Камуністычная партыя Кітая (КПК) (кіт. трад. 中國共産黨, спр. 中国共产党 , піньінь: Zhōngguó Gòngchǎndǎng, пал.: Чжунго Гунчаньдан) — вядучая і кіруючая палітычная партыя Кітайскай Народнай Рэспублікі і самая вялікая палітычная партыя ў свеце. Заснавана ў 1921 годзе і прыйшла да ўлады пасля паражэння Кітайскай Нацыянальнай Народнай партыі (Гаміньдан) у Грамадзянскай вайне ў Кітаі.
Канчатковая мэта партыі — ажыццяўленне камуністычнага грамадскага ладу. Камуністычная партыя Кітая кіруецца ў сваёй дзейнасці марксізмам-ленінізмам, ідэямі Маа Цзэдуна, тэорыяй Дэн Сяапіна[2] і «тэорыяй трох прадстаўніцтваў» Цзян Цзэміня[3].
Камуністычная партыя Кітая мае афіцыйныя (абраныя шляхам нутрапартыйных выбараў) і неафіцыйныя (прызначаныя вышэйстаячымі партыйнымі арганізацыямі) арганізацыі на ўсіх ступенях кітайскага ўрада і ў розных абласцях таварыства.
Асноўны артыкул: Гісторыя Камуністычнай партыі Кітая
Камуністычная партыя Кітая была заснавана ў 1921 годзе пры садзейнічанні Камінтэрна падчас уздыму нацыянальна-рэвалюцыйнага руху і распаўсюджванні ідэй марксізму-ленінізму ў Кітаі, выкліканага ўплывам Кастрычніцкай рэвалюцыі. Партыя была заснавана групай інтэлігентаў на чале з Чэнь Дусю, які быў лідарам партыі ў перыяд з 1921 па 1927 г., і Лі Лісанем, якія ўзначальвалі партыю з 1927 да 1930 г. Бачную ролю ў стварэнні КПК згуляў Лі Дачжаа, які арганізаваў першыя марксісцкія кружкі ў Паўночным Кітаі.
I з’езд КПК адбыўся нелегальна ў канцы чэрвеня—пачатку ліпеня 1921 года ў Шанхаі. Ён абвясціў канчатковай мэтай партыі пабудову ў Кітаі сацыялізму. Партыя з «кружка», што складаўся з прадстаўнікоў левай інтэлігенцыі Кітая, ператварылася ў самую вялікую палітычную партыю ў свеце. З таго часу было арганізавана 19 з’ездаў партыі. Апошні з’езд партыі прайшоў у кастрычніку 2017 года.
Гісторыя партыі падзяляецца на наступныя перыяды: