Людміла Іванаўна Златава (22 лістапада 1937, Чыта —) — беларуская спявачка
(лірыка-каларатурнае сапрана). Народная артыстка БССР (1980)[1].
Пасля заканчэння Маскоўскай кансерваторыі ў 1962 годзе салістка Дзяржаўнага тэатра оперы і балета БССР.
Свабодна валодае лёгкім, рухомым голасам, арганічна ўжываецца ў характары сваіх гераінь[1].
Выканала ролі Марфачкі («Алеся» Я. Цікоцкага)[2], Ірыны, Маці («Калючая ружа» і «Зорка Венера» Ю. Семянякі), Ганначкі («Брэсцкая крэпасць» К. Малчанава(руск.) бел.). Сярод партый класічнага рэпертуара: Марфа, Шамаханская царыца («Царская нявеста(руск.) бел.» і «Залаты пеўнік(руск.) бел.» М. Рымскага-Корсакава), Цэрліна («Дон Жуан» В. А. Моцарта), Разіна («Севільскі цырульнік(руск.) бел.» Д. Расіні), Нарына («Дон Паскуале(руск.) бел.» Г. Даніцэці), Джыльда, Віялета («Рыгалета» і «Травіята» Д. Вердзі), Мімі і Мюзета («Багема(руск.) бел.» Д. Пучыні), Маргарыта («Фаўст(руск.) бел.» Ш. Гуно), Мікаэла, Лейла («Кармэн» і «Шукальнікі жэмчугу(руск.) бел.» Ж. Бізэ)[1].
Выступала ў канцэртах. Гастралявала ў ВНР, ГДР, ПНР, ЧССР, у Францыі і Егіпце[1].