Стэфан Пац (1587 — 1640) — вялікалітоўскі дзяржаўны дзеяч. Вялікі пісар (1615—1630) і рэферэндар літоўскі (1626—1630), падскарбі надворны (1630) і вялікі літоўскі (1630—1635), падканцлер вялікі літоўскі (з 1635).
Быў старостам берасцейскім, прэнскім і вілкавішскім.
Прадстаўнік шляхецкага роду Пацаў герба «Газдава», сын берасцейскага падкаморага Мікалая Паца і Соф’і з Сапегаў.
Навучаўся ў Італіі, па вяртанні ў Вялікае Княства Літоўскае паслядоўна займаў пасады каралеўскага сакратара (з 1611), вялікага пісара, рэферэндара, падскарбія і падканцлера.
Браў удзел у вайне Рэчы Паспалітай з Маскоўскай дзяржавай 1609—1618 гадоў, у тым ліку аблогі Смаленска ў 1610 годзе.
У 1624—1625 гадах, суправаджаючы каралевіча Уладзіслава Вазу ў яго паездцы па Еўропе (Германія, Брусель, Нідэрланды, Італія і інш.), вёў падарожны дыярыуш. У 1854 годзе была выдадзена кніга дарожных нататак Стэфана Паца «Карціна еўрапейскіх двароў у пачатку XVII стагоддзя» (польск.: Obraz dworów europejskich na początku XVII wieku).
Шчыры каталік, фундаваў кляштар кармелітак і касцёл Святога Юзафа ў Вільні, таксама спрыяў будове касцёла Святой Тэрэзы, у якім і быў пахаваны.
У шлюбе з Ганнай Дусяцкай (пам. каля 1643) меў меў трох сыноў і дзвюх дочак: