У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Рыжанкоў. Мікалай Аляксеевіч Рыжанко́ў[1] (14 сакавіка 1932, в. Гладкава, Чавускі раён — 8 снежня 1994) — беларускі скульптар.
Пасля школы паступіў у Леніградскае Вышэйшае мастацка-прамысловае вучылішча імя В. Мухінай, якое скончыў у 1960 годзе.
Удзельнік мастацкіх выставак з 1960 года. Член Беларускага саюза з 1966 года. Працаваў у манументальнай і станковай скульптуры. Асноўная тэма творчасці — гераічная гісторыя беларускага народа. Творы вызначаюцца свабоднай, але стрыманай мадэліроўкай формаў, разнастайнасцю вобразна-пластычных сродкаў. Сярод манументальных работ — помнікі ў гонар перамогі рускіх войскаў у 1812 годзе на рацэ Бярэзіна пад Барысавам, Герою Савецкага Саюза Л. М. Даватару ў вёсцы Хоціна Бешанковіцкага раёна, партызану М. Гойшыку ля вёскі Міхнавічы Івацэвіцкага раёна, манумент у гонар савецкай маці-патрыёткі (Жодзіна), помнік М. Горкаму ў аднайменным парку ў Мінску, помнік-бюст Герою Савецкага Саюза і Герою Сацыялістычнай Працы К. П. Арлоўскаму (архітэктар Юрый Казакоў[1]) у вёсцы Мышкавічы Кіраўскага раёна. Аўтар станкавых кампазіцый «Вайна 1812 г.», «Партызаны», «Дзеці»; рэльефаў «Шлях героя», «Навекі разам», двойчы Героя Савецкага Саюза К. К. Ракасоўскага і інш.
Стварыў шэраг памятных медалёў.