Віле́йская во́бласць — адміністрацыйная адзінка ў складзе БССР, створаная пасля вяртання Заходняй Беларусі да Усходняй ў лістападзе 1939 года. Адміністрацыйны цэнтр — горад Вілейка. Першапачаткова ўключала 7 паветаў.
У 1940 г. Вілейская вобласць складалася з 22 раёнаў:
Існавала з 4 снежня 1939 г. па 20 верасня 1944 г. 20 верасня 1944 г. вобласць была перайменаваная ў Маладзечанскую вобласць, адміністрацыйны цэнтр вобласці быў перанесены ў Маладзечна.