wd wp Пошук: ⬜

Сальваторэ Сірыгу

.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table{width:100%!important;display:table;margin:0 0 -2px;border-collapse:separate;text-align:left}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table th{background-color:#dcebff;text-align:center}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(1){width:27%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(3){width:20%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(odd){background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(even){background-color:#eff1f3}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.odd{background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.even{background-color:#eff1f3}body.skin-minerva .mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr{background-color:transparent} Сальвато́рэ Сі́рыгу (італ.: Salvatore Sirigu; нар. 12 студзеня 1987, Нуора, Італія) — італьянскі футбаліст, брамнік клуба «Напалі» і нацыянальнай зборнай Італіі.

Клубная кар’ера

Сальваторэ Сірыгу пачаў кар’еру ў моладзевых камандах «Росада» і «Сініскола», адкуль перайшоў у іншы моладзевы клуб, «Пуры і Форці». У 2002 годзе Сірыгу прайшоў прагляд у «Кальяры», але ўжо праз тыдзень ён быў «забракаваны»[4]. У тым жа годзе ён прайшоў прагляд у «Венецыю», і застаўся ў клубе да 2005 года, выступаючы за моладзевы склад каманды. 22 жніўня 2004 года, пасля матча Кубка Італіі супраць «Трыесціны», у крыві Сірыгу быў знойдзены тэстастэрон-эпітэстастэрон са значэннем 6, пры норме ў адну адзінку, за гэта галкіпер мог быць дыскваліфікаваны на 8 месяцаў, чаго аднак не здарылася з-за аналізу яго генетычнай будовы цела[5].

«Палерма»

У 2005 годзе Сірыгу перайшоў у «Палерма», стаўшы асноўным брамнікам моладзевага складу каманды і трэцім галкіперам асновы клуба. 8 лістапада 2006 года ён дэбютаваў у складзе «расанера» ў матчы Кубка Італіі супраць «Сампдорыі» (1:0). Наступныя два гады правёў у арэндах у італьянскіх клубах.

У 2009 годзе Сірыгу вярнуўся ў «Палерма» на ролю зменшчыка асноўнага брамніка каманды, Рубінью. Пасля некалькіх няўдалых матчаў бразільца, у склад быў пастаўлены Сірыгу. Ён дэбютаваў у Серыі A ў матчы супраць «Лацыа» (1:1), некалькі разоў выратаваўшы сваю каманду. У наступнай гульні супраць «Ювентуса» (2:0), ён выступіў беспамылкова[6]. Пасля гэтых матчаў Сірыгу цвёрда стаў галкіперам нумар адзін у камандзе і падоўжыў кантракт з клубам да 2015 года з штогадовай заработнай платай у 135 тыс. еўра[7]. У чэрвені 2011 года Сірыгу выказаў жаданне застацца ў складзе «Палерма»[8].

«Пары Сен-Жэрмен»

28 ліпеня 2011 года ігрок падпісаў кантракт з французскім клубам «Пары Сен-Жэрмен» тэрмінам на 4 гады[9][10].

У сезоне 2015/16 страціў месца ў асноўным складзе парыжан, і ў жніўні 2016 года быў аддадзены ў арэнду «Севільі»[11]. Аднак правёў за севільцаў толькі тры матчы, і ў студзені 2017 на правах арэнды далучыўся да «Асасуны»[12]. Стаў асноўным брамнікам памплонцаў, аднак па выніках сезона 2016/17 «Асасуна» страціла месца ў Ла Лізе.

«Тарына»

У чэрвені 2017 года разарваў кантракт з «Пары Сен-Жэрмен» і вярнуўся ў Італію, падпісаўшы пагадненне з «Тарына»[13]. Стаў асноўным брамнікам турынскай каманды. Пакінуў «Тарына» па паганенні бакоў у ліпені 2021 года.

«Джэноа»

У жніўні 2021 года стаў іграком «Джэноа», дзе быў асноўным брамнікам. Пакінуў клуб па заканчэнні сезона 2021/22, па выніках якога «Джэноа» апынулася ў Серыі B.

«Напалі»

У жніўні 2022 года падпісаў кантракт з «Напалі».

Міжнародная кар’ера

28 лютага 2010 года Сірыгу быў выкліканы ў склад нацыянальнай зборнай Італіі на матч супраць зборнай Камеруна [14]. Усю гульню Сальваторэ правёў на лаўцы запасных. Першы матч за нацыянальную зборную згуляў 10 жніўня 2010 года супраць зборнай Кот-д’Івуара (0:1).

Дасягненні

«Пары Сен-Жэрмен»:

Чэмпіён Францыі (4): 2013, 2014, 2015, 2016
Уладальнік Кубка Францыі (2): 2015, 2016
Уладальнік Кубка французскай лігі (3): 2014, 2015, 2016
Уладальнік Суперкубка Францыі (3): 2013, 2014, 2015

Італія:

Чэмпіён Еўропы: 2020

Зноскі

↑ У гонар галкіпера Вальтэра Дзенгі
↑ Salvatore Sirigu // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
1 2 http://torinofc.it/prima-squadra/2018-2019/Portieri/sirigu-salvatore
↑ Cagliari-Palermo: la partita di Tore. palermo24.net
↑ Venezia, dopo 8 mesi considerato positivo il portiere Sirigu. gazzetta.it
↑ Palermo, Sirigu si conferma: sicurezza da veterano. tuttopalermo.net
↑ Sirigu, le cifre del rinnovo(недаступная спасылка). ilpalermocalcio.it
↑ Сиригу хочет остаться в «Палермо»(недаступная спасылка). championat.ru
↑ ПСЖ сообщил о переходе Сиригу и Сиссоко Архівавана 18 чэрвеня 2013.. championat.com
↑ Sissoko et Sirigu s’engagent avec le PSG Архівавана 7 мая 2013.. Site officiel du Paris Saint-Germain
↑ «Севилья» арендовала Сиригу у «ПСЖ». by.tribuna.com
↑ «Осасуна» объявила об аренде Сиригу. by.tribuna.com
↑ Сиригу расторг контракт с «ПСЖ» и перешел в «Торино». by.tribuna.com
↑ Amichevole Italia-Camerun. Tre le novità di Lippi: Sirigu, Bonucci e Cossu Архівавана 3 сакавіка 2010.. figc.it

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Сальваторэ Сірыгу