Мсціслаўскі павет (руск.: Мстиславский уезд) — адміністрацыйная адзінка Магілёўскай губерні Расійскай імперыі і БССР у 1773—1924 гадах. Цэнтр — г. Мсціслаў. Павет межаваў са Клімавіцкім і Чэрыкаўскім паветамі на поўдні, Чавускім і Горацкім на захадзе.
Створаны ў жніўні 1773 года ў Магілёўскай губерні (да красавіка 1777 года — у складзе Мсціслаўскай правінцыі), са снежня 1796 года — у Беларускай, з красавіка 1802 года — зноў у Магілёўскай губерні.
У канцы 1917 года, у павеце было 30 буйных і каля 40 мелкіх маёнткаў, у валасцях існавала шмат хутароў і водрубаў. Па дадзеных работніка камісіі па ўліку маёмасці ў памешчыцкіх маёнтках Аркадзя Каласкова, адны маёнткі руйнавалі сяляне з суседніх вёсак, у другіх маёмасць знішчалі самі гаспадары, каб яна нікому не дасталася. Кожная бліжэйшая да памешчыцкага маёнтка вёска лічыла, што гэты маёнтак належыць ім, і патрабавала падзяліць маёмасць толькі паміж дварамі гэтай вёскі. У выніку бальшавіцкая ўліковая камісія арганізоўвала спецыяльную ахову хлеба, жывёлы і іншай маёмасці, якую перадавала ў фонд валаснога выканкама[1]. З лістапада 1917 года — у РСФСР (1 студзеня — 2 лютага 1919 года — у БССР.) З красавіка 1919 года — у Смаленскай губерні, з мая 1923 года да павета далучана тэрыторыя паўночнай часткі Доўгавіцкай воласці Чэрыкаўскага павета і Надзейкавіцкай воласці Клімавіцкага павета Гомельскай губерні. У 1919—1920 гадах сяляне актыўна выступалі супраць мерапрыемств бальшавіцкай улады, а ў некаторых выпадках здараліся адкрытыя выступленні супраць новай улады, якая паўстаўшых называла «бандытамі», а выступленні — «паўстаннем». У пачатку 1919 года ў Шамаўскай воласці пачала дзейнічаць антыбальшавіцкая «банда» на чале з белагвардзейскім афіцэрам, якая разагнала Копцеўскі сельсавет, разграміла сельгаскамуну, раздала жывёл, сельгасінвентар і іншую маёмасць жыхарам суседніх вёсак, а сябе ўзялі толькі некалькі коней. Ліквідавалі т.зв. «банду» толькі ў канцы 1919 года. Зімой 1919 года ў Соінскай воласці адбылося чарговае «паўстанне». Сяляне разграмілі будынак валаснога выканкама, збілі старшыню валаснога выканкама Старадворава і старшыню партыйнай ячэйкі Цепава, які памёр. Аналагічнае выступленне сялян прайшло ў Пыранскай воласці. Для падаўлення сялянскіх хваляванняў у воласці былі скіраваны атрад павятовага ЧК пад кіраўніцтвам А. Каласкова і атрад Часткі асаблівага прызначэння (ЧАП)[1].
У сакавіку 1924 года ў складзе Казіміра-Слабодскай, Старасельскай, Шамаўскай, часткова Бахоцкай, Аслянскай і Соінскай валасцей перададзены БССР (астатняя частка далучана да Рослаўскага і Смаленскага паветаў). У чэрвені 1924 года скасаваны, у ліпені 1924 года тэрыторыя ўвайшла ў Калінінскую акругу.