ў Міністэрстве, хоць гэта, хутчэй за ўсё, з’яўляецца выключэннем з правілаў.
З кніг невядома, хто валодае правам прызначаць міністра магіі. У кнізе адзін з персанажаў згадвае магчымасць выбару міністра магіі з дапамогай галасавання. Трое з чатырох вядомых міністраў (Руфус Скрымджэр, Піюс Тыкнэсі, Кінгслі Шэкльбалт) да занятку гэтай пасадзе працавалі ў Аддзеле забеспячэння магічнага правапарадку. Бартэміюса Краўча старэйшага, былога кіраўніка Аддзела забеспячэння магічнага правапарадку, разглядалі як цалкам верагодную кандыдатуру на пасаду міністра, аднак ён «падмачыў» сваю рэпутацыю ў выніку суда над сваім сынам. Карнеліюс Фадж працаваў у Дэпартаменце катастроф.
Пад канец падзей фінальнай кнігі пасаду міністра па справах магіі займае Кінгслі Шэкльбалт. Ён змяніў марыянетку Вальдэморта Піюса Тыкэнсі, які знаходзіўся пад закляцьцем Імперыюс. Тыкнэсі быў прызначаны Вальдэмортам пасля забойства Руфуса Скрымджэра. Да Скрымджэра пасаду міністра займаў Карнеліюс Фадж, які ў сваю чаргу змяніў Міліснту Багнальд. Сярод іншых вядомых міністраў можна вылучыць вельмі папулярнага Грогана Стампа, які атрымаў пасаду ў 1811 годзе і падняў праблему класіфікацыі звяроў і істот. Першай вядзьмаркай, абранай на пасаду міністра, была Артэмізія Лафкін. Дырэктару Хогвартса Альбусу Дамблдору прапаноўвалі заняць пасаду міністра як мінімум тры разы, але ён адмовіўся. Тому Вальдору Рэдлу прадказвалі пасаду міністра прычыны яго выбітнага магічнага таленту і здольнасці сабраць за сабой паслядоўнікаў, гатовых служыць яго інтарэсам. Аднак Рэдл адмаўляўся ад усіх прапаноў дапамогі ў атрыманні пасады ў Міністэрстве.
Ніжэй прыводзіцца спіс вядомых міністраў магіі:
Ніжэй міністра па рангу знаходзяцца некалькі яго намеснікаў (самая вядомая з іх Першы намеснік міністра магіі Далорэс Амбрыдж), а таксама кіраўнікі розных аддзелаў Міністэрства. Кіруючыя чыноўнікі валодаюць пэўнай ступенню ўлады, аднак яна абмяжоўваецца ўладай дзеючага міністра. Дакладная структура ўлады ўнутры Міністэрства не ясная, аднак у ёй можна вылучыць наступныя кіруючыя пасады:
Міністэрства знаходзіцца ў Лондане, дакладны адрас, аднак, невядомы. Супрацоўнікі Міністэрства магіі могуць патрапіць на працу двума спосабамі — шляхам апарацыі, альбо па сетцы параку фло. Аднак у фінальнай кнізе, калі Міністэрства перайшло ў падпарадкаванне Вальдэморту, толькі самым высокапастаўленым чынам дазвалялася апарыяваць ў Міністэрства і карыстацца камінамі. Астатнія ж служачыя маглі патрапіць на працу праз грамадскія прыбіральні шляхам змывання саміх сябе. Для гэтага супрацоўнікам выдаваліся спецыяльныя жэтоны.
Для наведвальнікаў Міністэрства існуе асобны ўваход, размешчаны на бязлюднай вуліцы са здрахлелымі дамамі і парай закінутых офісных будынкаў. Такое месца было абрана адмыслова для захавання сакрэтнасці. Уваход для гасцей — непрацоўная тэлефонная будка. Наведвальнік павінен зайсці ў будку і набраць нумар 62442 (клавішы, адпаведныя літарах m, a, g, i, c), затым прадставіцца і паказаць мэта прыбыцця. Яму будзе выдадзены спецыяльны значок, пасля чаго падлога будкі апусціцца ўніз і госць трапіць у галоўную залу Міністэрства — Атрыюм. Затым наведвальнік павінен прайсці пост аховы ў канцы залы, дзе ахоўнік праверыць яго з дапамогай спецыяльнай прылады ў выглядзе доўгага залатога дубца. Чароўная палачка наведвальніка правяраецца з дапамогай іншай прылады, падобнага на шалі, які выдае звесткі аб тым, з чаго палачка зроблена і як доўга яна выкарыстоўваецца. Пасля гэтага госць можа прайсці праз залатыя вароты ў залу з ліфтамі і адправіцца на патрэбны яму ўзровень. Усяго ў Міністэрстве дзесяць узроўняў, паміж якімі цыркулюе каля дваццаці ліфтаў. Прычым, чым вышэй нумар ўзроўню, тым глыбей пад зямлёй ён знаходзіцца.
| Узровень 1 | Кабінеты Міністра па справах магіі і дапаможнага персаналу |
| Узровень 2 | Аддзел забеспячэння магічнага правапарадку |
| Узровень 3 | Аддзел магічных здарэнняў і катастроф |
| Узровень 4 | Аддзел рэгулявання магічных папуляцый і кантролю над імі |
| Узровень 5 | Аддзел міжнароднага магічнага супрацоўніцтва |
| Узровень 6 | Аддзел магічнага транспарту |
| Ўзровень 7 | Аддзел магічных гульняў і спорту |
| Узровень 8 | Атрыюм |
| Узровень 9 | Аддзел тайн |
| Ўзровень 10 | Залы суда |
| Узровень 11 | Турмы |
Таксама ў раманах неаднаразова згадваўся Аддзел магічнай гаспадаркі, аднак дакладнае яго месцазнаходжанне невядома. Супрацоўнікі гэтага Аддзела займаюцца падтрыманнем магічнай гаспадаркі, у прыватнасці, як згадвае містэр Візлі, менавіта яны вырашаюць якое надвор’е будзе за вокнамі Міністэрства.[2] Вось што казаў Артур Візлі у дзень слуханні па справе, звязанай з ужываннем Гары замовы патронуса, аб гэтых вокнах:
«Нядаўна мы перанеслі два месяцы ураганаў — такім чынам яны давалі зразумець, што хочуць прыбаўкі да заробку…»
У фінальнай кнізе, калі Гары, Рон і Герміёна вырашылі прабрацца ў Міністэрства, Рон ператвараўся ў аднаго з супрацоўнікаў гэтага Аддзела.
На гэтым паверсе размешчаны кабінеты міністра па справах магіі, а таксама яго намеснікаў і іншых кіруючых чыноўнікаў.
Магчыма, самае галоўнае з усіх падраздзяленняў Міністэрства, уяўляе сабой аб’яднанне паліцыі і органаў правасуддзя. Калі-то Аддзел узначальваў Бартэміюс Краўч. На працягу падзей апошняй кнігі кіраўніком Аддзела быў смерцежэр Якслі, які заняў месца Піюса Тыкнэсі, які ў сваю чаргу атрымаў гэтую пасаду пасля жорсткай смерці Амеліі Боўнс ад рукі Вальдэморта.
Аддзел забеспячэння магічнага правапарадку ўключае ў сябе наступныя падраздзяленні:
Вядомыя кіраўніка кіравання:
Руфус Скрымджар
Гавейн Робардс
Гары Потэр — узначаліў аўрарат пасля падзей сёмай кнігі.
Група забеспячэння магічнага правапарадку: Падраздзяленне, якое займаецца выяўленнем выпадкаў парушэння закона.
Сектар выяўлення і канфіскацыі падробленых ахоўных замоваў і абярэгаў: Новае падраздзяленне, створанае міністрам магіі Руфусам Скрымджарам ў шостай кнізе. Штат супрацоўнікаў налічваў 10 чалавек. Кіраўніком падраздзялення быў прызначаны містэр Візлі.
Сектар барацьбы з незаконным выкарыстаннем вынаходак маглаў: (Аддзел неправамоцнага выкарыстання маглаўскіх артэфактаў) У абавязкі супрацоўнікаў дадзенага сектара ўваходзіць рэгуляванне прымянення магіі да прадметаў, якія створаныя магламі, а таксама выяўленне такіх прадметаў. Гэта падраздзяленне размешчана ў маленечкім пакоі без вокнаў і ўзначальваецца Артурам Візлі (акрамя таго года, калі ён быў кіраўніком Сектара выяўлення і канфіскацыі падробленых ахоўных замоваў і абярэгаў) і яго памочнікам Перкінсам. Асноўнай задачай падраздзялення з’яўляецца адабранне зачараваных прадметаў з рук маглаў, што часта патрабуе правядзення рэйдаў. Гары Потэр наведваў офіс містэра Візлі перад сваім дысцыплінарным слуханнем на пачатку пятай кнігі.
Сектар барацьбы з неправамерным выкарыстаннем магіі: (Аддзел неправамоцнага выкарыстання вядзьмарства) Устанаўлівае пакаранне чарадзеяў за недарэчнае выкарыстанне магіі, за вядзьмарства ў непадыходны час ці з парушэннем магічных законаў. Гэта падраздзяленне адказвае за расследаванне парушэнняў дэкрэту аб разумным абмежаванні чараўніцтва непаўналетніх і статута аб сакрэтнасці міжнароднай канфедэрацыі чараўнікоў. Дэкрэт рэгламентуе выкарыстанне магіі непаўналетнімі чараўнікамі і вядзьмаркамі, у той час як статут аб сакрэтнасці забараняе чарадзеям выкарыстоўваць магію ў прысутнасці маглаў або ў магланаселеных раёнах. Як толькі у аддзел паступае інфармацыя аб парушэнні дэкрэту, парушальніку паступае паведамленне, у якім паведамляецца, якія меры будуць прынятыя аддзелам. Як правіла, чараўніка, заўважанага ў парушэнні першы раз, адпускаюць з папярэджаннем, у той час як у надзвычайных сітуацыях сектар барацьбы з неправамерным выкарыстаннем магіі робіць больш сур’ёзныя меры пакарання. Адным з супрацоўнікаў гэтага падраздзялення з’яўляецца Мафальда Хопкерк.
Сектар барацьбы з неправамерным выкарыстаннем магіі згадваецца ў кнігах не адзін раз. У кнізе «Гары Потэр і патаемная зала» Гары атрымлівае з аддзела папераджальны ліст, калі Добі прымяняе лівітацыйную замову да пудынгу цёткі Петунні. Пазней Гары атрымлівае яшчэ адзін ліст пасля таго, як прымяняе замову патронуса ў прысутнасці Дадлі, каб абараніцца ад дэментараў. У лісце паведамляецца, што палачка Гары будзе канфіскаваная супрацоўнікамі Міністэрства і зламаная, а сам Гары будзе затрыманы да афіцыйнага слуханні.
Сектар барацьбы з неправамерным выкарыстаннем магіі вызначае здзяйсненне чараўніцтва непаўналетнімі з дапамогай адмысловай замовы, накладзенага на непаўналетніх чараўнікоў, магчыма, адразу пасля нараджэння або пасля заканчэння першага курса ў Хогвартсе. Гэтая асаблівая магія называецца «Нагляд», і здымаецца, як толькі чараўніку спаўняецца 17 год.
Нягледзячы на тое, што выпадкі выкарыстання магіі непаўналетнімі звычайна разглядаюцца сектарам па барацьбе з неправамерным выкарыстаннем магіі, у кнізе «Гары Потэр і Ордэн Фенікса» справа Гары разбіралася поўным складам Візенгамота.
Гэты аддзел адказвае за ліквідацыю шкоды, нанесенай выпадковым чарадзействам. Уключае ў сябе наступныя падраздзяленні:
У кнізе «Гары Потэр і Вязень Азкабана» Група анулявання выпадковага чараўніцтва была паслана ў дом Гары, калі той ненаўмысна раздзьмуў сваю цётачку Мардж. Ім удалося паспяхова ліквідаваць наступствы замовы і змяніць ёй памяць, то бок сцерці ўсе ўспаміны аб гэтым інцыдэнце. Хоць гэта, хутчэй за ўсё, ажыццявіла група сціральнікаў памяці.
Упершыню гэтыя чараўнікі так названыя ў шостай кнізе, хоць падобная практыка мадыфікацыі памяці згадвалася і ў папярэдніх раманах (напрыклад, сціральнікі памяці прысутнічалі на Чэмпіянаце свету па квідычу ў чацвёртай кнізе). Любы чараўнік можа вырабіць змяненне памяці з дапамогай заклінання Забыцця. Аднак падобная практыка не ўхваляецца Магічнай Супольнасцю, так як многія мяркуюць, што мадыфікацыя памяці павінна вырабляцца выключна сціральнікамі памяці.
Тым не менш у кнігах персанажамі, якія не з’яўляюцца сціральнікамі памяці, неаднаразова ўжывалася заклінанне забыцця. Так, у другой часткі «Гары Потэр і патаемная зала» прафесар Гільдэрой Локхарт спрабаваў сцерці памяць Гары і Рону. У пятай кнізе «Гары Потэр і Ордэн Фенікса» Кінгслі Шэкльбалт сцёр з памяці Марыетты Эджком усе ўспаміны пра Армію Дамблдора, як раз калі яна збіралася выдаць іх таямніцу прафесарцы Амбрыдж. У чацвёртай кнізе згадваецца, што Барці Краўч старэйшы ужыў замову забыцця да Берта Джоркінс, каб схаваць той факт, што яго сын жывы. Замова аказалася настолькі магутнай, што яе мозг быў непапраўна пашкоджаны. У фінальнай кнізе Герміёна Грэнджэр ўжыла замову забыцця да сваіх бацькоў і да смерцежэраў. Таксама Вальдэморт быў вядомы выкарыстаннем замовы змены памяці.
Аддзел займаецца пытаннямі, звязанымі з рознымі магічнымі істотамі. Напрыклад, у шосты кнізе згадваецца, што менавіта гэты аддзел кантраляваў перавозку драконаў і сфінкса для Трывядзьмарскі Турнір.
У склад аддзела ўваходзіць управа па сувязях з кентаўрамі. Аднак кентаўры, аддаючы перавагу не мець з чараўнікамі ніякіх спраў, ані разу не звязваліся з гэтай управай з моманту яго заснавання. Таму ў Міністэрстве фраза «быць пераведзеным ва ўправу па сувязях з кентаўрамі» азначае, што чараўніка збіраюцца звольніць.
Менавіта з гэтага аддзелу пачала сваю кар’еру Герміёна Грэнджэр перад тым, як перайсці ў аддзел забеспячэння магічнага правапарадку.
Аддзел ўключае ў сябе наступныя падраздзяленні:
Асноўнай мэтай Аддзела з’яўляецца наладжванне міжнародных кантактаў і прыцягненне чараўнікоў ўсіх краін да супрацоўніцтва.
Да сваёй гібелі, кіраўніком Аддзела быў Барці Краўч старэйшы. Кім узначальваецца аддзел у цяперашні час, невядома. Таксама менавіта ў гэтым аддзеле пачаў сваю кар’еру Пэрсі Візлі.
Па характары сваёй дзейнасці аддзел міжнароднага магічнага супрацоўніцтва падобны з «маглаўскім» брытанскім Міністэрствам замежных спраў і па справах Садружнасці, з той толькі розніцай, што ў свеце чараўнікоў няма эквівалента паняццю «Садружнасць», і аддзел створаны з мэтай забеспячэння супрацоўніцтва чараўнікоў, у той час як яго «маглаўскі» аналаг не мае такіх ўзнёслых мэтаў.
Аддзел міжнароднага магічнага супрацоўніцтва ўключае ў сябе:
Вядома, што канфедэрацыя была створана ў 1692 годзе. Менавіта ў гэты час былі праведзены шматлікія важныя законы, такія як, напрыклад, устанаўленне права чараўнікоў на чароўныя палачкі. Магчыма, канфедэрацыя чараўнікоў была ўцягнутая ў супрацьстаянне магічнай Супольнасці і маглаў у часы ганенні чараўнікоў.
Міжнародная канфедэрацыя чараўнікоў была заснавана П’ерам Банакордам, які і стаў яе першым прэзідэнтам. У пятай кнізе высвятляецца, што аўтарытэтам канфедэрацыі з’яўляецца Альбус Дамблдар. Пасля смерці Дамблдара пасада аўтарытэта вызвалілася, але хто яго заняў, застаецца невядомым.
Гэты аддзел адказвае за розныя пытанні, звязаныя з магічным транспартам, і ўключае ў сябе наступныя падраздзяленні:
Застаецца невядомым, кіруе дадзены Аддзел працай аўтобуса «Начны Омнібус».
Апісаны ў кнізе як самы нязмушаны — сцены калідору аддзела абклееныя мноствам плакатаў, якія паказваюць разнастайныя каманды па квідычу. Адной з абавязкаў Аддзела з’яўляецца арганізацыя такіх спартыўных мерапрыемстваў, як Чэмпіянат свету па квідычу і Трывядзьмарскі турнір. Некаторы час кіраўніком аддзелу быў Люда Бэгман, які меў праблемы з азартнымі гульнямі. Хто ўзначальвае аддзел у цяперашні час, невядома.
У склад аддзелу магічных гульняў і спорту ўваходзяць наступныя падраздзяленні:
Атрыюм ўяўляе сабой доўгую залу з «паркетнай падлогай, якая адлакіраваная да бляску». На сіняй столі Атрыюма з’яўляюцца і знікаюць розныя залатыя сімвалы, прадстаўляючы, такім чынам, нейкую дошку аб’яваў. У сцены залы ўбудавана мноства камінаў, якія дазваляюць супрацоўнікам Міністэрства перамяшчацца з дапамогай парашку фло з дома на працу і назад.
Пасярод Атрыюма размешчаны фантан Чароўнага братэрства, упрыгожаны залатымі статуямі чараўніка, вядзьмаркі, кентаўра, гобліна і хатняга эльфа, усталяванымі ў цэнтры круглага басейна. Статуі чараўніка і чараўніцы размешчаны ў цэнтры групы, а іншыя «ніжэйшыя істоты» глядзяць на іх знізу ўверх з любоўю. Такая сітуацыя вельмі далёкая ад рэчаіснасці, бо тыя ж кентаўры, лічачы сябе нашмат больш разумнымі істотамі, чым людзі, аддаюць перавагу не мець з імі нічога агульнага, і гобліны таксама дрэнна ладзяць з чараўнікамі; «пераканаўча выглядаў толькі прыніхана-подабастрастны хатні эльф.» Таблічка ля фантана абвяшчае, што ўсе кінутыя ў яго манеткі перадаюцца шпіталю Святога Мунга. У экранізацыі пятага рамана фантан выглядае некалькі інакш, чым ён апісаны ў кнізе. Фантан падзелены на два басейна, са статуяй чараўніка ў адным і астатнімі істотамі ў іншым.
У пятай кнізе падчас бітвы ў Міністэрстве Атрыюм быў моцна пашкоджаны — падлога пацарапаная, стол аховы спалены, а фантан практычна разбураны, таму што калі Вальдэморт змагаўся з Дамблдорам, апошні зачараваў фантан так, што ўсе яго статуі ажылі і сталі на абарону Гары і Дамблдора ад замоваў Вальдэморта.
У фінальнай кнізе высвятляецца, што калі Міністэрства перайшло ва ўладу Вальдэморта, фантан Чароўнага братэрства замянілі чорнай скульптурай чараўніка і чараўніцы, якія сядзяць на тронах, якія на самай справе ўяўлялі сабой сотні пераплеценых целаў маглаў. У падставе манумента была выгравіраваны надпіс «Магія — сіла». Статуя дэманстравала перавагу чыстакроўных чараўнікоў над усімі астатнімі, што было характэрна для рэжыму Вальдэморта ў цэлым. Некаторыя бачаць у гэтым намёк на фашысцкі рэжым у Германіі ў мінулым.[3] Хутчэй за ўсё, статуя была знішчана пасля канчатковага падзення Вальдэморту.
Недалёка ад фантана побач з залатымі варотамі размешчаны пост аховы, праз які праходзяць наведвальнікі Міністэрства. Залатыя вароты вядуць у іншую залу, паменш, дзе размешчана каля дваццаці ліфтаў, якія дазваляюць перамяшчацца па ўсіх узроўнях Міністэрства.
Аддзел таямніцаў займаецца вывучэннем розных загадак, але практычна ўся праца аддзела засакрэчаная. Нешматлікія супрацоўнікі Міністэрства ведаюць, што на самай справе знаходзіцца ў гэтым аддзеле. Чараўнікоў, якія працуюць у аддзеле тайн, называюць невымоўнікамі. Вядома, што Бродерык Боўд, сябар Артура Візлі, працаваў невымоўнікам, пакуль не трапіў у шпіталь Святога Мунга, дзе быў забіты. Аўгустус Руквуд, шпіён і смерцежэр, таксама працаваў невымоўнікам да свайго арышту.
Нягледзячы на тое, што канкрэтная дзейнасць аддзела таямніцаў невядомая, некаторыя дэталі ўсё ж даюцца ў пятай кнізе «Гары Потэр і Ордэн Фенікса». Так, відавочна, аддзел працуе над разгадкай таямніцаў смерці, часу, думак і кахання, а таксама запісвае і захоўвае ўсе, што калі-небудзь зробленыя прароцтвы.
Аддзел таямніцаў складаецца з наступных пакояў:
У ім [пакоі] захоўваецца сіла, адначасова больш цудоўная і больш жудасная, чым смерць, чым чалавечы розум, чым сілы прыроды. Мабыць, яна яшчэ і самая загадкавая з усіх скарбаў, што там захоўваюцца. Менавіта гэтай сілай ты валодаеш у дастатку, а Валан-дэ-Морт, наадварот, зусім яе пазбаўлены. <…> У імя гэтай збаўчай сілы — любоў.
За шаснаццаць гадоў да падзей кнігі «Гары Потэр і Ордэн Фенікса» Сібіла Трэлані зрабіла прадказанне аб Лорде Вальдэморце і Гары Потэры. Па словах Альбуса Дамблдара, адзін са смерцежэраў падслухаў пачатак прароцтва і далажыў аб гэтым Вальдэморту (як высвятляецца ў шосты кнізе, гэтым смерцежэрам быў Северус Снэйп). Вальдэморт вырашыў забіць Гары Потэра, мяркуючы, што ў такім выпадку прароцтва не збылося. На самай жа справе, учыніўшы гэта злачынства, ён сам прывёў гэта прадказанне ў выкананне, і, акрамя таго, пазбавіўся ўсіх сваіх сіл.
Пасля таго, як Лорд Вальдэморт адрадзіўся («Гары Потэр і Кубак агню»), ён вырашыў пачуць поўнае прароцтва, запіс якога, як ён ведаў, захоўвалася ў аддзеле таямніцаў ў Міністэрстве магіі. Аднак толькі ён сам і Гары Потэр маглі зняць прароцтва з паліцы, так як яно тычылася толькі іх дваіх. Не жадаючы з’яўляцца ў Міністэрства асабіста, Вальдэморт вырашыў прывабіць туды Гары. Яго задума практычна атрымаўся, але прароцтва выпадкова разбілася да таго, як ён змог яго пачуць.
Члены Ордэну Фенікса, што прыбылі ў аддзел пачалі змагацца са смерцежэрамі. Даведаўшыся, што прароцтва разбіта, Вальдэморт вырашыў забіць Гары, але таго выратаваў Дамблдор, які своечасова прыбыў на месца. Паміж імі пачаўся бой, які скончыўся ўнічыю, прычым паводле фільму Вальдэморт выйшаў з бітвы з невялікім перавагай над Дамблдорам. Вальдэморту ўдалося апарыяваць, але яго паспелі ўбачыць прыбылыя аўроры і сам міністр па справах магіі Карнеліюс Фадж, які быў вымушаны прызнаць правату Дамблдора наконт уваскрашэння Цёмнага Лорда.
Падчас бітвы Аддзел таямніцаў моцна пацярпеў, гадзіннікі ў Пакоі часу былі разбітыя і, магчыма, пасля ўжо не адноўлены. У выніку замоваў як смерцежэраў, так і членаў Ордэна Фенікса было разбіта і незваротна згублена шмат прароцтваў.
На гэтым самым ніжнім паверсе трымаюць злачынцаў да адпраўкі ў Азкабан.
Візэнгамот (англ.: Wizengamot)— Вярхоўны Савет чараўнікоў Англіі, таксама выконвае функцыю вярхоўнага суда.
Галоўны вядзьмак — Альбус Дамблдор (з перапынкамі). У часы, калі Вальдэморт быў у сіле, узначальваў Візэнгамот Барці Краўч. Пасяджэнні Візэнгамота праходзяць у Міністэрстве Магіі, на апошнім (самым ніжнім) паверсе. Мала што вядома аб пытаннях, якія вырашаюцца на сходах. Дакладна вядома, што поўным складам выносяць прысуды па важных справах — такім, як абвінавачванне ў дапамозе смерцежэрам. У тым ліку, менавіта вярхоўны суд адправіў у Азкабан выкрытых смерцежэраў. У пятай кнізе Дамблдар здзіўляўся, што справа Гары — аб прымяненні магіі непаўналетнім — разбіраецца поўным складам.
У серыі раманаў пра Візэнгамот упершыню становіцца вядома ў чацвёртай кнізе, калі Гары бачыць яго ва ўспамінах Дамблдора, зазірнуўшы ва ўспамінавей. Далей Гары бачыць суд чараўнікоў яшчэ колькі разоў у розных успамінах і адзін раз уласнавоч, калі судзілі яго самога. Убачаныя Гары судовыя працэсы граюць важную ролю ў сюжэце (акрамя сваёй ўладнай ролі), распавядаючы аб мінулым барацьбы са смерцежэрамі.
Некаторыя палітычныя аналітыкі бачаць крытыку дзяржавы ў апісанні бюракратызарованага Міністэрства і яго дэспатычных прынцыпаў у апошніх кнігах (як тое пастанова аб абавязковым наведванні Хогвартса або рэгістрацыя магланароджаных).[4][5] Больш таго, у перыяд падпарадкавання Міністэрства Вальдэморту, калі чыстакроўныя чараўнікі ставіліся вышэй за ўсіх астатніх, пачалося ганеньне на магланароджаных чараўнікоў. Іх саджалі ў турму і нават, цалкам магчыма, забівалі. Многія бачаць у такой сітуацыі намёк на нацысцкі рэжым у Германіі, калі прыгняталіся народы, якія не належалі да арыйскай расе, у прыватнасці габрэйскі народ (глядзіце Халакост). Крытыка дзейнасці Міністэрства магіі ў гэтым выпадку можа разглядацца як крытыка расізму і фашызму ў цэлым.